Canada
2008
Vancouver zaterdag 14 juni - dinsdag 17 juni
We passeren om ongeveer 12.00 uur zonder problemen de grens met Canada. Een dag eerder dan onze planning.
In het begin is het een beetje vreemd, niet wat het rijden betreft, maar met de afstanden en de maten. In Canada zijn ze gelukkig weer normaal. En met normaal bedoel ik, dat de snelheid en afstanden in km. gegeven wordt en de inhoud in liters.
Om ongeveer 13.00 uur komen we aan in Vancouver op het Capilano RV park, waar we drie nachten zullen blijven.
Het is een camping, die het dichtst bij het centrum ligt en naar men zegt op loopafstand van Down Town. Later blijkt dat het toch zeker een uur lopen is.
Het centrum van Vancouver bestaat uit een landtong, die wordt omringd door de English Bay. De camping waar wij zitten, ligt op Noord Vancouver. We moeten
de Lions Gate Bridge over en door het Stanley Park om in het centrum te komen.
We wandelen dezelfde middag nog naar het centrum, via de Lions Gate brug en het mooie Stanley Park, dat het puntje van het schiereiland beslaat.
Eind van de middag besluiten we om maar een taxi terug te nemen, omdat het toch wel een aardige tippel is.
De andere dag bezichtigen we 's morgens de Capilano Suspension Bridge. Dit doen we met eigen vervoer. De brug hangt 70 meter boven de Canyon en heeft een overspanning van 137 meter.
Het is een v/d hoogste bruggen van zijn soort in de wereld. We wandelen hier tot de middag en gaan dan naar de Lynn Canyon. Er is daar ook een mooie hangbrug, maar veel lager dan die van de Capilano. Het is een prachtig wandelgebied en we maken hier een paar mooie wandelingen onder een stralend zonnetje.
Ook 's maandags is het weer een stralende dag met een temperatuurtje van zo'n 25 graden. We nemen vandaag het openbaar vervoer (halve prijs voor seniors).
Ook bij de meeste attracties en bezienswaardigheden krijgen we korting. Oud worden heeft toch ook zo zijn voordelen.
We bezoeken als eerste het Vancouver aquarium, wat heel mooi was en waar een week geleden een kalfje van een witte walvis was geboren. We wandelen daarna van het aquarium naar het Waterfront. Van het aquarium kun je steeds langs het water lopen tot voorbij het Waterfront. Het is een prachtige wandeling en zeker met dit stralende weer. Daarna bezoeken we nog Gastown. Een van de oudste wijken van Vancouver en dat is te merken ook. We zien hier vele daklozen, zwervers en drugs verslaafden, soms een heel plein vol. We lopen hier maar een paar passen sneller en gaan via chinese tuinen naar Chinatown. De chinese wijk van Vancouver is ouder dan de stad zelf. In 1970 werd de wijk zelfs uitgeroepen tot historische stad.
Dinsdag 17 juni Vancouver - Saltspring Island
Het is vandaag een beetje bewolkt en wat aan de frisse kant. We besluiten om vandaag uit Vancouver te vertrekken en naar Saltspring Island te gaan.
We gaan naar Saltspring Island, omdat we van te voren daar een Kajaktocht hadden gereserveerd. We moeten om in Saltspring te komen met twee veerboten.
de ene gaat van Vancouver naar Swartzbay op Vancouver Island en de andere van Swartzbay naar Saltspring.
We komen eind van de middag op Saltspring aan en het weer is een stuk aangenamer geworden.
We gaan naar een Nationaal State Park (Ruckle Park) om daar te kamperen en blijven daar tot 19 juni.
De volgende dag maken we een paar wandelingen door het Ruckle Park en gaan 's middags met de auto het eiland verkennen.
Het is prachtig weer en er staat weinig wind. Als dat morgen ook zo'n weer is met het kajakken dan zou dat goed uit komen.
Kajakken
Het eerste wat we doen als we uit bed komen is naar de lucht kijken. We zien een licht bewolkte hemel, maar er staat bijna of geen wind.
Wilma had voordien al besloten om niet mee te gaan, omdat ze meer van de zee houdt aan de waterkant dan van de zee op het water.
We rijden naar de afgesproken plaats bij de haven. We parkeren de camper op een mooie parkeerplaats bij een jachthaventje, zodat Wilma daar een mooi plaatsje heeft en eventueel nog van daaruit kan wandelen.
Ik vertrek, na een paar instructies, met een gids in een tweepersoons kajak naar een onbewoond eilandje (Russell Island). Het weer wordt steeds beter en af en toe komt zelfs de zon door en het is windstil. Het water is als een spiegel. We bereiden zelf de lunch op het eilandje en we maken daar een korte wandeling.
Tijdens deze wandeling zien we twee slangen. De gids kan er een pakken en ik neem hem van hem over. Het is niet zo'n grote en naar hij zegt niet giftig.
Daarna willen we in de kajak stappen, maar zien in het water en later op de rotsen een zeeotter. Hij zwemt steeds om wat te vangen en eet dan de gevangen vis op de rotsen. Ik kan er met mijn filmcamera geweldige shots van maken. Na een tijdje stappen we weer in de kajak en gaan via de kust en nog wat kleine rotseilandjes naar Saltspring. Het was een perfecte kajakdag en heb zeer genoten. Ook Wilma heeft zich niet verveeld. Ze heeft de camper een goede beurt gegeven en wat gewandeld. Al met al weer een geslaagde dag.
We vertrekken rond 18.00 uur met een veerboot naar Swartzbay op Vancouver eiland en gaan als we de veerboot af komen gelijk naar het Mc Donalds State Park om de nacht door te brengen.
We zitten nu dus op Vancouver eiland en blijven daar tot 27 juni. De route, die we ongeveer gaan volgen, kunnen jullie zien op de route kaart van Vancouver eiland
Vrijdag 20 juni Victoria
's Morgens gaan we naar de Butchart Gardens. Het zijn werkelijk prachtig aangelegde tuinen in een vroegere afgraving voor de cement industrie.
Men ziet de mooiste bloemen, planten en bomen afgewisseld door fonteinen en watervalletjes.
Het is me wel een raadsel hoe ze b.v. de hosta's zo mooi krijgen zonder gaten van slakken en rozen zonder een luisje.
's Middags rijden we door naar Victoria, naar Westbay Marine en RV park, waar we zullen overnachten. We gaan met een leuk klein veerpontje naar Fishermans Warff. Vandaar maken we een mooie wandeling langs een voetpad,dat langs het water loopt, naar het centrum van de stad.
We bezoeken o.a Het Royal British Columbia Museum, de Parlements Buildings en het Empire Empress Hotel. Het RBC museum wordt algemeen beschouwd als een van de beste musea van Canada Men krijgt hier een goed beeld van de geschiedenis van British Columbia.
De Parlements Buidings en het Empress Hotel zijn twee blikvangers van Victoria. Ze vallen gelijk in het oog als je in het centrum van Victoria komt.
Het is een prachtige dag en wat is er dan mooier om deze af te sluiten met een heerlijk diner op een van de vele terrassen met uitzicht op de haven.
Dit etentje is trouwens voor mijn verjaardag, want morgen is het dan weer zover. Al weer een jaartje ouder.
Zaterdag 21 juni Victoria - Port Renfrew
Met de camper versiert met WC papier rijden we deze dag van Victoria naar Port Renfrew, wat aan de westkust van het eiland ligt.
Onderweg maken we nog een mooie wandeling van China Beach naar Mystic Beach. Een leuke wandeling door het bos met een redelijk hoogte verschil.
Het is helaas hoogwater anders hadden we over het strand (keien) terug kunnen lopen. Nu moeten we hetzelfde pad weer terug nemen.
De weg naar Port Renfrew is weinig interessant. Je rijdt door het bos en ziet voor de rest niet veel.
In Port Renfrew willen we ergens aan de waterkant gaan staan, maar er komt een hele frisse wind opzetten en besluiten om op een RV park te gaan staan.
Deze viel ook al tegen, want behalve douche en WC, is hij slecht onderhouden.
Zondag 22 juni Port Renfrew - via Lake Cowichan - Little Qualicum Falls PP
Het is nog behoorlijk fris als we vertrekken, maar in de loop van de dag wordt het steeds beter en warmer.
We steken nu het eiland weer over van West naar Oost. De weg naar Lake Cowichan is mooi, af en toe bochtig en zeer goed te berijden. Van anderen gehoord, dat de weg vorig jaar nog gravelroad was. In Lake Cowichan even langs de informatie en na een zelf gezet bakje koffie gaat het weer verder naar Duncan.
Duncan is een plaats met veel Totempalen, erg leuk. De totempaal is een houten standbeeld, zoals die door de indianenstammen werden gemaakt. De totempaal bevat de geschiedenis van de stam en geeft de politieke macht van het huis aan. Een totempaal kan gezien worden als een heiligdom. Hij werd meestal gemaakt van het hout van de rode ceder, welke in bonte kleuren geschilderd werd.
Daarna door naar Chemaines, wat een leuk popperig dorp is met heel veel muurschilderingen.
Na de lunch gaat het verder naar het Little Qualicum Falls PP. We komen langs het plaatsje Coombs. Op zich niet veel bijzonders, mits er geen geiten op de daken liepen.
Maandag 23 juni Little Qualicum Falls PP - Miracle Bay
's Morgens na het ontbijt gelijk een wandeling door het bos en langs de Falls. Leuke wandeling, maar soms eng omdat het ook een beren gebied is. Wilma heeft constant haar oranje fluitje bij haar, waarmee ze constant wat rammelt. We rijden langs de kustweg nr:19A. Veel mogelijkheden zijn er niet, want er zijn maar twee wegen die langs de kust naar het noorden lopen. Onderweg bij Fanny Bay een wandeling gemaakt langs de Conservation unit. Volgens "Naturetrek, die ons reisplan heeft gemaakt moeten we veel wildlife zien en vooral vogels. Het enigste wat we zien is bomen en een moeras that's all. Bij Union Bay stoppen we voor de lunch en rijden daarna naar Seal Bay. Volgens Naturetrek kunnen we hier een 2 uur durende trail volgen. Er staan wel verscheidene trails op, maar welke er bedoeld wordt is ons een raadsel. We lopen maar een trail die ons naar het strand leidt. Nou ja ...strand !!! keien groot en keien klein en veel aangespoelde boomstammen, die je bijna overal op de stranden tegenkomt. We gaan na de wandeling door naar Miracle Bay, onze overnachtegingsplaats. Het is een mooi Provinciaal Park (PP), waar we 's avonds weer heerlijk grillen.
Dinsdag 24 juni Miracle Bay - Telegraph Cove
Het wordt een beetje traditie, maar we maken eerst weer een fikse wandeling langs strand en door het bos. Na de wandeling rijden we tot Campbell River, waar we de Elk Falls bezichtigen. Een eindje verder gaan we die dag, naar later blijkt, een behoorlijke pittige wandeling maken. We lopen de Ripple Rock trail van 8 km heen en terug, met veel nauwe paadjes en steile stukken. Op het laatst zelfs een steile wandbeklimming moeten doen om over de nauwe zeestraat te kijken. We doen daar 3 uur over. Het is weer een berengebied, dus fluitje bij de hand om de beren af te schrikken. Ripple Rock was eens een gevaarlijke rots, die in een nauwe vaargeul stond en waar verscheidene schepen schipbreuk hebben geleden. De rots hebben ze tot ontploffing gebracht.
