Canada 2017
29 juli wij zijn in CANADA :
De grensovergang van USA naar Canada ging nog nooit zo soepel en vriendelijk.
Bij de Amerikaanse grens mochten we niet eens stoppen en moesten we doorrijden. Bij de Canadese grens gekomen werd er een vriendelijk praatje gemaakt en doorrijden maar.
Na ruim 4 maanden USA gaan we de rest van onze reis verder door Canada. Ook hier proberen we weer zoveel mogelijk voor ons onbekende routes te nemen, omdat we ook hier al heel veel gezien hebben in 2008.
Welkom to Alberta
Als eerste bezoeken we het verlengde van het Glacier NP, nl het Waterton Lakes NP aan Canadese zijde. Het ligt in de zuidwestelijke hoek van Alberta in de Rockies.
Doordat Waterton een mengeling van laag land en bergen omvat, bezit het de rijkste fauna van alle Parken.
Waterton
Waterton
Waterton
Waterton
Laten wij hier nu een grizzlybeer over de weg voor onze camper zien lopen. Dat is geluk! Hij is zo te zien voorzien van een tracker, dat is gedaan om sommige dieren te kunnen localiseren.
Ook hier is het erg druk en is er geen plaats genoeg op parkeerterreinen. We rijden verschillende toertjes, eerst naar het plaatsje Waterton, waar hertjes lopen en naar het Waterton Lake en een waterval, dan naar Cameron Lake en tot slot naar de Red Rock Canyon met waterval
wilde hertjes in het dorp
 Red Rock Canyon |  Red Rock Canyon |  Waterval bij Waterton Lake |  waterval bij Red Rock Canyon |
Waterton
Na alles gezien te hebben rijden we naar Pïncher Creek en overnachten we bij de Walmart (supercentre) Je staat er altijd met meerdere campers en is er meestal rustig 's nachts. De grote supercentres in de USA zijn dag en nacht open . Als je laat aankomt is dat een goed gratis alternatief voor een dure camping
Welkom to Saskatchewan
zoutmeren onderweg
Ja, de volgende routes gaan oostwaarts en dus eigenlijk huiswaarts, al zal dat nog ff duren.We hebben een vlucht geboekt voor 18 september vanuit Halifax. De eerst volgende routes zijn vlak, vlak, vlak met graslanden, koeien of wat verbouwing. Wat zijn de routes saai en eentonig en is er weinig te zien. Bij Chaplin zien we zoutmeren en een centrum over de vogels, die er leven. We maken nog een uitstapje naar de meren.
zoutmeren onderweg
We brengen als afwisseling ook nog een keer een bezoek aan Moose Jaw voor de muurschilderingen, die daar door heel het plaatsje te zien zijn. Daarna gaat het richting Regina, waar we overnachten
muurschildering Moose Jaw
Muurschildering
Muurschildering
Omdat we niet de Hwy 1 willen pakken naar Winnipeg en verder (al geweest), gaan we wat noordelijker naar Yorkton. Na Yorkton komen we in Russel de Staat Manitoba binnen
Welkom in Manitoba
via Dauphin gaat het naar de camping We staan een paar dagen aan het Lake Manitoba, waar we gezellig met een stel uit Winnipeg 's avond een drankje drinken bij het vuur, uit eten gaan en waar Sjaak een paar uur mee gaat vissen. De vissen, die gevangen worden zijn voer voor de witte Pelikanen, die hier leven.
witte pelikanen
witte pelikaan
witte pelikanen samen met aalscholver
Vosje
Van daaruit steken we over naar Winnipeg Lake, waar we nog net een plekje bemachtigen op de Spruce Sands camping. Wat het meeste opvalt onderweg zijn de vele gravelwegen en maar enkele asfaltwegen, die wij pakken. We zien onderweg nog een mooi vosje en genieten af en toe van de schitterende spiegelingen.
spiegelingen
Deze Meren hebben een enorme grootte, zoals Lake Winnipeg die een lengte heeft van 350km, die via de Nelson River verbonden wordt met de Hudson Baai. De plaatsen eraan zijn in trek bij toeristen en de plaatselijke bevolking.
