Woensdag 9 feb.
's Morgens om 08.00 uur met de Ferry, De Lynx,
uit Wellington vertrokken voor een overtocht van 2 uur en 20 min. naar het Zuidereiland. Het was prachtig weer en een spiegelgladde zee. Het binnenvaren van de Marlborough Sounds, de fjorden voor het Zuidereiland, is adembenemend zo mooi (zie foto's).
We arriveren dan ook precies op tijd in Picton
In het plaatsje Picton nog wat gewandeld en toen onze reis voortgezet richting Nelson.
De rit gaat over de Queen Charlotte Drive. Een weer adembenemende rit met zo'n 360 bochten. De weg gaat omhoog en onder je zie je de ene baai na de andere.
Het groen van de dichtbegroeide hellingen grenst aan het diepe blauw van het water. Je kan wel om de 5 min. stoppen om een foto te nemen.
In de plaats Nelson overnachten we op een Top Ten Holiday camping
 |  |
Het is al weer 10 feb.
We zijn al meer dan een maand weg en de dagen vliegen voorbij. Nog twee en een halve maand en dan kunnen we uitrusten van deze vakantie.
Het is geweldig! Elke dag organiseren we wel iets.
Vandaag gaat de reis verder van Nelson naar Motueka, dat is bij het Abel Tasman Park. Het was nog geen uurtje rijden en komen dus vroeg op de plaats van bestemming aan. We gaan weer op een Top Ten camping staan en boeken bij de camping een watertaxi, die ons naar een baai zal brengen. We moeten eerst met de camper naar de startplaats rijden en vandaar gaat het verder met de watertaxi.
Het is een beetje knobbelig op het water en Wilma is een little bit nerveus en dat kost ze een schone onderbroek. Nou ja onderbroek zeg maar veter
 |  |
Het gaat behoorlijk snel met die 225 pk er achter hangend. Na ruim een half uur varen komen we bij de baai aan. We lopen nu een deel van de Abel Tasman Coast Track.
Het is weer een prachtige wandeltocht van zo'n ruim 4 uur. We komen dan ook pas om 19.00 bij onze camper aan.
Het Abel Tasman Park staat bekend om zijn sandflies. Dit zijn bloeddorstige zwarte vliegjes. Je moet met hen de strijd aanbinden want hun beet geeft bulten die dagenlang jeuk veroorzaken. Ze kennen geen wapenstilstand en vallen 24 uur per dag aan. We hebben zelf de strijd aangebonden door een middel te maken van een mengsel: spiritus, dettol en babyolie. Het helpt tot heden toe redelijk goed.
Wordt vervolgd.
11 feb.
Een dagje regen. Dit hebben we in Nieuw-Zeeland nog niet eerder meegemaakt. Het leek wel Hollands weer alleen de temp. was nog wel aardig.
's Morgens was het bewolkt en hadden voor vandaag een ritje naar Totaranui, noordelijkste plaats van het Albert Tasman Park, gepland om daar een wandeling in het park te maken.
De weergoden waren ons deze keer niet gunstig gezind want hoe verder we in noordelijke richting reden hoe harder het begon te regenen. Onderweg nog een paar plaatsen bekeken waar stukken van de film Lord of the Rings is opgenomen. We moesten twee kleine bergjes over en dachten dat het aan de andere kant wel mooier zou zijn. Verkeerd gedacht het bleef regenen. De laatste 10 km waren ook nog unsealed, gravel. Bij Totaranui ligt een mooi strandje, zie foto, maar daar hebben we helaas niet veel aan gehad.
12 feb. Dit wordt een dagje kajakken. Ja jullie lezen het goed, we zijn een dagje wezen kajakken in een baai van het Abel Tasman park. In het begin was het wel een beetje eng. Wilma had nog nooit in een kano, laat staan in een kajak gezeten. Het weer was ons nu wel gunstig gezind. Er was wat bewolking maar de zon kwam er toch regelmatig goed door. De wind was ook zwak en de zee rustig. Na een briefing van ruim een kwartier en na het aantrekken van zwemvest gingen we de zee op.
