Reis verslag Australië Noord
Wij zijn in The Northern Territory
27 maart 2005
Van Adelaide gaat het met de beroemde Ghan naar Alice Springs.
Je houdt het niet voor mogelijk maar ik zit hier in de trein achter mijn laptopje en met een glaasje wijn dit interessante verhaal te schrijven .
We zijn om 17.15 uur uit Adelaide vertrokken en zijn nu 4 uur onderweg nog maar 14 uur en we zijn er. Buiten is het aarde donker dus geen malle m.... te zien.
In Alice schijnt het 35 graden te zijn. Jullie horen nog van ons. We proberen onze ogen zo in halve zitstand te sluiten.WELTERUSTEN
28 maart
Het is 06.00 uur. Een rode vuurbal verschijnt aan de horizon. Het wordt licht, buiten is het een grote vlakte met af en toe wat begroeiing. Geslapen hebben we eigenlijk niet veel. We hebben 45 min vertraging en komen om 12.30 uur in Alice Springs aan.
Ze hadden tegen ons gezegd. Jullie komen dan in een heel andere wereld niet te vergelijken met de oost of de zuidkust. En inderdaad het is een totaal andere wereld.
Midden in de outback met een temp van zo'n 32 graden. Het is even wennen.
We gaan met een shuttle bus naar het Hotel en maken die middag nog een wandeling door Alice Springs. Alle winkels zijn gesloten want het is tweede paasdag.
Wat ons opvalt is dat er zo veel Aboriginals rondhangen. De meeste lopen op blote voeten en zien er verschrikkelijk smerig uit. Velen van hen slapen langs de oevers van de Todd rivier, die al meer dan twee jaar droog staat. 's Avonds is het aangenaam en eten we lekker buiten op het terras van het hotel en gaan vroeg ons mandje in.
29 maart.
Vanmorgen hebben we de camper opgehaald. De ontvangst was uitstekend en een prima service. We hebben in KEA weer een sponsor gevonden, want we moeten onze all risk verzekering niet betalen. Het scheelt ons weer een paar honderd euro.
Om 09.00 uur waren we al bij het afhaal depot en zijn daarna direct naar een supermarkt gereden om weer de nodige boodschappen te doen. Het is acclimatiseren vanwege de temp. want het is bloedheet en droog. Er wordt aangeraden om elk uur een liter water te drinken, wat we ook doen. Na de supermarkt half leeg gekocht te hebben wijzigen we nu al ons reisplan. Het is al 13.00 uur en wilden eigenlijk richting Uluru, maar dat is 450 km rijden. We gaan nu naar het in de buurt liggende Desert Park Het is een prachtig park en we zien daar weer veel wildlife met als hoogtepunt een paar mooie roofvogels en de zwarte kaketoe
 |  Zwarte Kaketoe |
Van een Aboriginal krijgen we uitleg over het gebruik van planten als medicijn en andere hulpmiddelen.
Na het bezoek aan het park gaan we richting West Mc Donnell Ranges en maken een korte wandeling bij Simpson Gap, waar we Rock Wallibies zien en waar we opgevreten worden door de vliegen. Lekker hoor !!!!
30 maart
We staan vroeg op en gaan richting Ayers Rock (Uluru). Het is ongeveer 450 km rijden. Afstanden tellen niet in Australië. We volgen eerst de Stuart Hwy. We komen een paar Road trains tegen, vrachtwagen combinaties van langer dan 50 meter, voor de rest is het eentonig.
Oh ja we hadden ongeveer honderd km gereden en ineens kregen we een bocht en om de 10 - 20 km kom je ook nog een auto tegen. Langs de weg vele dode kangaro's en zelfs verscheidene dode koeien.
We hadden ook nog gevraagd om geen kolen meer op het vuur te gooien maar dat hebben ze toch gedaan met het gevolg dat de temp. oploopt tot 37 graden.
In Ayers Rock moeten we in het Ayers Rock Resort kamperen, op andere plaatsen mag je n.l niet kamperen. Het is een groot natuurpark en eigendom van de Aboriginals.
Het Uluru-Katja National Park beslaat een oppervlakte van 132.566 hectare
Ayers Rock is wel eens omschreven als een mammoetachtige monoliet die met uitzondering van de noordwestelijke wand, steil en overal ontoegankelijk uit de woestijn oprijst..