Heel veel mensen uit Winnipeg hebben we aan beide Meren ontmoet. De badplaats Winnipeg Beach zou heel druk en toeristisch moeten zijn, maar als we er de volgende dag doorrijden en uitstappen, zijn we op een paar mensen na de enigsten in het dorp. Niks geen allures van een badplaats in zich en waar zijn die toeristen? Hier staat wel een indrukwekkend beeld van een indianenhoofd uit cederhout gemaakt. Het beeld, de fluisterende Reus, is opgericht voor de oorspronkelijke bewoners van Manitoba. We gaan via Selkirk, waar een 7,5 m hoog beeld van een Meerval staat, ri West Hawk Lake, het diepste Meer in Manitoba nl 111 m. Het ligt op de grens van de Staten Manitoba en Ontario.'s Avonds is het af en toe genieten bij het vuur en de ondergaande zon.
Welkom in Ontario
9 aug Vandaag passeren we voor Thunder Bay een nieuwe tijdzone. Verschil nog maar 6 uur. In Ontario rijden we langs het Lake Superior. Dit is het grootste Meer ter wereld met een oppervlakte van 82000 km2. Het is bekend om zijn plotselinge hevige stormen. Helaas is er zowat niets van te zien, want ligt verscholen achter rijen bomen. Zonde! We slaan een Beachroad in om toch iets van het Meer mee te krijgen en er koffie te drinken. Vergeet het maar, alles privé, niet bij het Meer te komen. We parkeren de auto langs de weg en worden uitgenodigd door een grootgrondbezitter om in zijn tuin ons eigen kopje koffie op te drinken. Heel leuk dus. Als we aankomen in zijn mooi verzorgde tuin is de vrouw in huis en blijft daar en verdwijnt ook de heer des huizes na een praatje naar binnen. Nou, daar zitten we dan gezellig in de tuin aan Lake Superior aan ons eigen bakkie leut. Is dit Canadese gezelligheid? Of....willen ze ons met rust laten. Nog een andere eigenaardige uitspraak is, als we over ons reizen vertellen is....Oh, that's good for you!!...
bakje leut aan Lake Superior
met zicht op het meer
In Ontario gaan we van Thunder Bay richting Sault Ste Marie, over de Trans Canadian Highway (de 17) Deze weg was in 2008 vol putten en hobbels. Het is nu een prima weg en ze zijn zelfs nog bezig. Ben benieuwd, hoe lang nog en of het zo'n mooie weg blijft? Tussendoor pakken we camping Stillwater, want willen de Website bijwerken. Het eerste wat we vragen is, of ze goed internet hebben. Als het positief is, blijven we.
We rijden weer verder over de Trans Canadian Highway. Dit is de nr 17 die dwars door de staat Ontario gaat. Het is merendeels een tweebaansweg met wat inhaal stroken tussendoor. Af en toe met werkzaamheden, (50km maar), maar voor de rest een aardig goede weg. De geldboetes en strafpunten staan op borden langs de weg, als je te hard rijdt. Het is geen saaie weg, met bossen en meren, heuvel op en heuvel af, bocht naar links en bocht naar rechts.We zien hier heel wat fietsers, die waarschijnlijk ook van West naar Oost rijden, of andersom. Wel een prestatie over zo'n weg, vaak saai en heuvelachtig zonder fietspad ernaast. In plaats daarvan alleen een grindstrook. Nee, de fietspaden zoals bij ons zijn hier taboe, die ben ik nog niet tegen gekomen. We vragen ons vaak af, wat zie je daarin? We rijden steeds langs Lake Superior, dat we weinig zien
Diaserie Sault st Marie
. We rijden vandaag naar Sault Ste Marie, onze langste rit van deze reis nl. 586 km. Hier houden we een dagje pauze en gaan het stadje in. Er is een mooi Waterfront om te wandelen. We lopen naar de sluizen toe, hier is het waterverschil 6.5 m. Dat is heel wat, als je dat ziet. Toevallig kwamen er net een paar schepen, die eerst boven de haven uitstaken een daarna in de diepte lagen. Sault Ste Marie is aan de noordkant Canadees en aan de zuidkant Amerikaans. De grens loopt precies door de rivier, die Superior Lake en Huron Lake van elkaar scheidt.