De wandeling neemt zoveel tijd in beslag, dat we pas 18.45 uur in Telegraph Cove aankomen.
We gaan naar Telegraph Cove, omdat we daar een reservering hebben voor een cruise naar de Grizzly beren
Woensdag 25 juni Telegraph Cove
We worden om 07.20 uur verwacht bij de haven van Telegraph Cove. We staan gelukkig op loopafstand van de haven, maar het is toch vroeg dag.
Het is vrijwel windstil, maar wel bewolkt en nog aan de frisse kant als we vertrekken met een bootje, waar twee maal 250 pk achterhangt.
Met een behoorlijke snelheid razen we over het water een rivier af.
We zien allereerst een hoop dolfijnen, die met onze boot mee zwemmen. Dat is werkelijk een prachtig gezicht. Ook zien we vele Bald Eagles of wel Golden Eagles.
Jawel.... we zien de eerste zwarte beer in Canada. Hij loopt langs de waterkant en is goed te filmen en te fotograferen. Geweldig!!!. We varen 2 uur en zien de eerste Grizzly beer en niet zo maar eentje. Nee, hij heeft ook nog een puppie van ongeveer 4 maanden bij zich.
We varen nog verder en stappen over op een soort landingsvaartuig. Deze hebben vrijwel geen diepgang en kunnen zodoende dicht onder de kant komen.
We zien weer een Grizzly beer met in de nabijheid nog twee Grizzly's van een jaar of vier. Ze zoeken langs de waterkant en onder de rotsblokken,die ze omrollen, naar voedsel. Een prachtig spektakel. Het zonnetje komt er af en toe goed door en het is een fantastische dag. We lunchen op een soort steiger en gaan verder met het beren spotten. We zien daarna nog twee Grizlzy's. We raken niet uitgekeken. Boven ons vliegt op een gegeven moment een Osprey (visarend)
Deze worden niet zo dikwijls waargenomen.
Na dit bijzondere schouwspel varen we terug en zien onderweg nog twee zwarte beren, waarvan eentje de rivier over zwemt. Dit is toch wel uniek
Wat een dag, wat hebben we genoten. Moe maar voldaan zit ik nu dit verhaal te tikken en gaan zo ons mandje in.
Morgen de laatste voorbereidingen treffen voor de reis naar Alaska en dan gaan we vrijdag 27 juni met de veerboot van Port Hardy naar Prins Rupert. Een vaartocht van 15 uur.
26 juni Telegraph Cove - Port Hardy
Het is ongeveer 60 km. rijden naar Port Hardy. 's Morgens de website bijgewerkt kinderen gebeld en onderweg naar Port Hardy doen we in Port Mc Neill de laatste boodschappen. We hebben trouwens weer een probleem. Nu is de kraan van de douche kapot, zodat we nu helemaal zonder kraan zitten. Het wordt nu echt kamperen. We gaan vroeg naar bed, want om 04.45 gaat de wekker. Het is van de camping waar we staan 3 km naar de Ferry.
26 juni Telegraph Cove - Port Hardy
Het is ongeveer 60 km. rijden naar Port Hardy. 's Morgens de website bijgewerkt kinderen gebeld en onderweg naar Port Hardy doen we in Port Mc Neill de laatste boodschappen. We hebben trouwens weer een probleem. Nu is de kraan van de douche kapot, zodat we nu helemaal zonder kraan zitten. Het wordt nu echt kamperen. We gaan vroeg naar bed, want om 04.45 gaat de wekker. Het is van de camping waar we staan 3 km naar de Ferry.
Route Port Hardy - Prince Rupert
27 juni Port hardy - Prince Rupert
We staan om 05.30 uur bij de veerboot en kunnen om 07.00 eindelijk de veerboot op rijden.
We zullen eerst met de positieve dingen beginnen. De Inside passage is heel mooi. Je vaart door de Canadese fjorden en komt langs vele kleine en grote eilanden.
We varen soms heel dicht langs de kust. Dolfijnen zwemmen af en toe met de boot mee en we zien een stuk of vier walvissen. Het is spiegelglad water en aan boord is het goed vertoeven. Goede stoelen en goed van eten en drinken.
Het enigste en grote negatieve is, dat het de hele dag, dan weer miezert en dan weer regent en het zeer slecht zicht is.
Van een beetje goede foto's of films maken is absoluut geen sprake. Dit valt dus behoorlijk tegen.
Eindelijk na 15 uur varen komen we om 22.30 in Prince Rupert aan en het regent. In Prince Rupert heb je 80% kans op regen herinner ik ergens gelezen te hebben.
Jammer dat het tijdens de tocht door de fjorden slecht weer en dus ook slecht zicht was
28 juni Prince Rupert - Meziadin Junction
Als we 's morgens wakker worden regent het nog pijpenstelen (raining cats and dogs). We gaan eerst het stadje in om onderdelen te kopen voor de kraan. Dit valt echter niet mee. Eindelijk hebben we een schakelaar gevonden, die ik er eventueel tussen kan zetten. En jawel het lukte ook nog. Met een kleine aanpassing kunnen we nu gelukkig de kraan van de douche en wastafel weer gebruiken.
Er zijn vanaf Terrace twee mogelijkheden om naar Cranberry Junction te rijden. De eerste is de directe en de tweede is de avontuurlijke. We kiezen natuurlijk voor de avontuurlijke. De afstand maakt niet zoveel uit alleen duurt de tweede wat langer, omdat het een slingerweg is en het tweede gedeelte (50 km) gravelroad. Toen we richting Terrace reden zagen we een zwarte beer aan de kant van de weg. Hij was aan het eten en stoorde zich totaal niet aan ons. Op de avontuurlijke route naar New Alyansh zien we nog twee zwarte beren waarvan een met twee jong.
Ook zien we nog een Porgy Pine.Vraag me niet wat het is, maar je ziet ze hier niet zo vaak wordt ons verteld. Zoek maar op het Internet.
We drinken 's middags een bakje leut in Nass Camp, dat is een plaatsje waar de tijd heeft stil gestaan. Het lijkt wel een plaatsje uit een of andere western film.
Na de gravelroad komen we op de Cassiar Hwy (37) naar Meziadin Junction. Op de Hwy zien we weer een zwarte beer aan de kant van de weg, die later de weg gaat oversteken. Het was weer een prachtig gezicht. We komen pas om 19.30 uur aan op de plaats van bestemming.
We staan op een prachtig plekje aan een meer en willen lekker buiten eten, want het weer is behoorlijk opgeknapt en het is weer aangenaam vertoeven.
We krijgen echter een aanval te verduren van zo'n paar honderd muggen, die vooral mij totaal lek steken. Dit wordt bij thuiskomst eerst een bloedtransfusie.
We verhuizen naar binnen en denken daar rustiger te zitten. Helaas, hoe ze naar binnen komen is ons een raadsel, maar we zijn tot middernacht bezig om die krengen kapot te krijgen. We slapen deze nacht onder een klamboe, die we meegenomen hebben.
29 juni Meziadin Juction - Stewart
We hebben de aanval geopend. In Stewart kopen we een dodelijke muggenspray om die krengen te lijf te gaan. We kopen ook een Bear Spray (Pepper Spray) om een aanval van beren af te slaan tijdens onze wandeltochten.
Het was ongeveer 60 km rijden naar Stewart. Onderweg naar Stewart zien we nog de Beargletsjer. We zijn naar Stewart toe gegaan om naar de Salmon Glacier te gaan, welke net in Alaska ligt. Van Stewart rijden we over de grens naar Hyder in Alaska (Amerika). Vandaar is het 25 km gravel road naar de Salmon Glacier. Nog maar net in het begin komen we een beer tegen.
We rijden naar het eindpunt en hebben een mooi uitzicht op de tong van de Gletsjer. Vandaar zakken we weer terug naar Hyder en Stewart via verschillende uitzichtpunten, die we bekijken.
30 juni Stewart - Dease Lake
We gaan van Stewart terug naar de Cassiar Hwy (37) en komen onderweg een beer tegen. We rijden nu steeds in noordelijke richting.
Op de Hwy 37 zien we nog een beer, die er bruin uitziet (Grizzly?) Voor de rest een mooie weg, met af en toe gravelroad. We rijden veel door bossen en komen langs wildstromende rivieren en langs vele meren. Bij een meer een prachtige spiegeling in het water. Het laatste stuk was een beetje eentonig.
Bij Daese Lake overnachten we. Als we 's avonds om 23.30 naar onze kooi gaan is het nog volkomen licht.
Het was een vrij zonnige dag met een aangename temperatuur en bij Dease Lake konden we weer gewoon buiten eten zonder lastig gevallen te worden door muggen.
Morgen gaat het weer verder noordwaarts tot aan Watson Lake en dan verder westwaarts richting Skagway (Alaska)
Dinsdag1 juli Dease Lake - Teslin
Het is prima reisweer en als we een tijdje onderweg zijn zien we al weer de eerste beren. Moeder beer met een jong, weer een stuk verder zien we een Vos op de weg. Hij ziet er een beetje gevaarlijk uit en blijft op de weg staan als we naast hem gaan staan met de auto. Hij blijkt een manke poot te hebben en kijkt ons schooiend aan. We rijden verder en gaan bij een mooi meer (Boya Lake) lunchen en ik neem de eerste duik in Canada. Dit duurt echter niet lang, want het water is ijskoud. We rijden van British Columbia nu over de grens met Yukon Territory. Het is een bergachtig landschap met verschrikkelijk veel bos. Van de Cassiar Hwy komen we op de Alaska Hwy. Voordat we Teslin bereiken zien we nog een Moose met een prachtig gewei. Het is al laat als we Teslin bereiken. Met de muggen valt het gelukkig op het ogenblik wel mee.
Woensdag 2 juli Teslin - Skagway
Van Teslin naar Skagway is niet zo ver, maar we doen er behoorlijk lang over, omdat het een van de mooiste wegen is, die we tot nu toe gereden hebben. Het gaat langs meren en over bergpassen. Het is in een woord "Amazing"
We stoppen wel om de vijf min. om wat te filmen of te fotograferen. We hebben bijna een aanrijding met een overstekende zwarte beer. Hij passeert op nog geen twee meter. We moeten volop in de remmen. Ook zien we nog een bergmarmot
 |
Niet ver voor Skagway passeren we de grens met Alaska. We zijn weer in Amerika. De klok is ook weer een uurtje teruggegaan en het is nu 10 uur verschil met Nederland.
We willen op een camping bij de haven gaan staan, maar hebben geen enkele kans. Er komt een georganiseerd reisgezelschap (Amerikanen) Een groep van niet minder dan 25 bussen incl. de 4WD's die er acher hangen. Ze hebben allemaal gele vestjes aan en op de campers staan hun voornamen. Deze dragen ze ook op hun shirt. De mannen allemaal met petten op en die blijven meestal ook tijdens het eten op. Zo kan het ook. (verschrikkelijk). Soms denk je bij Amerikanen wel eens dat ze, voordat ze op reis gaan, bij een reisbureau geinformeerd hebben wat ze aan moeten trekken om toch maar zoveel mogelijk op te vallen. Het is of ze er om smeken om voor Amerikanen door te mogen gaan.
