21 mei. Van Cirali naar Antalya
We rijden over de D400 naar Antalya. 12km ervoor moet er een camping zijn, het zijn helaas allen parkeerplaatsen, waar je niet mag overnachten. Dan ineens zien we Hotel Denize en camping. Hier kunnen we staan op een prachtig Bungalowcomplex. Het is eigenlijk geen camping maar alleen bungalows. We mogen er voor een nachtje staan en er wordt zelfs een bungalow aangeboden. Na de lunch pakken we de dolmus, die ons naar de stad brengt met vele omwegen. Het duurt bijna 1 uur. ( de volgende dag zien we, dat het gemakkelijk op de fiets te doen is, langs stranden en super lange boulevard)
Vanaf de busstop lopen we langs een lange wandelpromenade naar de haven. Hier vanaf theeterrassen heb je prachtig uitzicht op de haven, die een stuk lager ligt. Hier hebben ze iets op gevonden. Je kan met een doorzichtige lift naar beneden. We wandelen langs vooral rondvaartboten en kijken er rond, drinken iets op een terras en gaan langs alle bezienswaardigheden: de gecanneleerde Minaret, het symbool van Antalya; de Klokkentoren; de Hidirlik Toren, met een prachtige omgeving en uitzicht; het Karaalioglu met halsbandparkieten, maar die waren gevlogen; de Poort van Hadrianus uit het jaar 130; de afgesneden Minaret via allerlei smalle gezellige straatjes. Het is een super dag, wel wat bewolkt maar prima om een stad te bekijken. We eten kebab op een terras met uitzicht. Via veel hulp van iedereen die in de dolmus zat de weg terug gevonden t, want niemand kent Park Denizer. Het is wel leuk, hoeveel mensen zich inzetten om je te helpen. Rond 20.30u weer terug bij de camper, het is dan al donker.
22 mei. Van Antalya naar Side
Na een goede nachtrust met een enkele mug rijden we verder via de D400 richting Manavgat. Ho, ho, vandaag de eerste keer in Turkije, dat we in een file komen, deze wordt veroorzaakt door wegwerkzaamheden. We doen over 18km 1uur. Dat is balen, maar helaas.
De D400 is trouwens een prachtige weg niet zo zeer van het landschappelijke maar je rijdt over het algemeen door een bloemenzee van Orleander. De weg kronkelt zich dan weer door de bergen dan weer pal langs de kust. Kopen onderweg alweer aardbeien, daar staan vele stalletjes van. We moeten het geld op de grond gooien, dwz dat je de eerste klant bent en het dus zijn eerste verdienste vade dag is.
We rijden eerst naar Aspendos, een afslag van de D400. Aspendos was ooit de oostelijkste stad van het koninkrijk Pergamum. Nu trekt de stad vooral bezoekers door het prachtige Romeinse theater. Gebouwd in het jaar 162.Jaarlijks worden er in de zomer Opera en Balletfestivals gehouden. Er is ruimte voor 12.000 toeschouwers. Ook is er nog een opmerkelijk aquaduct en andere ruïnes te zien.
We rijden door naar de geplande camping, maar daar is niks te zien en volgens een taxichauffeur is dat nog 22 km verder. Gelukkig hebben we ook nog een adres van een camping in Side en die is perfect. Het is een pension waar we alleen staan op een schaduwrijke plaats.
We pakken de fiets en het blijkt, dat de camping, precies bij het opgravingsgedeelte ligt en aan het begin van een superlang wandelpad (wel 5km of meer). We fietsen heel het pad af met alleen maar super Hotels, restaurants en stranden vol bedden. Deze tijd van het jaar is het niet overvol, maar gezellig druk. We worden op de terugweg aangehouden door 2 agenten, die ons vertellen dat we hier niet mogen fietsen, zelfs niet zachtjes. Dat is balen Daarna rijden we nog naar de haven met gezellige terrassen en een super grote bazaar. Hier willen we nog een dag blijven. Dit doen we dan ook en we genieten van het schitterende weer het strand en de zee en ’s avonds van een heerlijk diner met uitzicht over de Middellandsezee.
zaterdag 23 mei. Side.
Vandaag hebben we een rustdag, die bestaat uit zonnen op het strand, zwemmen, wandelen over de boulevard met zijn super grote Hotels. Iedereen loopt hier trouwens met bandjes aan van de “All Inclusive”. Het is in sommige Hotels al flink druk. Het is weer erg warm en ik ben blij, dat we een tentje zien met een heerlijke verse jus d’ orange. Op de terugweg pakken we een lekker biertje, luieren daarna nog wat op het strand. Het is al laat als we ’s avonds naar het Restaurant gaan , waar Kees v. Tilburg werkt ( zo noemt hij zich voor Nederlanders, zeker wel eens in Tilburg geweest). Restaurant “Paradise” staat in de Lonely Planet, als goed restaurant, dus willen we dat wel eens proeven. We nemen een visschotel met alles erop en eraan, Turks brood, aardappeltjes en groente. Kees heeft niet gelogen, het smaakt werkelijk heerlijk, iets duurder maar dan heb je ook wat en niet te vergelijken met de Nederlandse prijzen.
24 mei. Van Side naar Alanya.
Onderweg langs een toeristische route via D400. Dit is niet v.w. het landschap, maar meer v.w. de toeristische plaatsen met luxueuze Hotels. Echt niet normaal, heel de zuidkant wordt vol gebouwd.
hotels onderweg
hotels onderweg
In Alanya gaat de D400 bovenlangs en komen we na het centrum bij de boulevard. Wij gaan naar camping “Perle”, die 14 km buiten Alanya is. We hebben weer een goed plaatsje op de camping met zicht op terras en erachter het strand. Na de lunch pakken we de fiets en rijden via een wandel- fietspad vanaf de camping tot de Rode Toren bij de Haven in Alanya. Het is wat licht bewolkt en niet echt helder weer, maar een prima temperatuur voor een fietstocht met stadsbezoek. . De kaap en het kasteel van Alanya zijn al van verre te zien. We fietsen en lopen langs de bezienswaardigheden. Het drukste en meest bezochte deel is in en rond de haven Het is een moderne toeristenstad en was vroeger een vesting van piraten. In de haven is het een komen en gaan van piratenschepen, die je voor een half uur rondvaren. Omhoog langs de kaap loopt een dubbele rij verdedigingsmuren die de citadel omsluiten. De haven wordt gedomineerd door de zeskantige Rode Toren van 35m hoogte. We hebben nog een rondtoer gemaakt met het toeristentreintje. Het meeste hadden we al op de fiets en lopend gezien, maar het was wel lekker om ff te zitten.