3 aug
.Pow Wow
Vandaag maken we een ommetje naar het grootste eiland ter wereld, dat in een Meer ligt, nl Manitoulin Island met een oppervlakte van 2800 km2. Het North Channel scheidt Manitoulin van het vaste land. Bij Serpent River zien we borden over Pow Wow, dus slaan we af om het te zien. Vorige keer ook gezien, feest van verbroedering met zang en dans van indianen stam. Ze zijn uitgedost in mooie kleurrijke kleding. Anderhalf uur gekeken en wat gegeten.
Daarna verder naar het eiland, waar nog steeds leden van de eerste volken van meer dan 10.000 jaar geleden, wonen. De volgende dag doen we een rondje over het eiland. Het is veel rijden en weinig zien. Een paar dorpen zijn wel aardig, nl Little Current en Gore Bay en de waterval bij Kagawong. We rijden zuidwaarts naar Providence Bay met het grootste strand. Ha, eindelijk eens een lekkere strandwandeling maken, denken we.Nou nee dus, geen strandwandeling. Er liggen verspreid wat zandhopen, waar je via een boardwalk kan komen en dat zijn de kleine strandjes dan. (Wat zijn wij in Zeeland verwend met onze kilometers lange stranden). Bovendien wordt het net frisser, dus drinken we koffie en gaan verder. Wij vinden het geen eiland om aan te bevelen, wel nog een hertje en een paar grote vogels gezien.
Little Current
Kagawong waterval
Kagawong waterval
het strand van Providence Bay
muurschidering Providence Bay
We rijden verder door naar Sudbury. De route gaat daarna ri Ottawa en we maken nog een overnachtingsstop in North Bay, bekend om de Dionne vijfling in 1934. We zijn nog naar het bejaardentehuis geweest om ze te ontmoeten (grapje) North Bay ligt aan het Nippissing Lake, waar we de hele middag vertoefd hebben. We maken een prachtige boardwalk met veel bloemenpracht. Alles door vrijwilligers aangelegd en nog steeds bijgehouden. Er trekken regelmatig donkere wolken langs ons, waar we weinig van merken. De temperatuur is 20 tot 25 gr, heerlijk
Ja, en dan gaan we naar Ottawa, in het begin alleen op de wereld, zooo rustig op de weg. Later al drukker. Het is weer prachtig weer. 5km voor Ottawa merken we dat het wat drukker gaat worden. Het gaat allemaal rustig en we vinden de dichtstbijzijnde camping bij de stad. Een camping, die wordt bijgestaan door vliegtuigen geronk en trein geroffel , gedengedeng...... gedengedeng.......gedengedeng.......Ben benieuwd, hoe de nacht zal zijn. Morgen op de fiets naar Ottawa, zo ' n 15 km.
Ottawa is als compromis tot hoofdstad van Canada gekozen en is uitgegroeid tot een stad met een eigen identiteit. Het is prachtig gelegen aan de Ottawa en Rideau rivier Ottawa is een rustige stad zonder torenhoge flats.Een bloemenstad met overal kleurrijke bloemenperken en mooie versierde bloempotten. Een stad met Engelse uitstraling, terug te zien in gebouwen.