Lang leve wij, met ons campertje. We staan nu midden in het dorp op een camping. Toen we Skagway binnen reden, vonden we het behoorlijk druk. Dat was niet verwonderlijk, want er lagen niet minder dan 4 Cruise-schepen in de haven.
Die liggen werkelijk midden in het dorp,dat niet meer dan een paar honderd inwoners telt.
Het waren niet de allerkleinste schepen, waarvan de Norwegian Pearl wel de grootste en de mooiste was.
We gaan 's middags Skagway bezichtigen en kunnen 's avonds weer heerlijk buiten eten, zonder opgevreten te worden door de muggen.
Donderdag 3 juli Skagway - Juneau
's Morgens gaan we nog even Skagway in en doen nog wat boodschappen. De Cruise-schepen zijn gewisseld en nu zien we de "Volendam" van de Holland America lijn liggen. Om 10.30 uur gaan we zelf naar de boot. We gaan vandaag met de veerboot van Skagway naar Juneau. Het is ongeveer 7 uur varen.
Juneau de hoofdstad van Alaska, is de spectaculairst gelegen en meest afgelegen hoofdstad van heel de VS, omdat die alleen te bereiken is per boot of vliegtuig.
Na een prima reis over een spiegelglad zeetje komen we rond 18.00 uur in Juneau aan. We zien onderweg verscheidene walvissen, spuitend en duikend. Het is buitengewoon helder en kunnen nu wel heerlijk genieten van de mooie omgeving. Als we in Juneau aankomen, begint het een beetje te regenen. We rijden niet naar een camping, maar gaan direct door naar de stad en zetten de camper op een parkeerplaats midden in de stad net voor een bordje "No overnight camping."
Er staan echter al verscheidene campers, van overwegend locals. Van hun krijgen we te horen, dat overnachten hier geen enkel probleem is, want het is 3 juli.
Een dag voor Independence Day (feestdag) en vanavond om precies middernacht is er een groot vuurwerk.
Tenten worden opgezet, grills aangestoken en het nodige bier koud gezet. Het is een groot feest en inderdaad precies middernacht zien en genieten we van een gigantisch vuurwerk en we staan eerste rang.
Er is een probleem, we moeten er om 06.00 uit, want we hebben een excursie geboekt naar "Tracy Arm" (zie volgende dag)
Welterusten
Vrijdag 4 juli Juneau
Excursie naar "Tracy Arm"
Om 06.00 uur gaat de wekker en we staan na een wel heel korte nacht op om een excursie te gaan doen naar een van de spectaculairste gletsjers in de omgeving.
We moeten daarvoor naar een Fjord varen, wat 50 mijl verder is. Het is bewolkt, maar nagenoeg windstil, helder en een spiegelglad zeetje.
Wat we deze dag allemaal te zien krijgen is ongelooflijk. Het is werkelijk met geen pen te beschrijven. Dit moet je echt gezien hebben.
We zien ijsbergen met diep blauwe kleuren. Zwarte beren, die op de rotsen lopen. Vele vele Walvissen, die al zwemmend en duikend aan het vissen zijn. Een er van springt met zijn bek open uit het water en ploft met een klap op het water terug. Een andere walvis komt totaal uit het water. We zien ook nog een stuk of zes Orca's (Killer whales) en vele zalmen die uit het water springen. Als hoogtepunt zien we die dag een geweldig mooie gletsjer, die uitkomt in het water en waar regelmatig met groot geweld en een oorverdovend lawaai stukken en stukjes van afbreken. Om daar te komen moesten we door een heel ijsveld varen. We leken net een ijsbreker. Dit kunnen we wel bijschrijven als een van de mooiste en indrukwekkendste excursies. We zetten deze nacht onze camper op een parkeerplaats van een grote supermarkt. (Fred Meyer)
Welterusten
Diaserie Tracy Arm
Zaterdag 5 juli Juneau - Haines
Vandaag gaat het met een veerboot richting Haines.
Voordat we vertrekken (16.30u) gaan we nog met de auto naar de Mendenhall Gletsjer en maken daar nog een wandeling van 2uur. De Mendenhall Gletsjer is deel van het enorme Juneau Icefield. Hij is 2,4 km. breed en kalft ijsbergen af in Mendenhall Lake. Wij vinden de Gletsjer niet zo spectaculair als die van Tracy Arm. Hij is wat smerig en we zien ook die mooie diepblauwe kleuren niet zo.
Naar Haines is het ongeveer 4 tot 5 uur varen en het is weer prima vaar-weertje. Af en toe wat zon, windstil en weer een zeetje als een spiegel. Ook nu zien we onderweg weer verscheidene walvissen en ander spul uit het water springen of zwemmen.
We komen om 21.00 uur bij Haines Terminal aan en gaan direct op zoek naar een camping, die we in Haines vinden. Zelfs langs de waterkant,
met uitzicht op de zee.
Zondag 6 juli Haines
We besluiten om nog een dagje in Haines te blijven. Er zijn daar een paar redenen voor: We moeten nodig een wasje draaien; ook wij zijn toe aan een wasbeurt;
het heeft vannacht enorm geregend en het is behoorlijk gaan waaien; tevens willen we nog wat van de omgeving en het plaatsje zien.
Het wordt in de loop van de dag droog, maar de wind blijft. Dat heeft ook een voordeel, want dan blijven de muggen weg.
Maandag 7 juli - donderdag 10 juli Haines - Kluane Park
We rijden nog zo'n 200 km. noordwaarts naar Haines Junction (Yukon Territory), dit is tevens de noordelijkste plaats, die we aan doen. Daarna gaat het richting zuidoost. We blijven drie nachten in het Kluane Park, waarvan 1 aan het Kathleen Lake en 2 nachten aan het Kluane Lake in het Provinciaal Park Congdon Creek.
Tussen Haines en Haine Junction passeren we de grens met Canada. We zitten nu dus weer in Canada en daar blijven we tot ons eindpunt Halifax.
De klok is inmiddels een uur vooruit gegaan, wat betekent, dat we nu 9 uur verschil met Nederland hebben.
De weg naar Haines Junction is prachtig. We komen eerst door Tatshenshini Park en daarna door het Kluane National Park. Het karretje moet er weer behoorlijk aan trekken, maar hij doet gelukkig goed zijn best en laat ons niet in de steek, al gaat het berg op niet zo snel.
Het is onderweg bewolkt , maar het zicht is goed.
Onderweg zijn we nog een berg opgeklommen om een mooier uitzicht te krijgen, maar was niet zo spectaculair.
De wereld is klein
Na aankomst bij Kathleen Lake komen er weer (dat gebeurt regelmatig als we uitstappen) twee personen op ons af. Wat schetst onze verbazing: ze komen uit dezelfde provincie en wel uit Grijpskerke. Het moet niet gekker worden! We hebben onder het genot van een biertje, ervaringen uitgewisseld en wat geroddeld. (Miranda).
De volgende dag gaat het richting Haines Junction, waar we eerst naar het Informatie Kantoor gaan, om de toestand van de voorgenomen wandelroutes op te vragen.
We doen 's middags een wandeling (De Slims West Trail)deze doen we niet helemaal.
We lopen langs een snel stromend riviertje, maar we verzwikken bijna onze enkels over de keien, die we over moeten.
We keren terug en doen nog een stuk van een andere Trail (Sheep Creek).
We staan bij het Kluane Lake, in het Congdon Creek PP zo prachtig, dat we besluiten hier twee nachten te blijven. Het is er wel beer gevaarlijk zelfs tenten mogen hier niet staan. De berenstront ligt overal op het park. Als we wandelen hoort de Bear Spray (Pepper spray) tot onze uitrusting.
De andere dag is het dan ook een absolute rustdag en genieten we van het uitzicht op het meer.
Donderdag 10 juli - 14 Juli van Kluane Park - Whitehorse - Watson Lake - Muncho Lake - Summit Lake over de Alaska Highway.
We rijden de komende dagen over de Alaska Highway.
Het aanleggen van deze weg was een uitzonderlijke prestatie. Hij is 2415 km lang en gaat door bergen, moerassen en bossen
Hij werd in 1942 in ongeveer 9 maanden aangelegd, na de Japanse aanval op Pearl Harbor in 1941.
Hij is nu bijna overal geasfalteerd en tweebaans geworden.
We rijden eerst richting Whitehorse, en voordat we dat bereiken, gaan we naar de Thakini Hotpools, waar we zo'n drie kwartier in liggen op te warmen.
Daarna maken we een wandeling door het Yukon Wildlife Reserve, waar we vele dieren zien. We overnachten op een parkeerterrein van de Wal Mart, samen met nog zo'n 30 Campers. Het is voor ons de eerste keer, dat we dat doen. Vele anderen doen dat regelmatig en dat was dus te zien.
We zien die avond een prachtige regenboog, dus ook regen en zonneschijn.
De andere morgen maken we een prachtige wandeling langs de Yukon River naar de "zalm-ladder" Het is echter nog te vroeg voor de zalmtrek.
Deze begint begin Augustus. We gaan ook nog effen Downtown in, maar is niet zoveel bijzonders, hoewel het de hoofdstad van Yukon is.
Daarna gaat de rit naar Watson Lake. Deze is saai en hebben we ook voor een deel op de reis naar Skagway gehad.
De Rest-area's zijn over het algemeen niet veel bijzonders: Pit -WC met afvalbak en dat is het dan.
Watson Lake heeft als bijzonderheid "Het Sign Post Forest", wat bestaat uit palen met duizenden naambordjes erop uit allerlei landen.
Ook wij staan er nu bij! Het eerste bordje werd in 1942 opgericht door een soldaat, die mee hielp aan de Alaska Highway.
De volgende dag gaan we richting Muncho Lake. Deze weg is in tegenstelling tot gisteren schitterend en dat niet alleen v.w. de natuur, maar ook door de aanwezigheid van veel Wildlife. We zien die dag zelfs 6 Beren (record), 1 Hert, een kudde Bizons en een kudde Big Horn Sheeps.
Onderweg gaan we bij gebrek aan een lekker Meer of Zee badderen in een natuurlijke Hotspring, nl. in het Liard Hotspring Park.
Een superdag dus, geweldig! We overnachten op een prachtig plekje op een camping aan het Muncho Meer en 's avonds gaat de "King Salmon"op de Cramer Grill.
Diaserie onderweg
Deze dag gaat de reis richting Summit Lake We staan steeds op Prov. Parken op mooie plekjes langs Meren
Vandaag begint de dag somber en het heeft vannacht flink geregend, ook is het frisjes. Lijkt wel wat op Hollands weertje, of nog erger.
Ook hebben we de pech dat er een kei tegen de voorruit spat, zodat we nu een ster in het raam hebben. De zomer is dit jaar super slecht en het wil maar niet lekker warm worden. In 40 jaar tijd is het nog niet zo slecht geweest. En dat mogen wij allemaal meemaken.
Gelukkig hebben we er nog niet echt veel last van en kunnen we alles doen, wat gepland is, maar BLOOT gaan doen we nog steeds niet.