25 mei. Perle / Alanya.
We nemen alweer een rustdag om de website verder bij te werken, de was te doen en om lekker te genieten van de zon en de zee. We komen vandaag niet verder dan camping en 20m verder…. het strand. Wat wenst een mens nog meer, dan genieten bij mooi weer!!!
26 mei. Van Perle/ Alanya naar Anamur. De route van vandaag is alleen over de D400, een gedeelte langs strand, een groot deel langs bananen plantages, die zich tot bij de zee uitstrekken. (Onderweg genoeg stalletjes om ze te kopen). Een deel langs bergen, waar de nodige bochten weer genomen moeten worden. En een stuk langs de bergwanden, boven de zee. Gevarieerd, maar wel inspannend! Anamur wordt doorsneden door de D400 met het stadscentrum noord en de haven zuid. Er zijn stranden en belangrijke schildpad broedplaatsen.
2 km oost van Anamur ligt het Marmure Kasteel, één van de best bewaard gebleven Kruisvaarders kastelen op de Turkse zuidkust. Nu worden er vaak films opgenomen. Onze camping van vandaag ligt naast het Kasteel. Na de lunch bezoeken we het Kasteel. We lopen langs de voorkant naar binnen. Ze zijn het Kasteel aan het restaureren al 1 jaar lang en het is pas over 3 jaar klaar. Een man roept ons en loopt met ons mee door het Kasteel. Hij roept niks anders dan “madame, kom”. Ik volg trouw en hij wijst precies de plekken aan, om fotogenieke plaatjes te scoren. Echt geweldig! Aan de andere kant kunnen we zo naar beneden en komen uit op de camping. We lopen daarna nog een stuk over strand en zien verschillende sporen in het zand die van een zeeschildpad zou kunnen zijn. Vanavond rond 22.00u kun je er misschien uit het water zien komen. Ben benieuwd!
Sjaak gaat ’s avonds tussen 21.30u en 22.30u op schildpaddenjacht, maar helaas tevergeefs.
27 mei. Van Anamur naar Tasucu ( voor Silifke)
Vannacht een ware muggenplaag gehad. We hebben er wel meer dan dertig moeten trotseren. Sjaak heeft ze allemaal geroosterd, dus wordt een lekker maal vandaag. De route naar Silifke gaat door vele plaatsen en langs bergwanden met regelmatige steile 15% beklimmingen en afdalingen en met het nodige bochtenwerk. Vandaag zelfs een enkele regendruppel zien en horen vallen. Voordat je hem kon zien, wastie al opgedroogd. Ze zijn overal druk met de wegen bezig. Er is zelfs een stuk vierbaansweg, die onze GPS nog niet kent. We hebben weer een leuke camping aan zee. We zijn de enigste camper. Gaan ’s middags op de fiets naar Tasucu om een tag voor de autobaan te bemachtigen. Dit lukt echter niet, we worden naar de Bank gestuurd, vandaar naar de PTT post. Deze heeft geen tags meer en stuurt ons naar Silifke PTT. Op de camping zegt de eigenaresse, dat dit niet nodig is en we in een hokje aan het begin van de tolweg een tag kunnen kopen, maar Miep en Cock hebben dit geprobeerd en is niet gelukt
Tasucu
uitzicht vanuit camping Tasucu
haven van Tasucu
28 mei van Tasucu naar Cappadocië
We vertrekken rond 8.30u. Het is een mooie route langs de kust. We worden onderweg aan de kant gemaand door de politie. Alleen rijbewijscontrole, voor een kopie doet hij het. Hij kent het verschil niet eens. In Erdemi ziet Sjaak opeens een PTT post en gaat vragen voor de tag. Met het kentekenbewijs en paspoort erin, komt hij eruit met de tag en wel 35 TL lichter ( € 12,-) Na 2 uur nog maar 73 km gereden te hebben, kunnen we eindelijk zoeven over de autobaan. Wat een snelheid, we rijden wel 100 km p/u. Al heel lang niet meer zo hard kunnen rijden, is even wennen. 200 km kunnen we er gebruik van maken, dan gaan we bij Nigde naar de 805 en daarna op de 765.
Langs deze weg komen we in Derinkuyu, waar we een ondergrondse stad van vroeger bezoeken. In dit gebied moeten er ongeveer 36 ondergrondse steden geweest zijn, maar er zijn er maar een paar opgegraven. Hiervan is Derinkuyu ( Diepe Bron) de grootste, populairste en best verlichte. Het complex heeft 8 verdiepingen en is 60m diep. Men denkt, dat er 20.000 mensen hebben geleefd. Op de 1e niveaus zijn onder meer een stal , een druivenpers en opslagplaats. Meer naar beneden liggen de woonverblijven, de keuken en kerk. Je loopt door lange smalle, lage tunnels van het ene naar het andere niveau. Het is heel apart, maar ook een beetje benauwend, alhoewel de enorme ventilatieschachten nog goed werken. Er moeten vroeger wel kleine mensen gewoond hebben, want je moet overal bukkend doorheen en de vertrekken zijn heel klein. 10 km verderop kun je nog zo’n stad bezoeken, maar we hebben het wel gezien en rijden door naar de Kaya camping, waar de groep van NKC ook is (een Nederlandse camper reisclub). We hebben een prachtig uitzicht op spectuculaire versteende vulkanische formaties. We willen hier gaan wandelen, een ballonvaart maken, rondritten rijden om de omliggende tufsteenformaties te bewonderen. Helaas zijn de weersvoorspellingen niet juf en het, maar we maken er het beste van. We hebben er zin an!