We maken 's middags een korte wandeling, voorzien van hoed met anti vliegennet (bedankt Xenos), langs de rots en gaan dan naar de ondergaande zon kijken bij de daarvoor aangewezen plaats.
Je mag zelfs op de doorgaande wegen in het park nergens stilstaan.
Kijken naar de Sunset bij Uluru is èèn grote happening. Er komen daar heel veel mensen naar kijken en iedereen neemt wel wat mee, in de zin van eten en drinken.
Zelfs de champagne flessen worden ontkurkt. Het is dan ook een prachtig gezicht om die rode klomp steen, want dat is het, in de woestijn van kleur zien te veranderen.
31 maart
Het is weer vroeg uit te veren want met die hitte moet je 's morgens wat ondernemen want 's middags is het niet meer te doen. Dan kun je maar beter ergens in de schaduw zitten of ergens naar toe gaan waar ze airco hebben.
We gaan een wandeling maken door en langs de Olgas.
Een rots formatie die een 50 km verwijderd is van de eerder omschreven Ayers Rock.
Niet zo bekend als Ayers Rock maar wel mooier om een wandeling te maken.
We doen de “Valleys of the wind” een wandeling van 3 uur, waar we eigenlijk te laat, 08.30, aan zijn begonnen. De track is eigenlijk niet zo zwaar, maar de hitte maakt hem behoorlijk zwaar. Als we net terug zijn wordt de track gesloten i.v.m de extreme hitte.
Na de wandeling keren we terug naar de camping voor een verfrissende douche en lunch en gaan dan in de met airco uitgeruste KEA camper richting Kings Canyon.
Het is 300 km rijden door de woestijn en dorre vlaktes. Toch zou je van een woestijn verwachten dat alles zand is, maar dat is het beslist niet. Er is nog tamelijk veel begroeiing maar er is geen levend wezen te bekennen. Je zou trouwens ook wel stom zijn om je met die hitte te laten zien. De dieren komen pas als het avond wordt te voorschijn met voor hun af en toe fatale gevolgen.
Omstreeks 17.00 uur komen we bij Kings Canyon resort aan, waar we overnachten op de daar aanwezige camping.
1 april
We proberen wat eerder aan onze voorgenomen wandeling door de Kings Canyon te beginnen maar het is toch al weer 08.15 eer we op pad zijn.
We doen de Kings Canyon Rim Walk. Een pittige wandeling bovenlangs de Canyon van ongeveer 3 uur.
Als we beginnen staat de temp al op 31 graden in de schaduw. Het eerste stuk is behoorlijk steil. Daarna is het wisselend, dan weer een stuk naar beneden en dan weer omhoog. We komen ook in The Garden of Eden. Een prachtig stukje natuur met palmbomen en een kreek waar gezwommen kon worden.
Het is meer dan de moeite waard om daar een bezoek aan te brengen. Wij vinden het veel mooier dan de Olgas. Prachtige rotsformaties met hele steile wanden en dieptes.
Na de Walk hebben we ons opgefrist op de camping en zijn we aan onze terugtocht naar Alice van 500 km begonnen.
We komen om 17.00 uur in Alice aan. Je kunt lekker doorscheuren want er is geen verkeer en in de Northern Territory is er ook geen speed limit.
2 april
We gaan Alice Springs in om wat boodschappen te doen en de Homepage te uploaden en natuurlijk alle mailtjes en berichten bekijken die we weer hebben ontvangen. Iedereen weer bedankt voor de mailtjes en berichten in het Gastenboek.
Daarna gaat het naar de East Mac Donnels Ranges. We komen eerst langs Emily en Jessie Gap, rotsformaties met Aboriginal tekeningen op sommige rotsen.
Daarna langs Corroboree Rock, voor de Aboriginals een belangrijke rots. Het is de plaats waar jongens volgens een ceremonie man gemaakt worden.
Tot slot naar Trephina Gorge, dit is 80 km van Alice Springs. Hier bovenlangs de rotsformatie om de Gorge heen gewandeld. De Creek was nu een volledige zandvlakte zonder een druppel water. We hebben de Trephina Rim Walk gelopen van zo'n 45 min. Het was weer flink heet en vliegerig. De netjes deden weer goed hun werk. Na de wandeling weer terug naar de Big 4 camping in Alice Springs.