We zien vandaag weer nieuwe dieren, zoals de Caribou en Mountain Goat onderweg.
We rijden maar zo'n 100 km voor onze bestemming en zijn er rond 12.00uur Na de middag maken we een wandeling, nl de "Flower Spring Trail" van zo'n drieenhalf uur. Ook nu krijgen we een paar plensbuien te verwerken. Vandaag dus echt petweer!!!
View Summit Lake
Maandag 14 t/m donderdag 17 juli Fort Nelson - Prince George
Een korte rit vandaag naar Fort Nelson (zie route kaart)van ongeveer 100 km. We zien al gelijk een paar Kariboes en later nog een Hert. In het begin was het nog een mooi berglandschap en later werd het steeds vlakker. We zien zelfs weiden met paarden. Het weer is wisselend bewolkt en af en toe valt er een bui.
Het is vandaag wasdag en we gaan 's middags nog het stadje in, maar dat is niets bijzonders.
Vanaf Fort Nelson koersen we nu in zuidelijke richting over de Alaska Hwy naar Fort st John.(zie route kaart) Stralend blauw is de lucht toen we vertrokken, maar na enkele uren veranderde dat snel en kregen we de ene na de andere bui op ons net gewassen camper. Prachtige wolken, meer hebben we niet gezien zelfs geen beest. Het moet hier een Moose en Eland gebied zijn. Maar ja, die flaneren in dit weer ook niet langs de Alaska Hwy met hun verzopen koppen. Het landschap is behoorlijk heuvelachtig en we zien op het laatst nog twee vossen.
We overnachten op een parkeerterrein bij de Wal Mart. (supermarkt) Lekker goedkoop. Meer hebben we deze keer niet te vertellen.
Van Fort st John gaat het over Hwy 29 richting Lake Mackenzie met als eindbestemming Tudyah Lake. We hebben nu de Alaska Hwy verlaten en rijden niet volgens planning via Dawson Creek maar via Hudson's Hope naar onze eindbestemming van die dag. Dit bleek geen verkeerde keus. Het is niet alleen prachtig weer, maar het is ook een prachtige route met veel wildlife, o.a veel herten, waarvan eentje met drie jong, een Moose, een Bever, een Vos en als hoogtepunt een zwarte beer met jong. Als we stoppen loopt moeder beer weg en het kleintje klimt in een boom, dat was een heel koddig gezicht.
Donderdag 17 juli gaat het naar Prince George. Het is redelijk weer met een bedekte zon. Onderweg zien we nog een wolf. Net voordat we Prince George binnen rijden begint het te regenen. We gaan zoals gewoonlijk eerst naar het Visitor Centrum en later maken we nog een korte wandeling langs een rivier, maar dat is van korte duur, want we worden opgevreten door de muggen.
We overnachten weer op een parkeerplaats van de Wal Mart en ontmoeten daar een Belgisch stel, die ook hun camper verscheept hebben. We drinken daar 's avonds een heerlijk pintje mee.
Vrijdag 18 juli Prince George - Mount Robson
We hebben net ontbeten en opeens schudde de camper en hoorden we een klap. We dachten dat er iemand achterop onze camper gereden was, maar wij waren zelf gaan rollen en botsten met de achterkant van de camper op iemand anders. Ik had de handrem er afgehaald en toen is tie langzaam gaan rollen. Lekker slim!
We zijn tegen de achterkant van een andere camper gebotst, waarvan de reservewiel ophanging een beetje verbogen was. Het waren Canadezen, die het nogal luchtjes opnamen en er voor de rest geen problemen van maakten.
Na dit oponthoud vertrokken we richting Mount Robson
In het begin is het een saaie weg met links bomen en rechts bomen. We hebben nu in totaal zo'n 385.256.575 bomen gezien. Het is dan ook niet vreemd dat hier veel houtindustrie is.
Later wordt het landschap mooier en moeten we op een gegeven moment volop in de remmen, omdat er een hert oversteekt.
Wilma schrikt zo, dat ze vergeet om een foto te schieten..
We komen om 14.30 uur in Mount Robson aan en maken een prachtige wandeling naar een meer (Kenney Lake) We wandelen bijna constant langs een snel stromend riviertje met kleine watervalletjes, totdat we bij het groen/blauwe meer aan komen. Het was een prachtige wandeling van een paar uur aan de voet van de Mount Robson (3954) met een redelijk tot goed zicht.
 |  |  |  |
We zullen ongeveer 12 dagen in de Rocky Mountains blijven. We bezoeken de parken: Jasper, Banff, Yoho en Kootenay.
Zaterdag 19 juli zijn we in Jasper aangekomen en blijven daar drie dagen. Het is schitterend weer en gaan diezelfde middag met de Tramway naar de top van de Whistler's Mountain (2285) Vandaar maken we een wandeling naar de top.
De andere dag maken we een wandeling naar de Maligne Canyon en gaan naar Maligne Lake.
De derde dag gaan we naar de Miete Hot Springs en ook daar maken we weer een wandeling in een schitterende omgeving en met prachtig weer.
Later die middag gaan we naar het Pyramid Lake, waar we heerlijk zonnen aan een klein strandje.
Vandaag woensdag 22 juli gaat het van Jasper naar het 100 km zuidelijk gelegen Columbia Icefield Centre. Onderweg gaan we naar Mount Edit Cavell. De weg er naar toe is bochtig, maar ook heel mooi. De weg eindigt bij Cavell Lake en vandaar maken we een wandeling naar een meertje onder de Angel Glacier.
Het is nog steeds aardig weer, maar er is laaghangende bewolking, zodat we de toppen van de bergen niet goed zien.
We rijden nu over de Icefield Parkway. Het is een 230 km lange weg, die zich slingerend een weg baant langs de scherpe bergkammen van de Rockies. Na elke bocht is er weer een ander fraai vergezicht. Het is alleen jammer, dat het nu net wat slechter zicht is door de laaghangende bewolking.
Na de Mount Edit Cavell bezoeken we nog een van de spectaculairste watervallen van het Park: "De Athabasca Falls". De rivier maakt hier een vrije val van 23 meter.
De Athabasca rivier wordt hier met zoveel kracht door een nauwe opening geperst, dat er een machtige, schuimende en kolkende stroom ontstaat.
Ook bezoeken we nog de Sunwapta Falls, die een eindje verder op de Ice Parkway liggen.
We willen op het Columbia Icefield, maar vinden het zicht niet goed en besluiten dat morgen te doen. We hopen dat het dan wat beter zicht is. We kamperen hier niet ver vandaan.
En inderdaad de volgende dag is het stralend weer. We gaan het Columbia Icefield op met speciale bussen.
Daarna gaat het verder over de Icefields Parkway richting Lake Louise en zien onderweg watervallen, canyons, meren, gletsjers en allerlei mooie uitzichtpunten
We komen in Lake Louise aan en het is intussen ook gaan regenen. Helaas is de camping ook nog vol en moeten we naar een overflow camping (parkeerplaats)
De volgende dag is het gelukkig weer een stralende dag en overnachten nu wel op de camping in Lake Louise.
Die dag rijden we naar het Meer "Lake Louise", waar het nog effentjes mistig is en doen daar enkele trails, o.a. "De Big Beehive".
Weg van de Japanners, die daar in grote getale aanwezig zijn. Het weer is nu flink zonnig.
De volgende dag 25 juli weer een prachtige dag (zie foto's) We gaan naar Moraine Lake en doen daar ook een paar wandelingen.
's Middags gaan we door naar Field in het Yoho NP, waar we op de camping genieten van het mooie uitzicht en het zonnetje.
De andere dag, zaterdag 26 juli, gaan we vanaf de camping naar de "Takakkaw Falls". We maken daarna ook nog een wandeling van ongeveer 8 km
naar de "Laughing Falls"
's Middags maken we een wandeling rond het prachtige Emerald Lake. Het Meer lijkt wel op een biljartlaken. (zie diaserie)
Zondag 27 juli gaat het van Field naar het 130 km verder gelegen NP Kootenay. We overnachten hier op een camping in Radium Hot Springs.
In de Nationale Parken mag men niet vrij kamperen, dus het is steeds op een camping, maar daar zijn over het algemeen niet veel voorzieningen.
Sommigen hebben elektrisch, maar de meesten waar we overnachten hebben alleen een WC en in sommige gevallen ook nog een douche,
zoals in Jasper en Lake Louise.
Van Radium Hot Springs gaat het naar het 130 km. verderop gelegen Banff. De ochtend begint fris, maar na enige tijd komt het zonnetje er goed door en is het weer aangenaam reisweer. Het is een mooie route door het Kootenay NP. Je kunt echter nog goed de sporen zien van de hevige bosbranden, die er in 2003 hebben gewoed. De branden hebben 40 dagen geduurd en heeft 12 % van het bos oppervlakte gekost.
Onderweg zien we weer wat wild in de vorm van een hert en later zien we een nest van een Bald Eagle. Ze hebben het nest op een brug gebouwd en hebben zo te zien een aantal jongen. Het mannetje vliegt constant heen en weer met voedsel en de moeder blijft op het nest, zoals het hoort.
Later zien we ook nog een Black Bear, die rustig zijn desert aan het eten is in de vorm van besjes en zo lang dat maar bij besjes blijft vinden wij het goed.
We maken onderweg een wandeling van een uur naar de Paint Pots en gaan daarna naar de Marble Canyon.
Diaserie Banf
Vlak voor Banff bezichtigen we ook nog de Johnston Canyon met zijn Lower en Upper Falls. Het is de zoveelste Canyon en de zoveelste waterval, maar het blijft indrukwekkend en mooi. Het is als de mens, er is er niet één hetzelfde.
Het is nu dinsdag 29 juli en het was een schitterende dag. We zijn vandaag wandelend van de camping vertrokken richting Banff en hebben daar een aantal leuke wandelingen gemaakt en natuurlijk ook het plaatsje bezocht en gekeken, waar we in 2003 op wintersport zijn geweest.
Het hotel waar we toen zaten herken ik nog wel, maar voor de rest is het toch een heel verschil met in de zomer. We maken hier een paar mooie wandelingen o.a. door de Cascade Gardens.
Woensdag 30 juli Banff - Calgary
Vandaag gaan we de Rocky Mountains verlaten en gaan naar Calgary, dat is ongeveer 125 km rijden.
Voordat we naar Calgary gaan doen we nog een trail in Banff (Fenland trail) We hopen daar nog wat wild te zien, maar helaas niets.
Wild zien we wel als we naar Lake Minnewanka rijden. Eerst zien we een Mountain Goat en daarna een Bighorn sheep met jong. Bij Lake Minnewanka lopen we naar de Stewart Canyon. Het is weer een wandeling van zo'n 1½ uur. Als we van de wandeling terug komen en we rijden richting Calgary zien we nog een kleine kudde Elken. Ook moeten we nog een keer behoorlijk in de remmen ,omdat er een stel Mountain Goats het nodig vinden om van een berg af, de straat over te steken. Het landschap verandert drastisch. Van de bergen komen we nu in een licht glooiend landschap en de beren en herten maken plaats voor koeien en paarden, dat is even wennen.