ondergrondse gangen
ondergrondse gangen en kamers
een molensteen als afsluiting
29 mei. Cappadocië
Landschap Cappadocie
We zitten op een camping, die maar 1 km verwijderd ligt van het Göreme-openlucht museum en waar je ’s morgens de ballonnen moet zien kunnen landen. Dus Sjaak vanochtend al om 5.30u uit bed om de NKC groep te zien landen. Helaas………er is geen ballon te bekennen. De tocht is niet doorgegaan, waarschijnlijk v.w. de wind en slecht zicht. Toen weer maar snel terug in bed en lekker verder knorren. Het is heerlijk koel om te slapen Na het ontbijt op pad naar het openlucht museum. Hier bevindt zich de grootste concentratie aan rots kapellen en kloosters. Minstens 30 kerken vanaf de 9e eeuw zijn hier uit het zachte, vulkanische tufsteen gehakt. In veel kerken , zie je nog schitterende Byzantijnse fresco’s met beelden uit het O.T. en N.T. Het is werkelijk schitterend om dit met eigen ogen te kunnen aanschouwen en om daar rond te lopen. Overal om je heen zie je de eigenaardigste vormen, waarin dus kerken en woningen uitgehold zijn.
Diaserie openluchtmuseum Goreme
Terug gekomen bij de camping, begint het wat te donderen en ziet het aardig donker. Het drupt wat, maar de bui trekt niet door. We besluiten om de kerk te bezoeken met de mooiste fresco’s en om door te lopen naar het dorp Göreme, waar ook allerlei formaties en grotwoningen te zien zijn. Als we onderweg zijn, begint het wat te regenen, later in het dorp nog meer, dus zoeken we een restaurantje voor een cappuccino. Als het daarna bijna droog is, haasten we ons terug naar de camping. We zijn nog maar goed en wel binnen, of de bui barst los voor een paar uren. Ondanks het weer hebben we vandaag weer super genoten van al het moois, wat we gezien hebben.
Zaterdag 30 mei. Cappadocië
Vanmorgen om 6.45u kijkt Sjaak uit het raam en zegt: “ik zie ballonnen”. We kleden ons half aan en vliegen naar buiten om foto’s/ film te maken. wat een prachtig gezicht!!
zicht vanaf camping
zicht vanaf camping
zicht vanaf camping
Na het ontbijt willen we snel gaan wandelen (route van 9 km), maar Sjaak wordt opgehouden door de buren. Het wordt nu 9.30u. We lopen de rode en rose Valley, althans dat plan is er. Onderweg wordt het steeds donkerder en donkerder en is het weer flink aan het rommelen. Als we onderweg n kopje thee drinken en we vragen naar het weer, zegt hij dat het om 11.00u gaat regenen en het voorlopig niet ophoudt. We zijn nog niet zo heel ver weg van de camping, dus besluiten we terug te gaan. En jawel 5 min. voor 11u begint het te regenen. Gelukkig komen we droog aan.
de wandeling
door tunnels en spleten
slechtweer opkomst
Diaserie Urgup
Na de lunch gaan we naar Urgup, want daar is het markt. We mogen met een busje meerijden (heel aardig!). We zien, een soort Kasteel boven en om ons heen allerlei grotwoningen. We klimmen eerst naar boven, naar de Kadikalesi met de Altikaptombe. Het weggetje loopt super steil. We hebben van hieruit een prachtig uitzicht op Urgup. Als we beneden terug zijn, klimmen we naar de grotwoningen om van dichtbij te bekijken. Wat een eigenaardig gezicht! Tenslotte lopen we naar de markt, waar we een poosje rond lopen en vooral fruit en groenten kopen. Het kost maar een prikkie hier. Het weer is wisselend, dan weer zon en dan weer wat regen. We kijken, of er een bus terug gaat en jawel, we kunnen mee. Hoewel we de laatste 300m nog moeten lopen. Dat is geen probleem. We worden later uitgenodigd bij de buren, omdat zij jarig is en de fles Sekt ontkurkt wordt.
31 mei. Cappadocië.
Vandaag willen we op tijd ( (9.00u) de wandelroute gaan lopen. Door verschillende dingen te vergeten en weer een verkeerd pad ten nemen, wordt de start een half uur verzet. Maar dan gaan we er ook vóór. Het eerste gedeelte tot het theetentje is bekend. Daarna gaat het verder met stijgen en dalen, langs smalle paadjes, door smalle tunnels, over uitgeholde treden en over ijzeren steile trappen. Het is een prachtige route langs de roze en rode vallei en nog meerdere valleien, omdat we de route kwijt zijn, want het is heel slecht aangegeven overal. Gelukkig komen we onderweg wat tentjes tegen, die het een en ander verkopen en waar we kunnen genieten van een vers sapje en een zak chips. We krijgen hier een betere kaart en kunnen onze route zonder problemen vervolgen. We komen in het plaatsje Ḉavuşin, waar de zondagsrust heerst en weinig open is. Ook de dolmus rijdt weinig horen we, dus houden we een taxi aan, die we toevallig ineens tegenkomen.
We nemen de buren mee, die aan de weg ook wachten op een dolmus. Dat is toevallig! De rest van de dag doen we rustig aan. Het is een pittige en vermoeiende wandeling geweest van zo’n drieënhalf uur. Trouwens het regent ’s middags regelmatig, dus we hebben weer geboft.
1 juni. Cappadocë.
Vandaag de GROTE dag! Na een heerlijke nachtrust, zonder wakker te liggen, zijn we om 4.15u opgestaan. Om 5.00u worden we door een busje opgehaald. We krijgen eerst nog koffie/thee met een broodje en worden daarna naar de plaats van de ballon gebracht. Het voorspel moet nog beginnen, zoals de lucht die in de ballon wordt geblazen door ventilatoren, waar medewerkers bij helpen om de ballon recht te houden met touwen, het aansteken van de branders is om de lucht te verwarmen, zodat de ballon omhoog komt, samen met de korf waar 4 compartimenten inzitten voor vier personen per compartiment. Dan gaat het beginnen!!!! Het is super weer, een blauwe lucht met een stralende zon. Beter kunnen we het niet treffen! Het is het mooiste weer sinds we hier zijn. Wat een bofkonten zijn we weer. Via een trapje stap je in het compartiment en als iedereen staat, gaan we los. We varen door de lucht dat rustig gaat. Wat is het stil hier, behalve de branders die je elke keer hoort. Het is geweldig!!