Het was werkelijk, weer grandioos, althans dat vond ik en later gelukkig ook Wilma.
In een baai op het strand doen we de lunch. Toen we weer wilden vertrekken begon het weer te regenen maar dat was gelukkig van korte duur. Nadat we de kajak ingeleverd hadden blijven nog een tijdje op het strand van Kaiteriteri. We blijven nog een nacht hier op de camping in Motueka om morgen verder te reizen naar Westport.
Dat is een plaats aan de westkust van het Zuidereiland.
P.S We hebben nog alle aanvallen van de sandflies af kunnen slaan.
13 feb. We vertrekken om 08.30 uit Motueka richting Westport aan de westkust.
Onderweg af en toe een klein buitje maar over het algemeen was het goed reisweer.
De westkust staat bekend om zijn vele regen, maar bij aankomst in Westport schijnt het zonnetje en na een heerlijke lunch gaan we de in de buurt gelegen zeehonden kolonie bekijken. We moeten daarvoor eerst 5 km met de camper en dan nog 40 min. over de rotsen wandelen. We worden nu eens niet teleurgesteld want we zien een kolonie van zo'n 250 zeehonden. We kunnen ze van een afstand van 30 meter observeren, maar dat is net iets te ver voor onze digitale camera. (zie foto's).
 |  |
14 feb. Vandaag Valentijnsdag gaat de reis van Westport naar Greymouth een afstand over ongeveer 100 km. Vannacht heeft het trouwens behoorlijk veel geregend. Als we 's morgens vertrekken is het gelukkig droog maar onderweg krijgen we nog een paar lekkere buitjes te verwerken. We begrijpen nu waarom het hier zo groen is.
Het landschap wordt steeds bergachtiger en we zien overwegend naaldbomen en bush.
Het grootste deel van de route gaat langs de Buller River, die in de Tasmanzee uitmondt. Veel plaats voor tegenliggers is er niet, ook niet in de de scherpe, onoverzichtelijke bochten. Het wordt af en toe zweten met de camper maar er is weinig verkeer en schitterend om te rijden. We verlaten de rivier en rijden nu langs de West Coast. Het landschap heeft nu een zeldzaam woeste schoonheid.
We maken een stop bij de Pancake Rocks (zie foto's). Deze rijzen als enorme pannenkoeken uit de zee op.
Het is gelukkig droog en als we in Greymouth arriveren is het weer mooi weer. We doen snel wat boodschappen en gaan dan lekker genieten van de zon en een potje b.... en 's avonds genieten we op het strand van de ondergaande zon
 |  |  ondergaande zon |
15 feb. Greymouth - Franz Josef Gletsjer 190 km. We vertrekken zoals bijna elke dag rond 09.00 uur Even na
Greymouth bevindt zich het plaatsje Shantytown. Het is een openluchtmuseum dat een oud gouddelverstadje moet voorstellen. Het is bedrieglijk echt, met de saloon, de gevangenis, postkantoor enz. Een compleet dorp uit vroegere tijden. Onderweg maken we ook nog een stop in Hokitika. men kan hier greenstone (jade) bedrijven bezichtigen en natuurlijk hele mooie sieraden van jade kopen.
We komen rond 16.00 uur bij de Franz Josef Gletsjer aan en gaan gelijk naar de uitgezochte camping. Er was maar 1 plaatsje beschikbaar, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We maken nog een wandeling van 1½ uur naar de gletsjertong en boeken voor morgen een Heli hike. We worden dan, als het goed weer is, met een helikopter op de gletsjer gedropt en maken dan onder leiding van een gids een 2½ uur durende wandeling op de gletsjer en worden na afloop weer door de heli opgepikt.
Dit wordt weer spannend. Dit wordt weer avontuurlijk.
Kijk naar het volgende verslag hoe dit weer afloopt.