We hebben Bonnie (GPS) opdracht gegeven om ons naar een Walmart in Calgary te loodsen en dat doet ze prima. We zijn totaal door onze voorraad, deze moet nodig worden aangevuld. Het is al laat als we uit de winkel komen en we besluiten op de parkeerplaats te overnachten. Morgen zien we wel weer verder.
Vrijdag 1 augustus Calgary
Vandaag alles geregeld voor de terugreis, zoals verscheping camper op 15 september, vlucht op 12 september van Halifax naar New York en een hotel in NY.
We gaan om 10.00 uur met de Shuttle van de camping naar Calgary Downtown en slenteren daar tot 18. 30 uur. Het is weer een schitterende dag en als we
's middags op een terrasje een biertje drinken zeggen we tegen elkaar: "Goh, het is net of we vakantie hebben."
Donderdag 31 juli Calgary
We verruilen de parkeerplaats voor een camping met WiFi en alle andere voorzieningen. Deze dag is een Campingdag om alles te wassen, zowel wasgoed als binnen- en buitenkant van de Camper, want we gaan zo zoetjesaan bijna vervuilen (ha,ha,ha). We moeten ook de terugverscheping van onze camper regelen. Ook hebben we nog geen vlucht geboekt van Halifax naar New York, dit willen we vandaag ook regelen.
Het is prachtig weer en werken buiten de website bij en Skypen met wat vrienden en familie.
Het is een heerlijke relaxte dag en we besluiten om hier waarschijnlijk nog maar een dagje te blijven en morgen Calgary wat te gaan bezichtigen.
 |  |  |  |
Zaterdag 2 augustus Calgary - Dinosaur PP
We rijden nu door de Prairies. Het is een lichtglooiend landschap met uitgestrekte weidevelden. Na een 150 km gaan we van de Trans Canadian Hwy en slaan we af naar het Dinosaur PP. We rijden nu door de Badlands.
Het Dinosaur Provincial Park valt onder Unesco. Dit Werelderfgoedgebied bevat de rijkste fossielbedden ter wereld.
Het ene natuurwonder (De Rockies) hebben we verruild voor het andere (De Badlands). Het is werkelijk een prachtige omgeving waar we doorheen rijden .
De campings zijn overvol, want de Canadezen hebben een lang weekend. We kunnen echter toch elke keer weer een plaatsje veroveren en anders worden we wel door locals geholpen, die spontaan hun plaats met ons willen delen. Het komt zeker omdat we met een nederlands kenteken rijden, want dat hebben ze nog nooit gezien en wij dus tot op heden ook niet.
We staan op een camping in het Dinosaur Park en we maken daar een paar wandelingen en gaan onder begeleiding van een gids een rondtour maken.
Het is een Park waar ze tot op heden zo'n 300 Dinosauris skeletten hebben gevonden en we zien er ook een van. Het is een heel leerzame en interessante tour.
Badlands
Zondag 3 augustus Dinosaur - Cypress Hills PP
We vertrekken met zonnig weer uit Dinosaur PP en moeten dankzij "Bonnie" over 25 km. gravelroad rijden. Lekker zo'n GPS af en toe.
Onderweg zien we al borden staan, dat alles vol geboekt is. We rijden toch door en bij aankomst krijgen we toch weer een plaatsje toegewezen.
We arriveren om 12.30 uur en net als we willen gaan wandelen begint het te regenen. We stappen in de auto en verkennen zo de streek. Het Cypress Hills PP biedt vanaf de 1400 m hoge toppen een prachtig uitzicht over het vlakke land. We zien verscheidene antilopen en op een meer (Het Resort Lake) een aantal pelikanen.
Eind van de middag wordt het weer zonnig en maken nog een wandeling langs het Elkwater Lake, dit is ook de plaats waar we overnachten.
Maandag 4 augustus Cypress Hills - Moose Jaw
Het is prachtig weer als we opstaan en we gaan langs het Elkwater Lake staan om te ontbijten. Voor we naar Moose Jaw vertrekken maken we nog een wandeling langs het Elkwater Lake. We rijden nu weer over de Trans Canadian Hwy en maken een uitstapje naar Maple Creek, wat een westernachtig plaatsje zou moeten zijn. Zou moeten zijn, want het is wat ons betreft een sfeerloos stadje.
We rijden nu door naar Moose Jaw. Moose Jaw bekend van vroeger door de smokkel van drank van Canada naar Chicago en waar mensen als Al Capone rijk zijn geworden. De tunnels die toen gegraven zijn, zijn nu een toeristische attractie.
De muurschilderingen op de gebouwen in het centrum verbeelden het leven van de eerste spoorwegpioniers en boeren.
 |  |  |  |
Dinsdag 5 augustus Moose Jaw - Regina - Fort Qu'Appelle
We beleven tegenwoordig niet zoveel anders meer dan de Trans Canadian Hwy met nog enkele uitstapjes.
Maar zoals een bekend schrijver ons heeft gemaild is het wel eens goed om niet na iedere bocht Aaaah en Ooooh te moeten roepen.
We kunnen dus ff op adem komen na alle geweldige ervaringen + belevenissen.
De cruise control wordt op 100 km/per uur gezet en tuffen maar.
Het is vandaag maar zo'n 80 km, dus we komen al vroeg in Regina aan. We gaan zoals gewoonlijk eerst naar een Visitors centrum
In Regina heb je het Wascana Park, waar we 's morgens nog een leuke wandeling maken. Het is de laatste dagen trouwens behoorlijk warm en de temp. loopt nu ook op tot boven de 30 graden.
Begin van de middag gaan we naar een ceremonie van het RCMP, Royal Canadian Mounted Police. We zien daar een inspectie en een parade van het korps.
Eens wat anders dan beren en herten.
We rijden die dag nog verder naar het Qu'Appelle PP, waar we overnachten bij een meertje (Echo Lake)
Woensdag 6 augustus Fort Qu'Appelle - Branson
Als we 's morgens om een uur of half elf lekker bij een meertje koffie drinken worden we die dag al weer voor de vijfde keer aangesproken over onze camper en wat voor kenteken het is en hoe we die hier gekregen hebben. Ook is de camper die dag al gefotografeerd, wat ook regelmatig voorkomt.
Het is misschien niet aardig, maar we gaan ze af en toe een beetje ontwijken.
We rijden zoals eerder geschreven door de prairies. We zien niet alleen grote weiden- en korenvelden, maar ook koolzaad- en zonnebloemvelden.
Het landschap is niet te vergelijken met dat van een week geleden. Het is wel relaxt rijden zo.
Donderdag 7 augustus Branson - Winnipeg
Het is prachtige weer en we rijden heel relaxt over de Trans Canadian Hwy. Het is maar 190 km naar Winnipeg.
Dan op eens slaat het noodlot toe. Ik kijk even niet goed op de weg en dan gebeurt het. Wilma geeft een gil. Ik kijk in mijn spiegel en zie nog net een stukje bond op de snelweg liggen. We hebben een Squirrel (grondeekhoorntje) morsdood gereden. Hij kwam onder onze 215 - 75 R16 rechterband en daar kon het beestje niet tegen. Het is minuten lang stil in de auto en we pinken beiden een traantje weg.
De reis moet verder en we kunnen er niet te lang bij stil blijven staan. In Winnipeg gaan we picknicken in het Assiniboine Park en maken daar tevens een mooie wandeling onder een stralend blauwe hemel.
Na het park gaan we nog naar The Forks. Het Forks National Historic Site informeert over de geschiedenis van de stad. De haven, de pakhuizen en de stallen van dit ooit zo bloeiende spoorwegstadje zijn prachtig gerenoveerd.
Eind van de middag gaat het richting camping, maar we gaan eerst nog even langs de kapper. Jawel na drie maanden is het tijd voor een knipbeurt.
Vrijdag 8 augustus Winnipeg - Kenora
Het is weer een prachtige dag. Het landschap verandert ook na Winnipeg. We rijden nu meer door een bosrijke omgeving en hoe dichter we bij Kenora komen hoe mooier het wordt. We rijden langs tientallen meren en komen al vroeg in Kenora aan. We kunnen onze camper op een grasveld zetten, wat naast een camping ligt. De camping zelf was vol. We hebben een prachtig uitzicht over Lake of the Woods. Lake of the Woods met z'n 14.000 eilandjes en een afmeting van zo'n
80 x 100 km. We wandelen naar het dorp, want daar is het weekend een internationaal viswedstrijd aan de gang (The Kenora Bass International) Dit is niet zo maar een viswedstrijd met een hengeltje van de kant. Elke morgen om 07.00 uur varen er 150 speedboten uit en die komen zo rond 16.00 uur weer binnen. Alle Brasem, die dan is gevangen wordt na te zijn gewogen weer naar zee teruggebracht. Dit duurt drie dagen. Je kan alles op een groot scherm volgen en er staat een grote feesttent in het dorp. Het is weer een hele happening.
Zaterdag 9 augustus Kenora - Ignace
We rijden pas om 10.30 uur weg en onderweg zien we heel veel meren, bos en het is wat heuvelachtig.
Op de meren waar we langs rijden, zie je weinig of geen boten zoals bij ons. Er is weinig of geen recreatie. We overnachten in het Sandbar Lake PP. We staan daar aan een meer, maar onze camperplaats is midden tussen de bomen en dat met het mooie weer. We gaan naar een picknickplaats aan het meer en blijven daar tot 20.30 uur staan. Rond die tijd gaat tegenwoordig ook het zonnetje onder.
Zondag 10 augustus Ignace - Thunderbay
Het is weer een zonrijke dag. We mogen de laatste tijd niet klagen. Het is een bosrijke omgeving waar we doorheen rijden. Voor Thunderbay gaan we nog naar de Kakabeka Falls. De zoveelste waterval deze reis en de grootste moet nog komen.
Daarna bezoeken we Fort William Historical Park. Hier worden we met een Shuttle terug in de tijd (1815) gebracht.
Het Fort is een mooi voorbeeld hoe het er in 1815 aan toeging. Er zijn zo'n 42 authentieke gebouwen en in elk gebouw waar je komt, word je zoals in 1815 ontvangen. Alle beroepen en alle reizigers die daar vroeger handel dreven worden perfect nagespeeld. Het is als het ware een groot toneelstuk.
Maandag 11 augustus Thunderbay - Rossport
We rijden elke dag maar een beperkt aantal km. om zoveel mogelijk onderweg of op de plaats van bestemming te kunnen doen.
Vandaag vertrekken we met prachtig weer van onze overnachtingsplaats "De Wal Mart". We rijden zoals de laatste dagen gebruikelijk over de Canadian Hwy, die voornamelijk tweebaans is en met vele slechte stukken er in. Het valt ons op dat er veel minder vrachtverkeer is dan in de USA en dat het over het algemeen heel rustig op de weg is. We vinden dat er weinig rustplaatsen langs de snelweg zijn voor een bakkie leut en zeker geen, waar je lekker aan het meer kan zitten. We rijden weer door een bosrijke omgeving nu langs het Lake Superior, maar daar zien we weinig van omdat het afgeschermd wordt door bomen.
Onderweg gaan we naar de Quimet Canyon en maken daar een korte wandeling. De Canyon is een hele diepe kloof waar geen water in staat. Daarna gaat het naar de Eagle Canyon, welke een paar kilometer verder op is. We lopen daar eveneens een rondtrip en zien twee Suspension Bridges. De kleinste is de langste swinging bridge van Ontario en de grootste de langste van Canada.