We hebben een leuke piloot, die ons zijn stuurmanskunst laat zien. De ene keer zweven we boven de rotsen en de andere keer varen we tussen de rotsen door. We komen zo laag, dat we de blaadjes van de bomen kunnen plukken, hij maakt zelfs een keer een “touch” op de grond. Binnen een mum van tijd zitten we weer op 550m, want hoger mogen ze niet. Wat een belevenis is dit. Het is allemaal zo relaxed, dat er geen angstig moment geweest is. We zijn alwéér een ervaring rijker!!! Super!!! Voor iedereen aan te raden! Aan het eind wordt de ballon zo gemanoeuvreerd en met behulp van medewerkers een beetje bijgestuurd, zodat we boven op de aanhangwagen van de auto landen. Tot slot krijgen we champagne aangeboden en worden we weer terug gebracht naar de camping.
De rest van de dag hebben we ook niet stil gezeten, want rond 11.00u zijn we vertrokken voor een rondje langs stadjes en valleien. Als eerste gaan we naar Uςhisar, waar een Kasteel boven alles uitstijgt. We zetten de camper op een parkeerplaats buiten het dorp en klimmen over allerlei paadjes en trappen naar boven. Het is een prachtig gezicht en je kijkt over heel de omgeving. Als we terug willen naar de camper, merken we na een poosje, dat we verkeerd zijn. We zoeken en zoeken, maar weten niet hoe we bij de camper moeten komen. Gelukkig is er ineens een Turkse familie, die Nederlands spreekt, omdat hij 35 jaar in Nederland gewerkt heeft. Hij vraagt aan anderen hoe we naar de parkeerplaats moeten lopen en het blijkt nu, dat we aan de andere kant van het Kasteel naar beneden moeten lopen. We zijn super blij, als we na anderhalf uur weer bij de camper komen. Van daaruit gaan we naar het liefdesdal om dit te bekijken. Op de foto’s wordt duidelijk, waarom dit zo genoemd wordt.
Daarna gaat het naar het leuk lommerrijk stadje Avanos, dat bekend staat om zijn pottenbakkers. Dit kun je bij het binnenkomen ervan zien. Keramiek en wijn zijn de belangrijkste bron van inkomsten. Dan rijden we langs de schoorstenen vallei en de Devrent vallei. Iedere vallei heeft zijn eigenaardige rotsformaties. Prachtig! Het is een prachtige route, waarvan we rond 17.00u weer terug zijn op de camping. We hebben dus een 12-urige werkdag gehad met prachtig mooi weer en geweldige ervaringen.
2 juni. Cappadocië.
Vandaag nemen we een rustdag. Meestal is dat een poetsdag en wasdag. Poetsen is hard nodig, maar v.w. de donkere luchten niet echt een wasdag. We houden ons dus maar bezig met het bijwerken van de website, zodat we “up to date” zijn. Morgen gaat het verder na 6 nachten Cappadocië.
3 juni . Van Göreme naar Ihlaradal.
Diaserie Ihlara kloof
Na 6 nachten op de Kaya camping, gaan we nu verder. We rijden via Nevsehir en richting Aksaray, waar we voordien afslaan naar het Ihlaradal. Hier in het dal zijn in de rotswanden wel 60 kerken uitgehouwen, waarvan er nog 10 te bezichtigen zijn. De fresco’s die je erin kunt zien, zijn in slechte staat en veelal beschadigd. We hebben 3 kerken bezocht, hiervoor moet je meestal een stuk op een ijzeren trap klimmen. De wandeling is mooi en op het eind, kun je nog flink klimmen voor een mooi uitzicht op het dal en kloof. Wij zijn daarna nog iets verder gelopen naar een kleine waterval. Op de terugweg stoppen we bij een restaurantje met overdekte banken, waar je schoenen uit moeten.Hier komen we om 11.30u met mooi weer aan. We lunchen hier ff snel, zodat we door de mooie kloof kunnen gaan wandelen met goed weer, want meestal verandert het weer eind van de middag.
Het is een route van 3,5 km heen en 3,5km terug. Links en rechts zijn steile rotswanden en langs het wandelpad loopt een riviertje. Het wandelpad is goed en gemakkelijk begaanbaar. We drinken daar heerlijke appelthee met pannenkoek gevuld met groenten mix. Het smaakte heerlijk!! Daarna gaan we terug naar de parkeerplaats, waar we overnachten.
4 juni. Van Ihlara naar Sultanhani.
We hebben goed geslapen en gaan op pad via Akseray en ri Konya, waar we bij Sultanhani op de Karavansarai Camping gaan staan om te overnachten. Hier bezoeken we ’s middags de Han of Karavanserai. In heel Anatolië liggen hans (opslagruimten) en karavanserais (herbergen). Ze zijn door de Seldjoeken en Osmanen gebouwd om de kooplieden onderweg te beschermen. De Sultanhani is een van de best bewaarde Karavanserais. Deze bestaat uit een binnenplaats met daaromheen stallen, een moskee, een Turks bad en accommodaties voor de reizigers en opslagplaats. We doen nog een rondje dorp, dat heel saai is en waar we kleine werkplaatsjes zien, waar ze tapijten herstellen. Interessant! De zoon van de eigenaar heet ons welkom met een glaasje appelthee. De broer van de eigenaar geeft ons goede tips voor een ommetje als we naar Konya gaan. Hij heeft ook veel interesse in de fiets van Sjaak, in ruil daarvoor krijgen wij dan een kleine tapijt naar keuze van hem. Helaas voor hem, maar we kunnen de fiets nog niet missen bij onze doorgaande reis. De eigenaar kookt vanavond voor ons, dus is alles klasse hier. Hele aardige en behulpzame mensen.
5 juni. Van Sultanhani naar Konya
Onderweg valt er weinig te zien en is het een vlak landschap met veel akkerbouw. Op een paar ooievaars en wat tentenkampen (van wie???) valt er weinig te beleven. We hebben besloten om de tips van gisteren op te volgen en pakken daardoor een binnendoor weg met verschillende dorpjes met lemen huisjes. De weg is goed te berijden, maar de afstanden naar een kratermeer en een oude stad vallen zo tegen, dat er dan nog eens 100km meer bijkomt, terwijl we nu ook al 80 km hebben omgereden.