We zijn deze dag over een afstand van 150 km wel 7 auto's tegen gekomen. We hopen dat we onderweg geen pech krijgen want de mobiel heeft ook in deze contreien weinig ontvangst.
3 april
Na een heel zwoele nacht 's morgens gewekt door het gekrijs van de vele parkieten en andere vogels. We gaan deze dag naar de West Mac Donnell Ranges.Het weer was een stuk aangenamer, wel 10ºC minder dan gisteren.
Simpsons Cap hadden we al gezien, enkele dagen geleden, dus door naar Standley Chasm. Een kloof, waar we een wandeling gemaakt hebben.
Verder naar Ellerly Creek Bighole, waar Sjaak een duik heeft genomen.
Vandaar naar Ormiston Gorge, waar ook een Creek was om te zwemmen.
Het zijn allemaal prachtige rotsformaties, waar je wandelingen kan maken.
Na al dat moois gezien te hebben, zijn we weer 75km terug gereden naar Alice, om te overnachten op onze Camping. Heerlijk een biertje gedronken, met een vroegere Nederlander, Henk , die hier al vanaf zijn 14e jaar woont.
4 april
Allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag Deborah. We zijn je niet vergeten, dat lees je wel.
Met 500 km voor de boeg gingen we vandaag pas om 10 uur op pad. Alice Springs -Tenant Creek
Beetje laat, maar Sjaak wilde jullie weer voorzien van een verhaaltje en foto's, dus moest hij eerst naar een internetcafé.Toen we ongeveer 40 km hadden gereden passeerden we de steenbokskeerkring.
Onderweg was er voor de rest niet zoveel te zien. Voor het eerst wilde kamelen gezien.
Bij Barrow Creek Roadhouse, een typische Outbackpub, gestopt en genoten van deze innerlijke Pub. Hier ook wat foto's gemaakt van Abo vrouwen, wel in ruil voor een biertje. Dit wordt allemaal genoteerd door de kroegbaas, want ze mogen niet meer dan 6 biertjes per dag, en na 2uur is het over en uit en wordt er geen bier meer aan de Abo's verkocht.
Vandaar richting Devil's Marbles, een plek met immense rode rotsen en keien van rode graniet. Hoe zoiets midden in de woestijn terecht komt, snap je niks van.
In Tennant Creek een Camping gezocht en gevonden. Hier weer aan de babbel met Nieuw-Zeelanders. Allemaal Mates, no worries, be happy.
Onderweg verschillende roadtrains gezien, super mooie en grote vrachtwagens met 3 of 4 combinaties erachter. Zelf ook een eind in de Camper gereden, en het viel me mee. Maar ja, dat kan ook niet anders, het is zoooo heerlijk rustig op de weg.
5 april
Vanmorgen de wekker op 6.30uur. Ja dat hoort bij deze vakantie, zeker hier in de Desert . Je moet eigenlijk met de vogels op stok en er ook weer uit, en dat is vroeg hoor. Om 6 uur beginnen die krengen al te krijsen.
We waren rond 8 uur op pad. Dat was wel nodig ook, want deze dag wordt een rit van 6oo km over de Highway, dwars door de woestijn. Onze eindbestemming is Mataranka.
We komen weer langs een historisch kroegje in Daly Waters, waar we iets gegeten hebben. In deze kroeg hangt werkelijk van alles op, geld, munten, slipjes, petten, foto's enz. van allerlei mensen uit allerlei landen. Ook onze namen zijn vereeuwigd in die kroeg en wel op de Feyenoordvlag, die daar hing.
Voor Mataranka is er nog een afslag naar de Homestead en het kerkhof van de mensen, die daar gewoond hebben uit het boek “We and the Never, Never.
Een mooi boek over het wel en wee van mensen, die hier vroeger als eersten in de desert kwamen wonen. De moeite waard om te lezen
In Mataranka op een Camping gestaan, midden in de bush. De witte kaketoes vlogen rond en de wallibies sprongen overal weg, eveneens liepen er heel wat pauwen rond. Douchen deed je met z'n twintigen. Ik en nog 19 kleine fel groene kikkertjes en niet te vergeten de vele verschillende insecten die er rond hangen zoals sprinkhanen, torren enz.