16 feb. Helaas geen spanning geen sensatie. De geboekte Heli hike voor vandaag is helaas gecanceld vanwege het slechte weer. 's Middags wordt
het iets minder met de regen en gaan we naar de Fox Gletsjer. Het is een half uurtje rijden en maken daar een wandeling naar de gletsjertong (begin/eind v/d gletsjer).
We boeken daar weer een Heli hike voor de andere dag. Toch nog maar een keer proberen
17 feb. Het heeft de hele nacht geregend en niet zo'n beetje ook. Daar was geen regenmeter voor aan te schaffen. Je kon dat beter meten in een regenton. Toen we opstonden klaarde het een beetje op en waren al blij dat het niet regende.We hadden het ontbijt nog maar net naar binnen of het begon weer te regenen.
De bergen zag je niet meer vanwege de laaghangende bewolking, dus we vreesden het ergste. We hadden weer een vlucht om 12.00 uur. Na wat boodschappen gedaan te hebben zijn we naar het boekingbureau gegaan om te informeren. Na onderling overleg hebben we de Heli hike maar weer gecanceld.
We vertrekken nu en laten de gletsjers voor wat ze zijn. Jammer maar helaas een kleine teleurstelling. Er staan nog genoeg leuke dingen op ons te wachten.
We rijden nog een uur in de stromende regen en dan begint het eindelijk droog te worden. Het blijft de hele dag wat wisselvallig maar de route is verschrikkelijk mooi.
Onze bestemming is Wanaka voordat we doorgaan naar Queenstown, waar we een aantal dagen zullen blijven. Eerst rijden we langs de kust en dan gaat het een beetje het binnenland in en rijden langs diverse meren. We zitten hier dan ook in het merengebied.
We verblijven de nacht van 17 op 18 feb. op een camping in het mooie plaatsje Wanaka. We staan op een heuvel en kijken neer op het Wanaka meer.
Voordat we verder reizen naar Queenstown, dat is maar 70 km hier vandaan, gaan we een kijkje nemen in het plaatsje en brengen een bezoek aan “The Puzzling World”. Het was eens de eerste driedimensionale doolhof ter wereld.
Na dit spektakel gaan we rond het middaguur naar Queenstown. We nemen de Highway 89, die sinds 2000 nog maar helemaal klaar is. Onderweg spectaculaire uitzichten met vlak voor Queenstown het eveneens spectaculaire Bungy jumpen. De sprongen gebeuren van de 43 meter hoge Kawarau Suspension Bridge.Het is een bloedstollend schouwspel en de adrenaline stroomt sneller door je lichaam. Ik kan het niet nalaten om een sprong te maken (zie foto)Na het Bungy jumpen brengen we nog een bezoek aan het idyllische stadje Arrowtown , een vroeger gouddelvers stadje. Daarna zoeken we een camping op en vinden die in Queenstown nog geen 5 min. lopen van het centrum.Het weer is prima, een beetje bewolkt en overwegend zon. Het is een prachtig plaatsje aan een meer en maken 's avonds een wandeling door de stad.
Spectaculair.
19 feb. We hebben vanuit Queenstown een Fly Cruise Coach (vliegen, rondvaart,bus) geboekt naar Milford Sound vertrek om 12.00 uur. We wilden niet het hele eind rijden en het leek ons wel leuk zo'n combinatie. Er naar toe vliegen dan de cruise en tenslotte met de bus terug. Maar helaas om 11.00 uur kregen we te horen dat het niet door ging vanwege de laaghangende bewolking en regen in Milford Sound.
Gelijk hetzelfde voor de volgende dag geboekt.
We moesten een alternatief verzinnen en hebben die gevonden in de Shotover. Dat is een geweldige spectaculaire tocht van een half uur met een grote speedboot, die soms met 75 km p/uur door de Canyon scheurt.
Ze maken dan ook verscheidene keren een 360 turn (pirouette).
Er was een probleem, ik moest Wilma daarin mee krijgen.
Ze had in eerste instantie niet veel zin, maar achteraf heeft ze er weer geen spijt van gehad dat ze het gedaan heeft.