We besluiten daarom toch maar naar de camperplek in Konya door te rijden. Jammer, maar helaas, want het was toch wel de moeite geweest, blijkt later. In Konya is een speciaal Caravan Park gemaakt buiten de stad met genoeg plaatsen, met elektrisch, met water en toilet en douche helemaal gratis. Na de lunch pakken we de fietsen van de auto en rijden naar de stad, met meer dan 1 miljoen inwoners, maar erg rustig op de vierbaansweg, waar we overheen rijden. Het is maar 5 a 6 km en we zijn in het centrum. Konya ligt op een hoge, kale vlakte in het midden van de Anatolische steppe. Deze oude stad staat bekend om zijn vrome bevolking en strenge islamitische normen. Je kan het zien aan de kleding, lang en met hoofddoeken op. Zoveel hoofddoeken heb ik nog niet gezien in een stad.
Vandaag bezoeken we het Mevlanamuseum. Konya is nauw verbonden met het leven en werk van Rumi, of Mevlana, de 13e eeuwse oprichter van de Dansende Derwisjen.. Hij ontwikkelde een filosofie over spirituele binding en universele liefde, een mystici van de islamitische wereld. Morgen is er een dansuitvoering, waar we naar toegaan. Leuk uitje voor de zaterdagavond.
Vanmiddag bekijken we het prachtige museum met zijn groenbetegelde koepel; de ablutie fontein voor de rituele wassing; Mevlana’s tombe in een prachtig vertrek; de tombes van andere familie en andere derwisjleiders zijn in de buurt; het parelmoeren kistje met waarschijnlijk de baard van Mohammed erin; de Semahane (ceremoniezaal), waarin de dansceremonies plaats vonden. Ook dit Museum en morgen de dansuitvoering is helemaal gratis.
Zaterdag 6 juni. Konya
Rond 10.30u weer op de fiets naar de stad. Wat heerlijk om zo’n vervoermiddel bij je te hebben. Het is weer prima weer. We rijden langs het Mevlana Museum, waar we langs moeten rijden over dezelfde vierbaansweg door de stad. Het is heerlijk rustig, want de weg is afgesloten, omdat de premier (zelf ook uit Konya) op bezoek komt. Wij hebben dus ruim baan en worden niet van de weg gehaald door de vele politie.
Azizzye moskee
Het is heel druk, ook veel bussen uit andere plaatsen, allemaal keurig gekleed met hoofddoeken. We lopen de trappen op naar de Alaeddin Moskee, maar deze staat helemaal in de steigers wegens een renovatie van ruim 2 jaar. De tuin erom heen zijn ze net aan het veranderen met nieuwe plantjes, dus daar is ook niet veel te zien. Als we een cola drinken op een terras, komt er een oudere man naar ons toe, die vraagt of hij ons rond mag leiden. Hij doet dat om zijn Engels bij te houden en voor een klein fooitje blijkt later. Hij neemt ons mee naar de Koranschool met minaret, dat nu een museum is en waar steen en hout-reliëfs te zien zijn.
We zien op afstand de Villa van de Sultan. Een betonnen boog met resten uit de Seldjoekse tijd ( 13e eeuw). We zien ook het Karatay museum, ook beiden in renovatie. Onze “gids” neemt ons daarna mee naar de Alaeddin Moskee, waar we eerst de schoenen uit moeten en ik een hoofddoek op. De mihrab is hier betegeld. Een mihrab is een nis, die de richting van Mekka aangeeft. Rechts van de mihrab is een hoge kansel. De imam houdt hier zijn vrijdagse preek. De man vertelt ons allerlei dingen en dat is erg leuk en leerzaam. De meeste moslims zijn gematigd moslim en drinken zelfs alcohol. We eten heerlijke kebab in de stad en bekijken nog de Aziziye Moskee, mooier dan de vorige en de drukke straatjes eromheen. Op de terugweg gaan we langs een Monument , dat staat als symbool voor de gesneuvelde soldaten tijdens de oorlog tegen de Grieken van 1920. We rijden terug naar de camping met een bui in zicht, maar er valt pas iets als we weer in de camper zitten.
’
s Avonds bezoeken we samen met Gil en Peter (uit Afrika) de Dansende Derwisjen in het Melvana Cultureel Centrum . We zitten in een ronde Arena, waar vele toeschouwers in kunnen, maar misschien een kwart van bezet is. Centraal staat de dansceremonie, die uit verschillende onderdelen bestaat. Liefde is het centrale thema. Door de dans bereikt men in spiritueel opzicht goddelijke liefde. De begroeting komt voor de dans. Het is ongelooflijk, hoe lang deze mannen ronddraaiend dansen, zonder erbij neer te vallen. Van de anderhalf uur, hebben ze zeker driekwartier rond gedraaid. Helemaal in extase blijven ze maar draaien, ongelooflijk.
7 juni. Van Konya naar Ankara.
We rijden over een zeer rustige vierbaansweg. Of dat is v.w. de zondag en de verkiezingen, of omdat het altijd rustig is. Wij vinden het niet erg, in ieder geval. We hebben flink wat km’s gestoken in het omrijden naar het Tuz Golu Meer, een zoutmeer, waar flamingo’s moeten zijn. Eindelijk komen we bij het goede punt, het heeft zelfs een toeristisch karakter met verkoop van crèmes, gemaakt uit het zout van het Meer. Er zijn dan ook heel wat mensen. Maar flamingo’s helaas niet, wel zwarte pinguins ( dat zijn dan de zwart geklede vrouwen, die pootje baden in hun lange jassen). Na de afslag op de D 750 wordt het landschap wat heuvelachtig na al de saaie vlaktes. Het blijft rustig, ook al komen we in de buurt van een ruim 3 miljoenen stad. Wij gaan naar een camping bij het Ulusan Hotel, zo’n 23 km van de stad. Het ziet er prima uit, pas aangelegd.