Het was weer bloedheet en dus gingen we naar de Mataranka Thermal Pool, waar we in gezwommen hebben. Zelfs ik, maar het was dan ook 30ºC. Je koelde er zelfs nog wat in af, kun je nagaan wat de buitentemperatuur was. Het zag er daar Paradijselijk uit , met een prachtig palmenbos. Ook hebben we een wandeling gedaan
6 april
Het was weer een gekrijs om 6.00 uur, dus weer op tijd wakker.Toch wat later opgestaan, wel om 7.30uur.
Vandaag ging het richting Katherine, zo'n 100 km verder.We komen onderweg weer verschillende roadtrains tegen.
Het is een leuk plaatsje, wat er weer een beetje bewoonde wereldachtig uitziet.
We zitten nu ook al een stuk noordelijker, en het landschap ziet er groen uit.
We besluiten om hier te blijven en eens een dagje rustig aan te doen.
Voor 13.00uur reserveren we een plekje op de boot, voor een cruise door de Katherine Gorge in het Nitmiluk Nat. Park. Als we daar aankomen, horen we een heleboel gekrijs, en hangen er allemaal van die pootjes aan de takken met daaronder een grote vleermuis. Ik vind het nog steeds enge beesten, al doen ze niks.
De cruise was 2 uur lang en ging door nauwe en hoge rotswanden, soms wel van 100m hoog. Het was prachtig, de moeite waard. Sjaak kon zelfs nog een duik nemen.
Op de terugweg nog langs de School of the Air, maar helaas was die dicht.
Morgen reizen we weer verder richting Kakadu Park.
7 april
Het gaat vandaag van Katherine naar Cooinda (Kakadu nationaal park)
Onderweg de Edith Falls bezocht en daar een wandeling van 2.6 km gelopen om de waterval beter te kunnen zien.
Bij Pinecreek gaat het over de Kakadu Hwy richting Cooinda.
WE hebben ons goed laten informeren over de toestand in het Kakadu park want de Wet season is nog maar een paar weken afgelopen. Ze hebben hier in de Top End maar twee seizoenen, dat is de Wet en de Dry. Als het natte seizoen voorbij is, valt er bijna geen druppel regen meer. In het natte seizoen van okt tot april valt er af en toe meters regen. Dit jaar was het naar noordelijke begrippen een droog wet season.
Er zijn toch verschillende wegen in het Kakadu nog afgesloten. Zo kunnen we niet naar de Jim Jim Falls en de Twin Falls. Ook de weg naar Ubirr is alleen toegankelijk voor 4 WD. Bijna alle tracks en trails zijn ontoegankelijk.
We komen zonder problemen in Cooinda aan en boeken gelijk voor die middag een cruise over Yellow Water. We worden er met een 4WD naar de steiger gebracht want de weg staat onder water.
Dit was echt fantastisch mooi, om daar rustig in rond te varen. Wat een natuur ! en wat een vogels!! En wat een krokodillen. We hebben er van genoten. Hadden zowat geen tijd om te drinken. Als afsluiting kregen we nog een prachtige sunset te zien
8 april
Het was vannacht erg zweterig. Halverwege de nacht gaat de airco aan.
Het is hier in de Top End, we zijn hier nog zo'n 300 km van Darwin verwijderd, niet alleen warm maar de luchtvochtigheid is enorm hoog zo vlak na de Wet. Om 07.30 uur loopt het zweet al door de bilnaad. Het water loopt met straaltjes van je af. We drinken dan ook enorm veel (water en fris).
Ja, en dan toch iets ondernemen in deze hitte. Op de camping is het ook niet uit te houden. Maar ik moet zeggen je went er aan.
We gaan vandaag naar Howard Springs want in het Kakadu Park kunnen we helaas niets meer ondernemen.
Onderweg gaan we eerst nog naar de Mirrai Lookout, zo'n 1,6 km en 50 min. berg op naar een lookout, die enorm tegenvalt.
Op naar de volgende bezienswaardigheid. De Nourlangie Rock. Hier zo'n 1½ uur gelopen. Heel veel Aboriginal rots tekeningen gezien en rotsformaties.
Daarna via Jabiru over de Arnhem Hwy door naar Howard Springs.
9 april
Vanmorgen toch weer de wekker om 06.30 gezet, omdat we om 09.00 uur met een river cruise meewilden over de Adelaide River.