We overnachten in het Rainbow Falls Park en hebben een prachtig plaatsje nu wel met uitzicht op het Lake Superior.
 |  |  |  |
Dinsdag 12 augustus Rossport - Neys PP
Deze dag wilden we eigenlijk doorrijden tot het Pukaskwa NP, maar verscheidene locals zeiden tegen ons dat het Neys PP een prachtig park was aan het Lake Superior met een geweldig zandstrand. Dat willen we weleens meemaken en met eigen ogen aanschouwen. Het is maar 80 km rijden, dus we plakken er een stranddagje tussen. We kunnen geen plaatsje direct aan het meer krijgen. Deze waren allemaal gereserveerd. We staan nu tussen de bomen, maar wel een behoorlijke zonnige ruime plaats. Het is maar 20 meter lopen tot het strand. Wij weten echt niet wat ze hier onder strand verstaan. Het is wel een zandstrand, maar het ligt bezaaid met aangespoeld hout (bomen). Volgens zeggen hoort dat bij "the NATURE". Je moet het maar mooi vinden. We maken er toch nog een heerlijk stranddagje van en nemen af en toe een heerlijke verfrissende duik in het Lake Superior.
Woensdag 13 augustus Neys - Agawa Bay
Vannacht heeft het wat geregend en de dag begint ook een beetje bewolkt. We rijden 45 km naar het verderop gelegen Pukaskwa National Park.
We zijn daar al om 09.30 en lopen daar drie trails van samen 7 km. Tijdens de wandeling komt het zonnetje er weer goed door en wordt het behoorlijk warm, maar klagen doen we niet, daar hebben we absoluut geen reden voor. Het zijn drie verschillende trails ook wat landschap betreft. De een gaat door het bos de ander langs het strand en de laatste langs een meer. Het is geen vlakke trip, maar je moet vaak klimmen en dalen. We hebben weer prachtige plaatjes kunnen schieten. (Helaas de prachtige plaatjes zijn in de Prullenbak geraakt)
Het was eigenlijk de bedoeling om hier ook te overnachten, maar het is nog vroeg en we besluiten om door te rijden naar Agawa Bay PP, wat aan het Lake Superior ligt. En daar krijgen we geen spijt van. Het Park ligt inderdaad pal aan het Meer. We hebben de laatste plaats op de camping kunnen bemachtigen, want het is ondertussen al 18.00u. We hebben een prachtig uitzicht over het Meer. en het is tien meter lopen tot het strand. We eten op het strand en blijven daar tot zonsondergang (20.45u) Wat kan het leven toch SUPER zijn.
We komen net van het strand en we denken eraan om morgen overdag hier te blijven, omdat het zulk mooi weer is en daar kunnen we beter zo lang mogelijk van genieten. We moeten wel een beetje aan onze planning denken (11 september Halifax)
Het is in de Nationale en Provinciale Parken best druk met toeristen, geen Europese maar voornamelijk Canadese.
De tijd is een paar dagen geleden ook weer vooruit gegaan en het verschil met Nederland is nu 6 uur.
Even voor de geïnteresseerden: Na de provincies British Columbia, Alberta, Yukon, Saskatchewan en Manitoba, zijn we nu al dagen in de provincie Ontario en daar blijven we in tot vlak voor Montreal, daarna gaan we naar de provincie Quebec.
Net na het verslag van Calgary is er nog een routekaart toegevoegd:
Donderdag 14 augustus Agawa Bay - Sault Ste Marie
We blijven vandaag zoals eerder vermeld tot 20.00 uur in Agawa Bay. Het is weer een zeer zonnige dag en maken 's morgens eerst en strandwandeling. Daarna wordt het kleurschema bijgewerkt en wat gezwommen. Dat zwemmen duurt meestal niet zo lang, want het water is niet meer dan zo'n 16 graden. Na de lunch op het strand gaan we 's middags nog twee trailtjes doen. De Orphan Lake trail van 8 km. en de Agawa Rock trail, waar je rots tekeningen kan zien. De eerste wandeling is best een pittige, niet alleen omdat het warm is, maar ook omdat het nogal klimmen en dalen is over rotsen en boomstronken. We gaan nog naar Sault Ste Marie. Daar komen we om 21.15 uur aan en overnachten daar bij de Wal Mart.
Vrijdag 15 aug.: Sault Ste Marie- Tobermory
We rijden nu meer door een landelijk landschap en door allerlei leuke dorpjes. Ook komen nog regelmatig heuvelachtig bosstreken terug.
We rijden over Manitoulin Island, maar daar zien we weinig van, want we willen de veerboot halen van South Baymouth naar Tobermory. Dat lukt. We zijn er anderhalf uur voor de tijd. Deze tijd besteden we nuttig door de website bij te werken en enkele jarigen een kaart te sturen.
De boot komt om 20.00u (of zoals ze hier schrijven 8.00u p.m.) in Tobermory aan. Een druk en gezellig plaatsje. We overnachten op de enigste camping, waar nog plaats vrij is, en draaien daar nog snel een wasje.
Zaterdag 16 aug.: Tobermory – Wiarton.
Deze dag eerst langs de Visitor Information, die ons enkele tripjes aanbeveelt, nl naar Little Cove voor een mooi uitzicht op Georgian Bay.
Daarna naar Dorcas Bay, naar Singing Sands, een behoorlijk groot strand voor hier voorzien van helmgras, waar je een km het water in moet om een keer door te kunnen.
Van daar naar Cyprus Lake, waar we eerst gepicknickt hebben en toen de trail naar de Grotto en Overhanging Rocks hebben gelopen. Prachtige rotsformaties en een prachtig zwemoord voor jong en oud. Wij hadden geen zwemspullen bij ons, maar hebben er ruim 1 uur rondgekeken. Prachtig plekje!
We besluiten om verder door te rijden naar Wiarton. Daar kamperen we “wild”op de jachthaven.
In Wiarton staat ook het beeld, opgericht voor onze overreden Squirrel. (zie foto)
Zondag 17 aug.: Wiarton – Niagara Falls
We douchen eerst op een camping, vlakbij de jachthaven ( dat kan hier gewoon), ontbijten aan het Meer en rijden richting Cape Croker Indian Reserve, waar een PowWow is. Een Pow Wow is een traditionele feest voor de verbroedering. We kijken eerst wat rond, en om 12.00u begint de ceremonie met vlaggen binnen dragen en daarna dansen allerlei mooi uitgedoste dansers rond en kan het publiek ook mee dansen. In het midden zitten de zangers en drummers met grote trom's. Na 2 uur dit beluisterd en bekeken te hebben, hebben we er wel genoeg van om steeds dezelfde dreun aan te horen.
We rijden nu nog richting Niagara Falls, wat nog ruim 300 km is. We komen om 8.00u p.m. op de Wal Mart aan, waar we overnachten.
Maandag 18 aug.: Niagara Falls
Vandaag dus naar het grote spektakel en een van de Wereldwonderen. En dat is het!!!
Het is weer schitterend weer, zoals elke dag de laatste dagen, weken eigenlijk.
Ten eerste zoeken we een Parkeerplaats, die we tegenover de Watervallen vinden, een Parkeerplaats, waar eigenlijk geen Campers mogen staan. Die knul zag deze waarschijnlijk voor een busje aan, dat is weer het voordeel van zo’n kleintje.
Het is nog maar 9.00 u a.m., dus een hele dag voor de watervallen.
Er is een Canadese ( de Horse-shoe) en Amerikaanse Waterval, want de Niagara Falls wordt in tweeën gedeeld door een Island.
De naar zijn hoefijzervorm genoemde, 800 meter brede en 50 m hoge Horseshoe Falls wordt gevormd door het woest stromende water van de rivier de Niagara, dat zich over een halfronde klif omlaagstort. Op deze manier overbrugd de Niagara het hoogteverschil tussen Lake Erie en Lake Ontario, die hij verbindt
Wat een watermassa is dat, echt een geweldig wereldwonder om te zien! Wat mij (Wilma) betreft kunnen we nu naar huis, want dit is echt de mooiste waterval (en ik heb er al heel wat gezien en ben er gek op), die ik ooit gezien heb.
We hebben in Niagara Falls heel wat afgelopen en hebben de Watervallen van alle kanten bekeken, zelfs van Amerikaanse kant (3 e keer de grens over met Amerika deze reis, nog 1x).
We zijn ook met “Maid of the Mist”meegegaan. Gekleed in blauwe regencapes probeert de boot zo dicht mogelijk bij de watervallen te varen, zodat je echt de kracht van het water kan voelen. Je wordt bijna weggeblazen, en het “regent” flink.
We lopen ook door Clifton Hill, waar allerlei attracties te doen en te zien zijn, vaak in griezelversie.
We proberen ook nog van de watervallen te genieten in het Imaxtheater. Helaas was dat al dicht.
Wel zien we ’s avonds de Watervallen in allerlei kleuren. Het is werkelijk een spektakel en nog super druk .We gaan pas om 21.30 naar onze overnachtingplaats De Wal Mart, lekker dichtbij.
En om 11.00u p.m. barst er ff een onweer los en regent het.
Dinsdag 19 aug.: Niagara Falls – Toronto
Als we opstaan is het een stuk frisser en bewolkt, maar niet van lange duur. De zon komt er na een poosje alweer doorheen kijken en de temperatuur stijgt tot rond 23°C .
We nemen de QEW (Queen Elizabeth Highway), de snelste en drukste Hwy naar Toronto.
We geven “Bonnie”de Queens Quai West in als opdracht, en ze brengt ons door alle drukte heen naar het Harbourfront. We vinden daar een Parkeerplaats, waar we voor $15,- tot de volgende morgen 7.00u kunnen staan, dus ook overnachten. En dat in een miljoenenstad. Wie vindt het nog in Nederland?
Ik moet mijn chauffeur Sjaak weer een pluimpje geven, dat hij het gefikst heeft.
Na al die rust, nu in het overvolle verkeer van Toronto.We verkennen de buurt en gaan naar de informatie.
Na het eten gaan we met de boot over naar Toronto Islands, een prachtig eiland in 3 delen en d.m.v. bruggetjes te bereiken per fiets of lopend, want het is autovrij.Het is hier een verademing om ff het drukke leven en verkeer van Toronto te ontvluchten en ik moet je zeggen, dat er grof gebruikt van gemaakt wordt. De boten zitten steeds vol.We hebben hier 3 uur rond gekeken en gewandeld door het Park, de stranden en de straat met attracties, vooral voor kinderen.Nadien zijn we nog ff door de stad gegaan om de oude en nieuwe CityHal te bekijken. We zien ook het Roger stadion en natuurlijk van alle kanten de CN Tower.Om 8.00u p.m. zijn we het allemaal een beetje beu en komen we moe en voldaan bij ons campertje aan.
Woensdag 20 aug.: Toronto – Gananoque
Om 6.30u is het opstaan geblazen. We moeten het Parkeerterrein af. We rijden eerst naar Ontario Place, waar we ontbijten en ons opfrissen. Het is weer een Park, om je ff terug te trekken, vlak bij het Ontario Lake. Het is zo te zien bij Joggers in trek, want er lopen er al heel wat. Verderop zijn er weer allerlei attracties.