De boten schieten met adembenemende snelheid rakelings langs uitstekende rotsen over de rivier. Je moet volledig vertrouwen op de man achter het stuur. Soms moet je naar adem happen.In het bijzonder, wanneer na angstige momenten een bevrijdend gekrijs weerklinkt. Je moet je niet afvragen, waar al dat masochistische gedoe toe dient, het is gewoon leuk. En het was leuk. We hebben ontzettend genoten en kunnen het een ieder aanbevelen.
Later die middag gaan we relaxed met een kabelbaan naar Bob's Peak, een heuvel van 460 m hoog. Van hieruit heb je een schitterend panorama over Queenstown en omgeving. Daarna nog op een terrasje gezeten in het gezellige Queenstown.
20 feb. We stonden op met flinke zonnige perioden en wat bewolking en zaten weer in spanning te wachten op de uitslag, of de vlucht door zou gaan of niet.
Wij hadden goede moed, maar helaas.......... er stond nu teveel wind.
We zijn dan ook maar snel vertrokken na 11.00uur, om zelf die richting op te rijden, nl.richting Te Anau. Gelukkig konden we weer net een van de laatste plaatsen bemachtigen op de camping. Hier gelijk een paar reisjes geboekt.
Morgen naar de Doubtful Sound en overmorgen naar de Milford Sound. Dit is het Fjordland Nationaal Park.
Het was vandaag een schitterende dag. In begin nog met een beetje bewolking, later een strakblauwe hemel. En dat aan de regenrijke Westkant.
Vanavond vroeg naar bed, want omdat het vakantie is, moeten we morgen om 5.45uur opstaan. Ja, jullie lezen het goed.
We hadden geen andere keus meer, dus we doen het gewoon.
21 feb. Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrring 5.45uur OPSTAAN !!!!
Goede morgen, dat valt niet mee. Een snelle wreef, en weg zijn we met de Camper naar Manapouri. Het is nog donker, als we vertrekken.
We stappen om 7.00uur aan boord van een snelle Catamaran en varen eerst 45 min. over Lake Manapouri. Vandaar moeten we overstappen in een bus en rijden weer 45 min. naar het Fjordland. De laatste tocht is met een boot over de Doubtful Sound.
Een adembenemend mooi Fjordland gebied. Je moet er geweest zijn, om te weten hoe mooi het daar is. Je vaart 3 uur lang tussen bergmassieven en eilandjes. Echt geweldig! Ook kom je bij een zeehondenkolonie, die lekker op een rots liggen te soezen. Daarna dezelfde toer weer terug met bus en boot.
Omdat we zo vroeg waren begonnen, waren we om 2.00uur weer terug en konden daarna nog enkele uren heerlijk genieten van de zon aan het meer, want het was schitterend weer. Vandaag weer op tijd in de koffer, want morgen mogen we uitslapen tot half 7. Welterusten!
22 feb. Precies om 07.30 kwam de bus ons ophalen voor de cruise door de Milford Sound (Fjord). Het was 2½ uur rijden naar de Milford Sound langs een mooi slinger weggetje door de bergen maar daar zien we niet veel van i.v.m de mist.
In Milford aangekomen is het nog wel bewolkt maar is het gelukkig helder. Eigenlijk is dat wel mooi die bewolking zo tegen de bergen. Het hoort bij de Milford Sound.
De zon breekt steeds meer door de wolken en het wordt een hele mooie indrukwekkende cruise.
De Milford Sound is ruwer dan de Doubtful Sound en er zijn hogere bergen en je ziet overal prachtige watervallen. Je vaart heel dicht langs de bergen(rotsen) en alles wordt heel goed uitgelegd. Ook zien we verschillende keren robben op de rotsen of in het water. Helaas deze keer geen dolfijnen.
Het zicht op de terugreis met de bus was nu wel goed en we genieten van de mooie omgeving.