Het weer was om 08.00 weer al sauna heet.
's Nachts hebben we regelmatig de airco aan en dan is het redelijk uit te houden.
De cruise over de rivier was weer geweldig. Er leven daar zo'n 2500 zoutwater krokodillen. We zien er dan ook verscheidene zwemmen. Zoutwater krokodillen kunnen wel meer dan 7 meter worden. Af en toe wordt er een stukje vlees voorgehouden en dan komen die krengen meters hoog uit het water.
(zie foto's) Ook zien we weer verscheidene roofvogels.
Tegen de middag komen we weer In Howard Springs aan, waar we op een camping zitten. De camping ligt niet ver van de Springs en we maken daar een wandeling en zien hele grote Barramundi's (vissen) en schildpadden en een mooie Lizard.
's Middags liggen we heerlijk bij het zwembad van de camping en nemen af en toe een verfrissende duik.
10 april
Vandaag is als geen andere, bloedje heet. Vandaag gaan we naar het Litchfield National Park. Volgens vele locals moet dit park mooier zijn dan het Kakadu Park.
De eerste stop is bij de Magnetic Termite Mounds. Het zijn reusachtige Termieten heuvels van wel 4 meter hoog. Daarna zijn we doorgereden naar de Buley Rockhole. Een serie kleine watervallen en rockholes, waar je lekker kan afkoelen.
Een eindje verder heb je de Florence Falls en daar heerlijk gezwommen.
Van daaruit weer naar de volgende waterval: de Tolmer Falls. Het is een prachtige waterval die je vanaf een bordes kunt bekijken.
Als laatste de Wangi Falls bezocht. Het zijn twee spectaculaire watervallen naast elkaar. Normaal gesproken kun je daar zwemmen, maar helaas i.v.m de aanwezigheid van zoutwater krokodillen is het niet aan te raden. We zien daar nog wel een prachtige “Sand Monitor”of te wel een Goanna. We hadden hem deze vakantie nog niet eerder zo groot gezien, dus de dag was weer geslaagd. En dat was nog niet alles want toen we naar de camper liepen zagen we ook nog een prachtige vogel, wat leek op een Kukubarru en een Kingfischer. (zoek dat maar eens allemaal op in jullie encyclopedieën) Elke dag toch weer een surprise.
We overnachten in Bachelor aan de rand van het Litchfield park waar het wemelde van de kaketoes, papegaaien, parkieten en andere mooie vogels.
11 april
We wilden uitslapen maar dat was onmogelijk. We werden al om 06.00 uur gewekt door een enorm vogelgekwetter.
We doen het vandaag heel rustig aan. We zijn echt aan het afbouwen.
Alleen het plaatsje Palmerston hebben we even bezocht en doen daar wat inkopen.
Overnachten weer in Howard Springs en liggen de hele middag lekker bij het
zwembad.
12 april
Onze dagindeling voor vandaag was:
Douchen, Ontbijten, zwembad, zonnen, whirlpool, zwemmen, douchen, zonnen, enz. enz.
Morgen onze camper inleveren en dan zit de camper vakantie er helaas op.
We hebben dan nog 5 nachten in het Mirambeena Resort in Darwin om van deze heerlijke vakantie uit te rusten.
13 april
Vandaag is het de dag dat we afscheid moeten nemen van onze KEA camper.
We blijven nog tot 13.00 uur op de camping en gaan nog even lekker zonnen en zwemmen. We moeten maar 20 km rijden tot waar we de camper moeten afleveren.
Zonder problemen vinden we het adres en worden met een taxi naar ons Resort in Darwin gebracht
We have made it - we zijn van zuid naar noord door een continent getrokken. De hete wind, de gruwelijke vliegen, de dorst en het stof in ieder kiertje van de auto zijn we al bijna vergeten.
Wat blijft, is het avontuur van de outback.
Het moest onze droomreis worden, maar het is meer dan dat geworden.
We hopen dat jullie genoten hebben van alle foto's, die door Wilma gemaakt zijn en van alle reisverslagen die we op de website geplaatst hebben.
Ook iedereen bedankt die ons in welke vorm dan ook een berichtje gestuurd hebben en dat waren er zeer veel.
Deze website zal regelmatig worden geupdate en worden voorzien van tips en suggesties.
Tot ziens in Nederland |