Agricultuur tuinen Ottawa
Diaserie Ottawa
Een stad met 7 sluisdeuren vw te groot niveauverschil. Een fietsstad, wat zijn we weer blij met onze fietsen.! Op de orute naar de stad bezichtigen we eerst de Agricultuur tuinen ook wel Ornamental Gardens genoemd We wandelen het gedeete bij Parlements Hill en fietsen een deel naar verder gelegen gebouwen en over de brug. Het is een stad om je thuis te voelen. Op de terugweg pakken we het laatste deel langs het Kanaal de route door het prachtige bloemenpark. Geweldig mooi!
19 aug
Onze volgende stad is Quebec, nadat we ons langs de grote stad Montreal hebben geworsteld in miezerig weer, waar we een uur voor nodig hadden. Deze stad hebben we in 2008 al bezocht. Ook Quebec hebben we toen bezocht, maar is ons bij gebleven als mooi stadje en toeristisch, maar niet hectisch. Zo gezegd, zo gedaan. We geven Levis aan, dat aan de overkant van de rivier ligt en BO (onze GPS) zet ons af midden in Quebec bij de veerboot, terwijl er ook een brug ligt. We kúnnen maar net de draai maken naar de boot, maar het lukt. Zo komen we aan de overkant precies op de plek waar we wilden staan en kunnen we met de boot naar Quebec stad pendelen, dát we twee dagen doen.Quebec stad is een kleine provinciehoofdstad met een Europese sfeer. De meeste attracties bevinden zich in één hoek van de stad boven en onder de rotsen van Cap Diamant, terwijl de Citadel daar beschermend bovenuit steekt. De voertaal is frans in de hele provincie
Diaserie Quebec
We bezoeken de gezellige stad met zijn prachtig Chateau en gebouwen, zijn steile straatjes, vele pleinen en prachtige muurschildering en klimmen naar de citadel. Het is er druk met toeristen, dus geen foto zonder mensen erop. Vanmiddag eerst bewolkt, later wat zon. Na de vele bezienswaardigheden pakken we een leuk terrasje, waar we heerlijk dineren en nemen daarna de boot terug.
Het is erg druk op het parkeerterrein. Blijkt dat er om 22.00u vuurwerk is. Waar kun je beter staan dan op een plaats met muziek, gekleurde fonteinen en vuurwerk. Na het spektakel stroomt het parkeerterrein leeg en kunnen wij rustig slapen met mooi uitzicht op Quebec stad en de boot voor de deur. De volgende dag bezoeken we de stad verder met prachtig weer. We duiken nu het havengebied in, waar het Cruiseschip de Maasdam van de HAL ligt. Daarna weer de stad in.
De reis gaat verder via het pittoreske dorpje Notre Dame du Portage met lieflijke keurig verzorgde huizen naar Riviere du Loup, waar we nog naar een waterval lopen . We staan op een prachtige camping aan de rivier met een Christmas Chateau voor de deur. Bij het haventje liggen de boten in de modder vw groot getij verschil.
Notre Dame du Portage
waterval bij Riviere du Loup
Christmas Chateau
Christmas Chateau
Christmas in de zomer
haven van Riviere du Loup
haven van Riviere du Loup boten liggen in de modder vw laag water
22 aug.
Vandaag gaan we de grens met New Brunswick over en rijden we vlak langs de grens met Amerika. We pakken route 2 naar het zuiden via Edmunston, Grand Falls, langs rondweg bij Fredericton naar Saint John. Het is een heuvelachtige route. Onderweg bezoeken we de Botanical Garden bij Saint Jaques, prachtig aangelegd met thema tuinen.
Diaserie Botanische tuin
In Grand Falls bekijken we de watervallen en maken we een wandeling naar de Gorge, waar we 421 treden dalen en stijgen en dat doen we met gemak. Mooie wandeling!
Grand Falls
de langste overdekte brug van de wereld in Hartland
Bij Hartland maken we een ommetje naar de langste overdekte brug van de wereld. Daarna verder naar het zuiden naar Saint John aan de Bay of Fundy.