Zoutmeer Tuz Golu
Zoutmeer Tuz Golu
Zoutmeer Tuz Golu
8 juni . Ankara
Vandaag gaan we met de Camper Ankara verkennen. Sjaak heeft geen zin om met taxi en bus te gaan. Zo zijn we lekker eigen baas en hij doet nog wat rijervaring op in de miljoenen stad. Als eerste gaan we naar het Mausoleum van Ataturk. Het gaat allemaal goed tot we een straat te vroeg in slaan. Maar niet getreurd, als je hier de weg vraagt aan een man, stapt hij bij je in en wijst de weg. Ongelooflijk vriendelijk zijn de Turken. We mogen niet staan met een camper bij de Mausoleum Parkeerplaats. We stallen de camper daarom in de buurt langs de kant van de straat met fietsen erop. Het is geen probleem hier. Bij het Mausoleum kun je wel ruim een uur rond kijken. Het is de indrukwekkendste bezienswaardigheid van Ankara, boven op een heuvel ten westen van de stad. De bouw duurde van 1944- 1953. Het bestaat uit een groot centraal Plein en een strak Mausoleum. eromheen zijn zalen met enkele door Ataturk gebruikte antieke auto’s. Ismet Inonu, de 2e president ligt aan de andere kant begraven ( iets simpeler). Eromheen zijn twee prachtige lanen, waar je binnenkomt.
Na alles bekeken te hebben, rijden we richting Museum Anatolische Beschaving. We komen uit bij de Kalesi, in de buurt van de Citadel, met flinke stijgingen en veel verkeer. Maar Sjaak blijft cool en zet de camper onder de Citadel, een mooie plek om het een en ander te bezoeken. We lopen eerst omhoog naar de Citadel, waar we in een krottenwijk terecht komen. Als je hier moet wonen……..vreselijk.!! Wat een rijkdom hebben we dan. We lopen over de Citadel en kijken neer op Ankara van alle kanten.
Daarna naar het Anatolische Museum. Een erg interessant Museum met voorwerpen uit vele Anatolische Culturen van verschillende vindplaatsen. Het is heel overzichtelijk ingedeeld met grote historische collecties. Er liggen zelfs vondsten bij uit de 9e eeuw v. C. Daarna bezoeken we nog een centrum met bazaars, markt en winkeltjes, waar we het een en ander kopen. Rond 16.00u vinden we het wel welletjes en pakken de camper naar huis. Mijn chauffeur laat zijn stuurmanskunst weer zien door de drukke binnenstad. Hij wringt zich overal tussendoor en werpt zich af en toe op goed geluk voor de leeuwen, want anders kom je hier nooit weg. Goed gedaan, jochie. Het was weer een prachtige dag.
 Bazaar |  Viskraam |  fruitkraam |  worstkraam |
9 juni. Camping Ulasan/Ankara
Vandaag eerst nog het plan om in Ankara nog de Kocatepemoskee en de botanische tuin te bezoeken. Niemand heeft ooit van een botanische tuin gehoord en op internet staat er ook niks bijzonders over. Ook wilde ik graag het beddengoed wassen, dus een munt gehaald. Het is hier zo’n ingewikkelde machine, dat er iemand mee moet gaan, die pas over bijna een uur kan komen. Deze wasmachine is wasmachine en tevens droger. Heb ik nog nooit gezien. Het is mooi weer en Sjaak gaat een uurtje bij het zwembad liggen, terwijl ik de was doe, een handwasje van shirtjes en een snelle poets in de camper geef. Na de lunch wast Sjaak af en ben ik met de was bezig om weeral in te halen, want het droogt goed. Ineens hoor ik een gekletter en zie dat Sjaak gevallen is, ik ren er naar toe en ga ook onderuit op de tegels, want het heeft net een beetje geregend en met slippers zijn ze spiegelglad. Ik heb niks, maar Sjaak heeft pijn aan zijn voet. Hij slikt een paar paracetamols, koelt de plek en gaat een uurtje plat. Als ik buiten de schade opneem, zijn de boterhambordjes en de theeglazen aan gruzelementen ( dat heb je als je niet van kunststof houdt) . Zelfs in de afwasteil zit een gat en de koekenpan heeft een flinke deuk opgelopen. Ach ja, we komen vast nog wel een winkel tegen, waar we dat kunnen aanschaffen en gelukkig hebben we wat reserve. Gelukkig gaat het gaandeweg beter met zijn voet, al zit er wel een aardige zwelling op. We hopen morgen verder te reizen.
10 juni. Van Ankara naar Bogazkale
Alles gaat weer redelijk goed met de voet, dus we gaan door. Nu weer meer naar het oosten. Een beetje vreemd misschien, want we moeten richting Istanbul. We hebben v.w. het weer de route aangepast, om mooi weer in Cappadocie te hebben. Daarom later terug naar Konya om daar verder te rijden naar Ankara en nu een eindje oostwaarts naar Bogazkale. We rijden over voornamelijk lege wegen. Bogazkale is de huidige naam van de vroegere Hettische hoofdstad Hattusas (van 1600 v C). Het is een van de belangrijkste oude vindplaatsen in Anatolie. Er zijn hier vele klei en bronstabletten gevonden met veel informatie op over de Hettische beschaving. De stad is zeer uitgebreid en ligt aan 3 kanten omgeven door steile ravijnen. We gaan de restanten van deze oude stad bezoeken.
11juni. Bogazkale
Vanmorgen om 9.00u aan de wandel. Het gaat weer goed met de voet van Sjaak. Het is een hele tippel, maar een prima weg, wat je ook met de auto kunt doen. Maar bikkels die we zijn doen dat gewoon te voet. Het is een mooi gebied en je hebt prachtige uitzichten. We hebben niet zoveel met een vierkant van stenen, waar vroeger een huis of paleis heeft gestaan. Het is natuurlijk geweldig, dat zoiets opgegraven is en je het kan bezichtigen. Ongelooflijk, dat wij door een stad lopen van 1600 v C. Dat is dan weer wel tof, toch? We lopen zo’n 5 km in 3 uur, eerst flink bergopwaarts en dan bergafwaarts. Onderweg zie je ook allerlei Gates (Poorten van vroeger) met beelden op of replica’s. De echte staan in het Museum van Ankara. We komen ook een schoolgroep tegen, die aan het picknicken zijn bij de Lion Gate. De meeste kinderen kunnen de engelse zinnen: “How are you?”en “What’s your name?” We krijgen gelijk van alles in ons hand gestopt, zoals een pannenkoek en een stuk cake. Wat een vriendelijkheid overal. We staan er versteld van! Het weer is bewolkt, maar de temperatuur is goed.