Dan de stad uit en daar draait Sjaak in gezelschap van “Bonnie”ook zijn hand niet voor om, ook al is het Super druk, want we zitten in de ochtendspits. Gelukkig gaan we de stad uit en niet in, want daar is, zoals vaak in Nederland, een flinke file.We nemen de route over Prince Edward Island, een mooie route, waar we ook nog plots voor een pontje komen te staan.
We rijden via Kingston naar Gananoque, waar we morgen op de boot stappen voor een “Cruise of the 1000 Islands”.
We zitten hier dan ook in de buurt op een Camping.
Zal ik je nog eens iets vertellen ??? Het was hier al 3 weken aan het regenen, en vandaag voor de eerste keer zon. Ik geloof, dat we het mooie weer meenemen.
Laten we dat dan nog maar ff 3 weken volhouden, dat zou wel leuk zijn………….toch?
Donderdag 21 aug.: Gananoque - Montreal (La Salle) Vanmorgen om 9.30u vertrekt de boot voor de "Cruise of the 1000 Islands".het moeten zelfs meer dan 1000 eilanden zijn. We zien heel veel eilanden, groot en klein. Wat het zo uniek maakt, is het feit dat het merendeel van de eilanden bewoond zijn, al zijn ze nog zo klein.. Je koopt dus je eigen eiland en zet er een huis op Er staan heel wat riante woningen op, en op een zelfs een Kasteel van miljonair Boldt. Geweldig om te zien! We gaan ook weer de grens over met Amerika, want de St. Laurent River is de grens tussen Canada en Amerika. Het is ook weer schitterend weer, dus we boffen weer. Na de prachtige Cruise van tweeenhalf uur, gaan we richting Montreal over de toeristische route de 1000 Island Parkway, met leuke dorpjes/ stadjes en uitzichten op de Rivier. Het is naar Montreal heel wat relaxter op de weg, dan naar Toronto. We nemen richting La Salle, een buitenwijk van Montreal om te overnachten
Diaserie Thousand Islands
Vrijdag 22 aug.: Montreal
Vanmorgen eerst naar Parc Mont Royal met de Camper, want mijn chauffeur rijdt door een grote stad, al is het de gewoonste zaak van de wereld.Vanaf de berg, heb je een prachtig uitzicht over de stad Montreal.. We zijn nu in de Provincie Quebec en dat betekent, dat we ons frans op kunnen halen, want we zitten nu in het frans sprekende deel van Canada.We rijden daarna naar de Pier bij de jachthaven, om de bus te parkeren vlakbij het centrum. Het is weer gelukt, geweldig. Ook hier kun je parkeren voor 24 uur, dus dachten wij: "Ha, ha, ha, dat kan weer niet beter". Helaas, mis gedacht, want als we later ff lunchen bij de Camper en op onze stoeltjes zitten, komt iemand van de parkeerwacht vertellen, dat we hier niet mogen overnachten en dat we eigenlijk zo wie zo niet eens mogen parkeren op deze plek, want dat er een speciale parkeerplek is voor Campers. Sjaak kan ze overreden, dat we toch mogen blijven staan, zodat we de stad 's middags kunnen bekijken.
Vlakbij de haven, heb je de oude stad, (Vieux-Montreal) die we bekijken. We lopen wat wandelroutes en komen zo langs de belangrijkste gebouwen.Een ervan is wel de Basilique Notre-Dame, een van de mooiste kerken met een rijk versierd en kleurrijk interieur, om stil van te worden.We lopen tevens over de promenade du vieux Port, met allerlei Pieren, waar je heerlijk kan wandelen en een biertje kan pakken en eten.En dan moeten we helaas toch verkassen, dat doen we in Longueuil (een buitenwijk van Montreal), waar we overnachten.
Zaterdag 23 aug.: Montreal (Longueuil) - Quebec
We worden nog steeds als we ergens stil staan, door Jan en alleman aangesproken. Ook nu weer door een vrouw, die ons voorziet van allerlei informatie over Quebec. Rond 12.00 u komen we daar op een prachtige KOA-Camping aan. Het is weer snikheet (30-35 gr)
Om 2.15 u vertrekken we van de Camping naar een Parkeerplaats, waar je gratis kan staan en waar je een shuttle voor maar $2,- de hele dag kan nemen.
Koopje, toch?
We stellen ons Quebec voor, als een grote stad, maar als we er binnen rijden, zien we dat het een geweldig knus en mooi vestingsstadje is, helemaal ommuurd en met prachtige oude gebouwen en beelden, en hele leuke en drukke smalle straatjes met terrasjes en knusse restaurantjes. Dit is het helemaal.
Diaserie Quebec
Het is erg gezellig en ontzettend druk. Je kijkt je ogen uit. De drukte komt ook doordat Quebec dit jaar 400 jaar bestaat en er constant wat te doen is.
Helaas een terrasje valt er niet te nemen, niet voor een biertje en al helemaal niet om te eten, want er staan rijen mensen in de rij.
Het is jammer, maar helaas, daar hebben we nu net geen zin in. We besluiten dan ook om 6.30u p.m. terug naar de Camping te rijden en voor ons eigen potje te zorgen.
Zondag 24 aug.: Quebec - Tadoussac
We doen het vanmorgen op het gemakkie, en besluiten toch maar om verder door te rijden. Alhoewel we eerst het plan hadden nog de stad in te gaan.
Het is vandaag een marathon in Quebec en er worden straten afgesloten, dus gaan we richting Tadoussac. (Achteraf maar goed, want we horen later, dat je over de koppen kon lopen.)
We vertrekken pas om 11.30u en komen via de Hwy 138 bij het bedevaartsplaatsje Sante Anne de Beaupre, waar we de Baselique bekijken. Ook weer met een prachtig interieur.
Daarna gaan we naar de Canyon, vlak in de buurt, en wandelen een klein uur eromheen, waar we een prachtige waterval zien en over 3 Suspension Bridges lopen.
We maken eveneens nog een korte stop in St.Paul.Nadien is het weer flink stijgen en dalen, want we komen in een heuvelachtig gebied. We gaan verder richting Tadoussac en zien op het scherm van de GPS, dat we een bootje moeten nemen. Dit is weer een onverwachte overtocht. Gelukkig kunnen we zo weer de boot op en hoeven we niet te wachten.We komen nu in Tadoussac aan, de plaats waar je op Whale Watching moet gaan, want dit is de plek. We hebben dan ook maar gelijk voor morgenochtend geboekt. We staan hier weer op een prachtige Camping, met uitzicht op Tadoussac en op de St. Laurent River.Weer heel wat gezien de afgelopen tijd, en ik moet je zeggen, dat de harde schijf al aardig vol raak
Maandag 25 aug.: Tadoussac
Vanmorgen dus om 9.45u met de boot gaan whalewatchen. Met zoveel reclames, dat hier het grootst aantal walvissen moet zitten en velerlei soorten, gaan we vol spanning de zee op. Zelfs de witte Beluga moet hier zitten om te jongen. Er wordt weer veel ophef over gemaakt, waar wij als toeristen intrappen, want wat je ziet zijn de rugvinnen en spuitende Walvissen, maar geen omklappende staarten of springende WalvissenHebben wij te grote verwachtingen gekregen, of schilderen ze het te mooi voor??? Het viel ons erg tegen en meerdere onder ons.Rond 1.00u p.m. weer terug. We doen wat inkopen in Tadoussac en gaan daarna terug naar de Camping, waar we een "rustdag" inlassen om te wassen, de foto's bij te werken, de verdere reis voor te bereiden enz. enz. En..............dat komt goed uit, want de temperatuur is 10gr. gedaald en het is fris en winderig vandaag. Vannacht ook regen gehad. Dat was een raar geluid na al die rustige nachten.
Dinsdag 26 aug. Tadoussac - Matane
Matane ligt aan de andere kant van de St Lawrence rivier, dat betekent dat we weer met een Veerboot moeten om de overkant te bereiken.
We moeten hiervoor naar de plaats Godbout. Dit is 250 km. rijden. We moeten daar om 13.30 zijn, want er vertrekken maar 2 veerboten per dag. Een om 08.00 en eentje om 14.00 uur. We hebben die van 14.00 uur voor de zekerheid maar gereserveerd.
We vertrekken al om 08.00 uur van de camping en komen om 12.15 bij de veerboot aan.
In het begin is het nog wat bewolkt en fris, maar later wordt het weer zonnig. Er waait wel een fris windje en de temperatuur blijft nu steken op zo'n 20 graden. Dat is toch 10 graden koeler als de voorgaande dagen. De St Lawrence rivier is hier behoorlijk breed (55km) en de veerboot doet er 2 uur en 15 min. over. Er is onderweg niet veel te zien en het is een vlak zeetje.
Woensdag 27 aug. Matane - Dalhousie
We wilden eerst van Matane de rondrit langs de kust naar Gaspe en zo verder naar Campbelton rijden, maar daar zien we van af. We steken nu rechtstreeks over van Matane naar Campbelton en dat scheelt ons 500 tot 600 km.
We willen nog wat tijd overhouden in Nova Scotia. De tijd vliegt zo maar voorbij en het is nu nog maar ruim twee weken en dan zit deze superreis er ook weer op.
Voor we 's morgens uit Matane vertrekken, maken we nog een wandeling over een promenade en gaan naar een zalmladder.
We rijden eerst nog een stuk naar het westen om de tuinen in Grand Metis te bezoeken. Deze moeten een van de mooiste tuinen van Canada zijn, maar dat viel een beetje tegen. Het is natuurlijk al laat in het seizoen en er was al veel uitgebloeid.
We steken nu het schiereiland over richting Campbelton. De weg is zoals vele wegen in Canada behoorlijk slecht. In Campbelton gaan we eerst naar een Visitor centrum en besluiten na het krijgen van info, om nog een stukje verder te rijden. Vanaf Campbelton rijden we in de provincie New Brunswick.We gaan naar een camping in Dalhousie en dat is geen verkeerde keuze. De camping is schitterend aan zee gelegen, aan de Golf van St Lawrence. We kijken vanuit onze camper zo over zee. Als morgen het weer nog zo goed is, blijven we hier nog een dag
.Donderdag 28 aug. Dalhousie
En het weer is inderdaad weer goed. We komen vandaag niet veel verder dan de camping en onze tuinstoeltjes.
Bij het zetten van de wekker komen we er achter dat de tijd al meer dan een dag vooruit gezet moet worden.
Het tijdverschil met Nederland is nu 5 uur.
Vrijdag 29 aug. Dalhousie - Kouchibouguac NP
Long time ago....................
We waren bijna vergeten hoe het is bij een regenachtige dag. Ook hier kan het weer van de ene op de andere dag dus omslaan.
Vandaag een dag met alleen maar een miezerig regentje.
We vertrekken richting het Nationale Park met die moeilijke naam, waar we om 12.00 uur aankomen.
We laten ons niet uit het veld slaan door de weersinvloeden en maken gehuld in regenkleding een wandeling van bijna 2 uur door het park.
Daarna is het tijd voor een middagdutje.
Voor morgen zijn de voorspellingen gelukkig weer wat beter, want we willen hier nog een dag blijven om het park met een fiets (huur) te verkennen.