Saint John is de grootste stad van de Canadese provincie New Brunswick. Hier zien we de rapids, oftewel snelle stroomversnellingen, die ontstaan, omdat de Fundy Bay zijn water terug perst in de rivier. Dit komt vw groot tijverschil van 14 meter. Schepen kunnen daar alleen met stilwater passeren, dus 2x per dag
Diaserie Saint John
De volgende dag bezoeken we Saint John. We nemen hiervoor de fiets. In st John zijn de meeste bezienswaardigheden bij de Market place. Er is een grote Mall, die ver doorloopt en waar je op verschillende pleinen en straten eruit kan. We lopen heel wat af. Wat opvalt zijn de leuke groepen met figuren, die op drie plaatsen te zien zijn. Op de camping staan 19 bussen met Amerikaanse potten erin. Knap rijden in zo'n bus
groepen figuren in St John
26 aug
Vandaag rijden we via Fundy Park en Alma, de lobster plaats, naar de Hopewell Rocks.In Fundy Park zouden we weer wildlife kunnen zien, helaas niks te zien. Daarna komen we door het plaatsje Alma, waar je moet zijn voor de Lobster /de Kreeft, dus kopen we er één om lekker 's avonds op te eten.
Alma
Onze kreeft
haventje van Alma
We rijden verder naar de Hopewell Rocks, die we vanmiddag met hoog tij gaan zien en morgen met laag tij.Het weer houdt zich goed, alleen wat aan de frisse kant. We lopen de trail boven langs. De andere dag met een heerlijk zonnetje terug voor de Rocks. Het is echt een groot verschil, we kunnen er nu zelfs onderdoor lopen. We lopen hier niet echt op zand, maar over grind, keien en als je niet oppast in de modder. De Fundy Bay heeft ook een modder kleur. De verschillende rotsen hebben een naam, waarvan de flowerpot duidelijk is, omdat ze op een bloempot lijken.
Van daaruit gaat het verder richting Shediac, dat ook bekend is om de Lobster. Hier begint het te regenen en zijn meer in de auto, dan er buiten.
We rijden verder richting Confederatie Brug, een 12 km lange brug, die vrij is op de heenweg, maar ojee op de terugweg. Dan gaat het geld kosten, geloof van bijna $ 50,- De brug verbindt New Brunswick met "PEI", oftewel Prince Edward Island. Hier willen we in een paar weken het eiland rondtrekken en onze geweldige reis op een rustige manier afbouwen.
Het Prince Edward Island is de kleinste provincie van het land. Een eiland met weelderige landschappen.
Het eiland is populair bij golf spelers met één van de beste golfterreinen van Canada. Elke plaats hoe klein of groot ook heeft zijn eigen golfterrein
een van de bekenste golfterreinen op PEI
prachtig aangelegde golfterreinen
iedereen verplaatst zich met een golfkar
Een eiland met kronkelende wegen en uitzichten op zee.
diaserie stranden PEI Het eiland lokt zonaanbidders door zijn lange stranden.
Een eiland voor fietser, wandelaar en visser. Een eiland met veel zeedieren, zoals de Lobster ( kreeft), krab, clams (soort kokkel), Scallop (jacobsschelp) mosselen, oesters, tonijn, makreel, haddock (schelvis) en ga zomaar door. Wat wij gaan eten is niet moeilijk meer te raden.
Een eiland met Nationale Parken en Provinciale Parken. Een eiland met rode kliffen en vele vuurtorens langs de kust
Een eiland met kleine haventjes en vissers plaatsjes
Een eiland, waarvan Charlottetown de kleinste provincie hoofdstad van Canada is.
Een eiland om in rustig tempo te verkennen.