12 juni. Van Bogazkale naar Bolu
We rijden de weg terug naar Sungurlu, pakken de weg binnendoor naar Cankiri. De weg is zigzaggend en op en neer, maar mooi door het heuvellandschap en de wat kleinere en grotere plaatsen. Van Cankri via Ilgaz naar Bolu over de E80 en later over de tolweg. Wilden daar overnachten in een Park,maar omdat het regent, besluiten we maar door te rijden en te zien waar we kunnen overnachten. We komen op een groot parkeerterrein met restaurant. We besluiten goed op het zicht te gaan staan in de buurt van de keuken van het restaurant. We bekijken de outlet aan de overkant van de weg, maar vinden weinig van onze gading. Als we terug zijn, zien we dat de ene na de andere vrachtauto hier op het terrein komt staan. Aan onze kant van het parkeerterrein valt het nogal mee. We gaan vroeg naar bed, omdat we 6.00u willen opstaan voor de rit naar Istanboel. Als we die morgen wakker worden zijn we omringd door trucks. En wij hebben lekker geslapen!!
Zaterdag 13 juni. Van Bolu naar Istanboel
Rond 7.15u op weg naar de grote stad van 14 miljoen inwoners, nl. Istanboel. Eerst is het nog rustig op de weg, maar later wordt het al drukker, 40 km voor Istanboel staan we zelfs even kort in een file, maar dat is door wegwerkzaamheden. De rest van de rit is het meerijden met de stroom, wat Sjaak goed afgaat. Kan zich niet koud of warm maken voor het rijden door de stad en doet het gewoon! In de stad is het wel druk, maar goed te doen en we staan dan ook rond 11.00u al op de Parkeerplaats, wat tevens Camperplek is
onderweg n Istanboel
over de Bosporus brug
onderweg in Istanboel
Het is een bewaakt terrein dag en nacht. En al zou je niet bewaakt worden, dan zijn er genoeg mensen om je heen, want hier komen mensen vissen en mensen picknicken, er worden mosselen verkocht, er komen paartjes van de Marmara Zee/ zon of maan genieten, of er komen gestoorden hun boxen uittesten. Het is hier een sociaal gebeuren. Dit kan allemaal, terwijl jij op de plek probeert te slapen. Dan brengt ook nog rond 4.30u de imam zijn stem ten gehore vanuit de Blauwe Moskee in de buurt, waar je bijna rechtop van in je bed gaat zitten. En wonder boven wonder hebben we er toch redelijk tot goed geslapen. Ik heb nl. een manier gevonden om al het geluid af te sluiten, nl. “Men legge het ene oor diep in de kussens, en men duwe met duim of wijsvinger aan de achterkant tegen het andere oor. Ff uittesten waar….., maar het is waar …………je hoort nu maar heel weinig. Als je eenmaal goed inslaapt, slaap je door alles heen, zelfs door de uittestende boxen en de roepende mosselverkoper,en zelfs door de “giltoren” heen. Ongelooflijk maar waar.
Hier volgt het programma van de 5 dagen Istanboel:
Zaterdagmiddag pakken we de fiets en rijden richting centrum, dat is ongeveer 4 km vanaf de Camperplek. We rijden het hele pad langs de Zee van Marmara. We gaan naar het Info centrum om een map. Als eerste bezoeken we de Nieuwe Moskee. Schoenen uit en hoofddoek op. Hoofddoeken genoeg, als je hem vergeet.
Ze zorgen ervoor dat jij in ieder geval met bedekte schouders en met bedekt hoofd de Moskee in kan. De volgende is de Suleymaniye Moskee. Omdat alles niet even goed staat aangeduid, zijn we al te ver gelopen en komen we nu door een armoedige wijk, waar Sjaak het zelfs niet prettig vindt. Net als we het beu zijn om verder te zoeken, zijn we er. Het is een prachtig complex .Daarna lopen we terug naar beneden naar de plaats, waar de fietsen zijn. We vinden dat we deze dag wel een flink biertje hebben verdiend, dus pakken we een gezellig terras onder de brug met zicht op de rondvaartboten, waar het een komen en gaan is. Ook eten we er op een ander terras, want het is deze dagen volpension in Istanboel, omdat je ’s morgens op tijd vertrekt en ’s avonds rond 20.00u / 21.00u pas terug bent. Eerder hoef je niet in je camper te komen, want is het nog te heet. Het is prachtig, maar soms wat te heet weer.
Zondag gaan we lopend naar het Sultanahmetplein met de Blauwe Moskee en zijn zes minaretten, die we vanaf de camperplek zien. Ook hier is het weer omhoog lopen, want Istanboel ligt links en rechts op een heuvel. Het is er erg druk, dus wordt het aansluiten in de rij. Erachter ligt de Hagia Sophia, de voornaamste kerk van Byzantium en meer dan 1400 jaar oud. Het is een groot complex met prachtige mozaïeken . De monumenten van het Hippodroom, die nog over zijn van het stadion van meer dan 1000 j. geleden, zijn ook te zien. Tevens in de buurt het Basillicacisterne, een enorm, ondergronds waterreservoir met twee zuilen, rustend op sokkels van Medusahoofden. Het is een geweldig gebied, waar je uren kunt vertoeven. Alweer flink heet. We lopen daarna naar de stad om weer te genieten van ons biertje en later van ons eten. Daarna langs de boulevard terug naar de camperplek gelopen
Maandag pakken we weer de fiets en rijden weer de bekende 4 km naar de stad, waar we een kaartje kopen voor de boottocht over de Bosporus.De boot vertrekt om 11.35u en is weer terug om 16.30u. Tussen de middag eten we op de eindbestemming, waar we liggen tot 15.00u. Helaas is er weinig te zien in het dorp, dus gaat het alleen om de volle terrassen. We pakken een terras aan het water en het smaakt heerlijk. De boottocht is erg mooi en er staan prachtige gebouwen langs de Bosporus. Als we terug zijn, gaan we naar ons vertrouwd terras. Als we bij de fietsen komen, ontdekt Sjaak, dat de zadeltasjes zijn leeggehaald. Er zaten wat spullen in voor de fiets. Niks bijzonders, gelukkig.