Zatrdag 30 aug. Kouchibouguac NP
Het Kouchibouguac NP is 238 km² groot en het gebied omvat door de wind gevormde duinen, zoutmoerassen waar het wemelt van het leven, 25 km. zandstrand en uitstekend fietsterrein.
De duinen zijn echter niet te vergelijken met onze duinen. Het ziet er meer uit als een zandbank.
Omdat we al ruim 4 maanden op elkaars lip zitten, vinden wij het wel gepast om nu ook maar een tandem te huren.
We gaan dus vandaag het park met een tandem verkennen. Het is vandaag uitstekend fietsweer, bewolkt met af en toe de zon en een uitstekende temperatuur.Onderweg maken we ook nog een paar wandelingen o.a. door de duinen en langs het strand en door het bos, waar we prachtige paddestoelen zien.Het enige wildlife wat we hier trouwens zien, zijn muggen, muggen en nog eens muggen.Opgevreten worden we! Dit is het Parkleven en de Canadezen zeggen dan: "Het is een deel van ons leven
Zondag 31 aug Kouchbouguac NP - Moncton
We verlaten het muggenparadijs en gaan richting het kreeftenparadijs.
De weersvoorspellingen hier zijn net zo goed als die bij ons. Het zou een mooie droge zonnige dag worden, maar de dag begint bewolkt gevolgd door regen.
We rijden eerst een stuk langs de kust en nemen daarna een stuk Hwy.
We willen deze dag tot Shediac rijden en dat is maar 80 km. Shediac is bekend om zijn kreeftenvisserij en we willen daar een boottocht maken, waar ze uitleg geven over het vangen, koken en bereiden van de kreeft incl. diner. Helaas bij aankomst in de haven van Shediac zien we de boot op de wal liggen. We willen toch vanavond een kreeften diner en kopen een prachtige kreeft in een viswinkel.
 |  |  |  |
We besluiten om verder te rijden naar Hopewell Rocks, prachtige rotsformaties gelegen aan de Fundy bay, waar het getijverschil 15 meter bedraagt. Tweemaal per dag spoelt ruim 100 miljard ton water de baai in en uit. We maken daar een wandeling over het strand en hebben veel geluk, want even later begint het te regenen.
We overnachten in de plaats Moncton
 |  |  |
Maandag 1 sept. Moncton - New Glasgow
We zijn vanmorgen uit Moncton vertrokken richting Pictou (Novia Scotia) en het zeikt van de regen. Het lijkt wel herfst. We staan nu bij een info centrum en proberen de website te uploaden en nog wat te skypen, want ze hebben hier WiFi.
Het is vandaag labourday en alle winkels zijn gesloten. We rijden het eerste stuk langs de snelweg en daarna langs de kust en komen door verscheidene vissersplaatsjes, zoals River John en Toney River.
Bij aankomst 's middags in Pictou is het gelukkig weer droog. We wandelen wat in Pictou en zien in de haven een mooie driemaster liggen. Het is van de "Hector", een replica, waarmee de eerste Schotten naar Nova Scotia zijn gekomen.
We overnachten in New Glasgow, wat 15 km verder ligt.
Dinsdag 2 sept. New Glasgow - Cheticamp
Het is vandaag weer een prachtige dag met een temperatuurtje tussen de 20 en 25 graden. Na wat boodschappen gedaan te hebben, rijden we omstreeks 10.00 uur richting Cape Breton. We nemen tot Port Hastings eerst de snelweg en vervolgens gaat het langs de mooie kustroute naar Cheticamp. We komen langs allerlei dorpjes en vissersplaatsjes, waarvan sommige niet meer dan 90 inwoners hebben.
20 km. voor Cheticamp begint de Cabot Trail. Een schitterende route van zo'n 160 km langs de west en oostkust van Cape Breton. Tot Cheticamp rijden we langs de Golf of St Lawrence en hebben prachtige uitzichtpunten. Het landschap is heuvelachtig met verscheidene leuke houten huisjes.
We overnachten op een camping op Cheticamp Island.
 |  |  |  |
Woensdag 3 sept. Cheticamp - Ingonish
Het is gelukkig prachtig weer met een prima zicht, want dit is wat we nodig hebben vandaag. We rijden n.l "De Cabot Trail"
Een rit door het ruige hoogland van het Cape Breton Highlands National Park. Het gaat langs golvende hooglanden met hun snelstromende beekjes naar fraaie zandstranden. Het is een schitterende tocht. Dit blijkt ook wel uit de afgereden afstand per uur. Na 4 uur rijden hebben we nog niet meer dan 80 km afgelegd. 's Middags om een uur of drie wordt het een beetje bewolkt en wordt ook het zicht slechter. We besluiten te stoppen en morgen de tocht met hopelijk beter weer voort te zetten. We gaan 's avonds bij een visserhaventje staan om te overnachten. We hebben een prachtig uitzicht op en over de zee. 's Nachts breekt er echter een enorm onweer los.
 |  |  |  |
Donderdag 4 sept. Ingonish - Baddeck
Het is nog behoorlijk bewolkt als we opstaan en we besluiten te wachten tot het wat beter wordt.
Nadat we bij een strandje koffie hebben gedronken, komt het zonnetje er weer af en toe door en we vertrekken richting Baddeck.
We rijden nog steeds op de Cabot Trail, maar de mooie uitzichtspunten blijven weg, omdat we nu alleen nog maar tussen bomen rijden. (jammer)
Het mooie weer duurt echter niet lang, want na een uur rijden begint het te regenen. Het blijft wisselend bewolkt met af en toe een buitje tot we in Baddeck aankomen.
Het is nu niet meer dan 370 km naar onze eindbestemming Halifax. We hebben daar nog 5 dagen voor, dus we kunnen het heel op het gemak rijden
Vrijdag 5 sept. Baddeck - Port Hawksburry
Het is prachtig weer als we opstaan en dat blijft het de hele dag. We vertrekken pas om 09.30 uur van de camping en rijden naar het dorp om wat inkopen te doen en drinken nog koffie bij het haventje van Baddeck, dat aan het Bras d'Or Lake ligt.
We gaan pas om 12.00 uur richting Port Hawksburry. We rijden eerst een stuk langs de snelweg en daarna gaat het langs de kust verder.
Onderweg een paar heerlijke lange stops om het kleurschema een beetje bij te werken.
We overnachten in het jachthaventje van Port Hawksburry, waar we zelfs elektrisch en de sleutel van de kantine kunnen krijgen van de Havenmeester.
We staan daar dan ook perfect met een prachtig overzicht over de haven en het meer.
Zaterdag t/m maandag 6 tot 8 sept. Port Hawksburry - Dartmouth / Halifax-
We rijden nu in een paar dagen langs de kustweg (Marine Drive) naar onze eindbestemming Hallifax.
De eerste dag is het nog prima weer en genieten van de mooie uitzichten en de dorpjes waar we door heen komen. Dorpjes,waar de tijd 100 jaar heeft stil gestaan en waar het hout al opgeslagen ligt voor a.s. winter. Onderweg maken we nog een aardige strandwandeling en zonnen nog een klein uurtje.
Eind van de middag begint het te betrekken en wordt het mistig. We zoeken een camping op en vinden die in Stillwater. De voorspellingen voor morgen zijn niet al te best. Heel veel wind en regen. We wachten maar af.
's Nachts heeft het behoorlijk geregend, maar de ochtend begint droog, maar dat duurt niet lang.
Als we een uurtje onderweg zijn begint het behoorlijk te waaien en te regenen, ook het zicht is af en toe zeer slecht.
Onderweg zien we een leuk optrekje. Het moet nog een beetje opgeknapt worden, maar met een paar bouwvakkers in de familie moet dat lukken
We eindigen deze reis zoals we begonnen zijn, met veel regen en wind.
We rijden door tot Dartmouth, wat maar een paar km. van Halifax ligt.
Maandag 8 t/m donderdag 11 sept. Halifax
We gaan 's morgens via de Tolbrug van Dartmouth naar Halifax. Dit worden onze laatste dagen in Canada.
Het is prachtig weer en we bezoeken als eerste de Citadel. Het is een Fort dat gebouwd is rond het jaar 1740 om de stad te beschermen tegen de Franse agressie.
Het ligt op een heuvel en je hebt een prachtig uitzicht over de stad.
Elke dag om precies 12.00 uur wordt er een kanon afgeschoten. Er is doedelzak-muziek en we zien het wisselen van de wacht en een demonstratie met het laden en afvuren van een geweer uit de jaren 1700 - 1800.
We parkeren de camper op een parkeerplaats aan het Harbourfront en hebben vanuit de camper een prachtig zicht over de haven en de boardwalk, dus boten en mensen kijken. We kunnen er zelfs overnachten. Er is echter een probleem, omdat ik elke morgen om 07.00 uur moet opstaan om een parkeerkaartje te trekken, maar dat nemen we maar voor lief.
Dinsdags hebben we een afspraak met een Shipsbrooker voor het verschepen van onze camper. Dit stelt niet veel voor. Ik moet alleen een copy van mijn paspoort geven en $150,- betalen en dat is het. De camper moeten we een donderdag voor 12.00 uur afleveren bij de haven.We maken 's middags een overtochtje met de veerboot van Halifax naar Dartmouth en omgekeerd.Het is nog steeds prima weer
De woensdag gebruiken we om de camper in orde te brengen voor vervoer naar Nederland en de laatste zaken te regelen.De laatste avond wordt afgesloten met een heerlijk diner aan de haven.Donderdag is het eindelijk zo ver. Het is weer een prachtige dag en brengen zoals afgesproken de camper voor 12.00 uur naar de haven. Ook dat stelt wederom niks voor. Alleen een inspectie aan de buitenkant en dat is het. We zijn in 10 min. klaar. Met een taxi gaar het richting het Quality Inn hotel, wat een 37 km. verwijderd is van de luchthaven.
Morgen vliegen we om 12.00 uur van Halifax naar New York om een dag later van New York via Frankfurt naar Brussel te vliegen.
We hebben tijdens onze reis door Amerika en Canada weer heel veel lieve en leuke mensen ontmoet en er zijn weer vele visitekaartjes uitgewisseld, maar we hebben afgeleerd om tot ziens te zeggen, want dat is voor reizigers de grootste leugen die er bestaat.
Wij willen iedereen, die ons via de website gevolgd heeft en die voor ons per mail of via het Gastenboek een berichtje heeft achter gelaten, nogmaals hartelijk bedanken.
Dit is het weer voor deze keer. De website wordt thuis verder geupdate en van verdere informatie voorzien voor eventuele toekomstige reizigers naar USA of Canada.
Tot onze volgende reis.
Waar naar toe? Joost mag het weten, maar dat deze reis weer heel goed bevallen is, is een feit en voor herhaling vatbaar.
De ReisRidders
Sjaak en Wilma
algemeen :
Toegang tot de nationale parken van Canada is niet gratis, het is meestal voordelig om een nationale pas en/of familie pas aan te schaffen. Het zogenaamde Discovery Package is geldig voor bijna alle parken en National Historic Sites.
thttps://www.pc.gc.ca/en/voyage-travel/tarifs-feesarieven National Parks and National Historic Sites