1. Central Coastal Drive van 253km.
Dit is het gedeelte met in het noorden mooie zandstranden, zeker bij het Prince Edward Island PP. Hierop ligt ook de mooie hoofdstad Charlottetown. De zuidelijke stranden zijn merendeel rose vw de rode rotsen. Ook het water is rose.
2. Points East Coastel Drive van 475km.
Op het oostelijke gedeelte is ook nog een gedeelte Provinciaal Park. Daarnaast zijn er op dit gedeelte vele leuke kleine haventjes en vissersdorpjes. De vuurtorens zijn er in verschillende maten, maar de kleur is overal wit met rood.
3. North Cape Coastel Drive van 350km. Op het westelijk deel van het eiland is de grote vissershaven Summerside te vinden, waar we starten en eindigen met onze rondreis rond PEI. Langs de hele westkust (niet altijd toegankelijk) en bij de North Cape zijn er rode krijtrotsen te vinden. Je kunt het via de foto's mee beleven.
Een paar tegenvallers zijn: De fietspaden, waarvan er enkelen prima zijn, maar vaak ook gravelpaden. Voor Mountainbikers beter te berijden. Het zicht vanaf de weg is vaak door bomen afgeschermd. Je rijdt dan vlak langs het water, maar ziet er niks van. Er zijn vele plaatsjes met een naam, die alleen uit een paar vrijstaande woningen bestaan. Er is geen dorpskern te vinden. Als je vergeet te kijken, ben je er al voorbij. Als je moet afslaan, staat het vooraf op een bord vermeld, maar daarna moet je vaak zoeken, waar de afslag is. De wegen zijn vaak redelijk tot goed, maar er zitten soms stukken tussen, die meer op een lapjes deken lijken, dan op een weg. We hebben verschillende keren een flinke klap gemaakt. Trouwens, daar heb je in heel Canada kans op.
Van de Confederation Bridge komen we via een stukje New Brunswick in Nova Scotia, ons allerlaatste stukje Canada voordat we de camper in Halifax/ Dartmouth afleveren. Het gedeelte wat we nog niet hebben bekeken is het zuidwestelijke gedeelte. Hier zijn ook weer 3 delen, nl.
1 Bay of Fundy & Annapolis Valley
2 Yarmouth & Acadian Shores
3 South Shore. .
We hebben onze fietsen, die we in de USA hebben gekocht , te koop gezet en na een dag adverteren waren ze verkocht.
1. Bij de Bay of Fundy zien we weer het grote tijverschil tussen eb en vloed bij Maitland, vooral ook bij Burntcoat Head, Wolfsville en Halls Harbour. Het haventje van Digby is leuk gelegen. We blijven hier 2 nachten, omdat we ook het schiereiland Digby Neck willen bezoeken. Helaas verstoort de mist ons plan, we zijn op pad geweest. In Digby is het weer helderder en later zelfs zonnig. We sorteren alvast spullen en kleren voor de terugreis en liggen anderhalf uur in de zon. Ook gaan we er uit eten en genieten van de St. Jacobsschelp schotel en de Fisherman schotel.
De volgende dag rijden we van Digby ri Yarmouth. We nemen ook een heel stuk de route 1, de weg die het dichtste langs de kust loopt.
We hebben nog maar 11 dagen, dus heel uitgebreid bekijken kunnen we het niet. 2. Yarmouth & Acadian Shores We komen langs vele dorpjes, allen met vrijstaande huizen. Sommige dorpjes met haventjes.We rijden eigenlijk de Evangeline route en we zien dan ook 4 grote kerken, waarvan we er één binnen gaan
prachtige kathedraal
onderweg
onderweg
onderweg
de overige kerken die we tegen komen
3. Bij South Shore volgen we de Lighthouse route gedeeltelijk over route 3. Jammer, dat je ze zo moet zoeken ipv duidelijke verwijzingen. Het is geen succes en je moet er regelmatig flink voor omrijden. We laten de lighthouse route achter ons en gaan voor de leuke plaatsen route. We beginnen hiermee bij Shelburne met zijn Historische Haven en Dock. Vroegere inwoners waren rijke kooplieden, die hun huis hebben achtergelaten en vertrokken zijn naar Halifax. Via Waterstreet loop je nog langs die oude huizen. We overnachten er op een mooi plekje aan de haven.