Dinsdag gaan we op de fiets richting Bazaar. We lopen door allerlei smalle straatjes en grotere straten met handelswaar. We komen ook in de Grote Bazaar met een labyrint van straatjes onder de beschilderde gewelven, die duizenden winkeltjes bevatten. Het is leuk om hier doorheen te lopen met allerlei snuisterijen. Als we het beu zijn en de koffie op hebben, rijden we over de Galata-brug naar de andere kant van de Gouden Hoorn. We eten er een heerlijke gamba- ovenschotel. Daarna gaan we richting dè winkelstraat van Istanboel nl. de ISTIKLAL Cadesi. Deze straat is alleen toegankelijk voor voetgangers. Het is eerst flink klimmen, voordat je er bent. We komen langs de Galatatoren, die we beklimmen (alleen laatste stukje, ervoor een lift). Van bovenaf heb je prachtige uitzichten. We lopen door naar de winkelstraat, waar het flink druk is. We kopen wat trainingsspullen en moeten terug. Het begint flink te waaien, dus een bui op komst, daarom snel naar beneden naar het restaurant, waar de fietsen staan. We zijn maar net op tijd voor de hoosbui losbreekt. Het onweert hevig. De bui duurt wel anderhalf uur voor we kunnen vertrekken.
Woensdag de laatste dag en onze laatste bezichtiging, nl het Topkapicomplex. We rijden op de fiets naar het Gulhanepark met prachtige bloemenperken, rijden er doorheen naar het Topkapipaleis. Hier ligt een paleizencomplex, waar 400 j lang de Osmaanse sultans en vrouwen van de harem woonden. We bekijken het hele complex inclusief de haremafdeling. Het is echt prachtig om te zien. We betalen paleiselijke prijzen in het paleisrestaurant voor ons eten en drinken. Na alles bekeken te hebben, nemen we afscheid van Istanboel op ons terras onder de brug. Als we terug zijn op de camperplek zetten we de camper aan het begin van de parking. We willen morgen op tijd uit bed om op tijd Istanboel te verlaten. Een extra goede nachtrust is aan te bevelen, dus vandaar de kleine verhuizing. En……geslapen dat we hebben, heeeerlijk!!
18 juni. Van Istanboel naar Bulgarije
We vertrekken rond 8.00u uit Istanboel en dit blijkt een super tijd te zijn om files te ontwijken. Na ruim een half uur zijn we de stad uit. In het begin flink druk, maar later al wat minder en op den duur rijden we zowat alleen op de 6-baans weg. We vertrekken met regen en onderweg hoost het af en toe. We willen in Edirne op camping Grand Onur overnachten, maar die is gesloten, dus rijden we door naar de grens van Bulgarije bij Kapikule, waar alles binnen 10 minuten is geregeld. Turkije ligt achter ons en Bulgarije voor ons.
De grens overgang naar Bulgarije
Onze reis zit er op wat betreft de landen die we wilden bezoeken. We stoppen met de website. We zullen onze weg vervolgen via Sofia, Belgrado en dan naar Budapest, waar we richting Oostenrijk langs de Donau willen gaan fietsen.
Iedereen die op welke wijze dan ook gereageerd heeft tijdens onze reis willen we daarvoor bedanken. We hopen dat jullie genoten hebben van de verslagen en de foto's en diaseries. De website wordt nog voorzien van een link met alle GPS posities waar wij overnacht hebben, dit doen wij voor eventueel toekomstige reizigers.
GPS posities Turkije
Plaats | GPS Noord | GPS Oost | Prijs | Naam Omschrijving |
Gelibolu | 40.40694 | 26.664488 | Pplaats bij Ferry | |
Kabatebe | 40.15903 | 26.24756 | TL 50 | CP Kum |
Troya | 39.95647 | 26.24991 | TL 45 | Troia pension en camping |
Kuculduyu | 39.53662 | 26.56026 | TL 20 | Ongen Country |
Bergama | 39.09955 | 27.15588 | TL 50 | Caravan Camp +Resto |
Kusadasi | 37.86818 | 27.26429 | TL 35 | CP Yat Marina |
Pamukkale | 37.91684 | 29.12081 | TL 50 | CP Pamukkale |
Marmaris | 36.80325 | 28.09906 | TL 40 | CP Cubycak |
Dalyan | 36.82806 | 28.63722 | TL 40 | CP Dalyan |
Ola Deniz | 36.55348 | 2911576 | TL 45 | CP Sugar Beach |
Kas | 36.19938 | 29.63252 | TL 60 | CP Kas |
Cirali | 36.42131 | 30.48308 | TL 40 | CP Engin |
Antalya | 36.83271 | 30.59620 | TL 5TL0 | Denizer/Bungalowpark |
Side | 36.77278 | 31.39417 | TL 30 | CP Istanboel |
Alanya/Kargicac | 36.46040 | 32.12140 | TL 30 | CP Perle |
Anamur | 36.08196 | 32.89269 | TL 40 | CP Paradies |
Tasucu | 36.29746 | 33.84732 | TL 50 | CP Akcakil |
Cappadocie | 38.63695 | 34.85405 | TL 60 | CP Kaya |
Ihlara | 38.26445 | 34.29075 | TL 15 | P Plaats |
Sultanhani | 38.24910 | 33.54807 | TL 30 | CP Kervanseray |
Konya | 37.86971 | 32.55025 | - | P Plaats |
Ankara | 39.75573 | 32.80375 | TL 50 | CP Hotel Ulasan |
Bogazkale | 40.02624 | 34.60732 | TL 30 | CP Asikoglu |
Bolu | 40.72500 | 31.46722 | TL - | P Plaats |
Istanboel | 41.001781 | 28.977147 | TL 30 | P Plaats Otopark |
Biser/Bulgarije | 41.87022 | 25.99147 | Euro 12.50 | CP Sakar Hill |
Sofia/Bulgarije | 42.63725 | 23.41942 | Euro 20, | CP Vranya |
Belgrado/Servie | 44.87722 | 20.35638 | Dinar 2115 | CP Dunav |
Boedapest/Hongarije | 47.47591 | 19.08281 | Euro 16,- | CP Haller |