Vandaar rijden we naar het Kejimkujik NP Seaside om er zeehonden te zien. We maken er een heerlijke wandeling van een paar uur, maar zien geen zeehonden, zoals we al hadden verwacht. Wat we wel zien zijn wilde orchideeën en.....niet te vergeten de poep van een beer midden op de boardwalk. Helaas was de beer met de noorderzon verdwenen om het op te ruimen.
We rijden via Liverpool, waar we onze laatste kreeft meenemen voor een heerlijke salade/kreeft wrap vanavond, (Oh, zo lekker!) naar het prachtig historisch plaatsje Lunenburg. Geen ander plaatsje belichaamt de romantiek van de zeevaart in Nova Scotia zo zeer als dit plaatsje. Lunenburg is ook de thuishaven van de Bluenose II, een replica van Canada's beroemdste schoener. In 1996 werd Lunenburg op de Werelderfgoedlijst van de Unesco gezet. We hebben het kleurrijke plaatsje bekeken. Wat geven de fel gekleurde huizen een dorp een vrolijk gezicht. Leuk hoor!! Waarom is alles bij ons zo saai,? De Bluenose II ligt op het punt te vertrekken voor een zeiltoertje van 2 uur met passagiers. Het ergste zijn vanaf de haven, de steile tot zeer steile straten. Ik vraag me dan gelijk af: "hoe moet je een rondje haven doen, op je oude dag, als je hier woont? "
13 sept
Nog een paar dagen en dan zijn we op onze eindbestemming Halifax. We kijken er naar uit! Voor we er zijn, doen we nog een paar prachtige haventjes aan. Als eerste dichtbij Lunenburg, het kleine plekje Blue Rocks met zijn donkere rotsen en geel gras, dat zo mooi afsteekt bij elkaar.
Mahone en Chester
Daarna krijgen we volgens het boek één van de mooiste plaatsjes van Canada, nou....wel mooi, maar niet zoooo, nl. Mahone Bay. Het volgende Chester en Hubards vinden wij mooier. In Queensland, een heel klein plaatsje, worden we ineens verrast door een strandje. Sjaak ligt even later in het ijskoude water, zo'n 13 gr, brrrr. Dan komt het leuke plaatsje Peggy's Cove met haventje (zie Diaserie), waar de vuurtoren het meest geschoten plaatje is van allemaal. Ladingen bussen met toeristen bezoeken We blijven hier overnachten bij de Info.
Hubards
Hubards
Hubards
strand van Queensland
en daarna in het ijskoude water
De laatste camperrit gaat naar Halifax, waar we verwelkomd worden door de Nederlandse vlag van de VEENDAM van de HAL, één van de drie cruiseschepen, die daar afgemeerd liggen. We staan op een parkeerterrein vlakbij de boardwalk, waar we wel even naar moesten zoeken en waar we een mooie wandeling maken. Halifax ligt op de schop, ze zijn overal druk bezig. Wel jammer, want ziet er daardoor rommelig uit, maar wordt vast erg mooi. De volgende dag rijden we naar de Broker om de laatste administratieve handelingen te verrichten voor de verscheping van de camper naar Antwerpen. We zitten nu op de camping om alles in orde te maken voor de terugreis. Maandag kunnen we de camper naar de haven brengen en laten wij ons door een taxi naar de luchthaven brengen om 's avonds te vertrekken. We hebben weer een geweldige reis gehad, heel gevarieerd! We hopen, dat jullie hebben mee genoten en iederee bedankt voor de reacties in welke vorm dan ook.
Tot ons volgende avontuur