We hebben deze twee dagen in Fjordland enorm veel geluk gehad, want het regent hier zo'n 300 dagen per jaar en gemiddeld valt hier, schrik niet, 6000 mm regen per jaar. Ook met de sandflies valt het mee ondanks dat ze hier hun Hoofdkwartier hebben.
Op 23 feb. pakken we ons huis weer op en rijden van Te Anau naar Invercargill. De enigste levende schepsels die we tegen komen zijn schapen, schapen en nog eens schapen. Het is wel een mooi gezicht die witte bolletjes wol zo tegen de groene heuvels en weiden. Onderweg ontdekken we ineens een barst in onze voorruit.
Het zit gelukkig aan de passagiers kant. Onze mobiel komt nu echt goed van pas.
We lichten Kea campers in en er wordt na onderling overleg besloten om in Invercargill naar een soort Carglas te gaan.Het is al een barst van zo'n 25 cm als we daar aankomen. De scheur wordt provisorisch gerepareerd door op het eind van de scheur een gaatje te boren zodat de scheur niet meer verder loopt. We overnachten 20 km van Invercargill in het plaatsje Bluff. We overnachten midden in het dorp op een stuk grasveld van de gemeente. We hebben zelfs stroom en er zijn sanitaire voorzieningen. De kosten (12 dollar) moet je bij vertrek in een enveloppe in een bus deponeren
24 feb. Van Bluff naar Balcutha een rit langs de zuidkust van het Zuidereiland door de Catlins. De kustlijn met afwisselende kliffen en gouden zand- en surfstranden. Er leven diverse dieren, zoals de zeldzame hector -dolfijnen, pinguïns, robben en zeeleeuwen. We zien ze allemaal. Het eerste wat we zien op een strand zijn zeeleeuwen. Ze hebben jongen en dus oppassen geblazen. Bij het zien van zulke enorme beesten van enige honderden kilo's vergaat mij de zin om een baantje te trekken. Ik durf er wel heel dicht bij te komen, maar ik zou ze toch echt niet willen ontmoeten in het water. Volgens mij kunnen ze veel harder zwemmen dat ik kan lopen.
Een groep hector dolfijnen zien we in een baai zwemmen. Ze spelen in de branding.
Ook zien we regelmatig zeehonden en een heel enkele keer een pinguïn. Dit was weer een prachtige rit.
Eind van de middag begint het te regenen en gaan in Kaka point op een camping staan. Dit duurt maar 5 min., want bij het naar buiten stappen worden we overvallen door de sandflies. We vertrekken weer en rijden nog 20 km verder naar de plaats Balcutha. Daar overnachten we op een prima camping midden in de stad.
Vandaag 25 feb. rijden we maar 80 km naar Dunedin. We zitten dan ook al om 10.30 aan de koffie op een Top Ten camping in Dunedin.
We gaan daarna eerst de stad bezichtigen. Het Dunedin Railway station. Dit is misschien wel het mooiste gebouw van het land. Andere mooie gebouwen zijn de University, st Paul's Cathedral en de First Church.
Op het plein (Otago) midden in de stad zitten we lekker te lunchen als er een promotie team van het plaatselijke Rugby team (The Highlanders) voorbij komt. Ik krijg een vrij kaartje voor de belangrijke wedstrijd voor vanavond tegen het Rugby team van Auckland. Ik krijg ook een hele grote vlag van de club en we besluiten om er 's avonds naar toe te gaan. We kopen nog een kaartje bij een boekingsbureau. Als supporter van de Highlanders loop ik uitgedost door de stad.
's Middags gaan we naar het schiereiland Otago Peninsula om Albatrossen en Pinguins te spotten. Er staat echter bijna geen wind en zien dan ook geen albatrossen. We zien wel in een reservaat verscheidene geeloog pinguins.
Om 18.30 gaan we richting stadion voor de grote match. Het is een spektakel van jewelste. Een complete show met muziek en showgirls. De wedstrijd begint en we zien hoe ze constant aan elkaar hangen en elkaar tackelen en als ze de bal hebben schoppen ze hem over de zijlijn. We snappen er geen hout van maar dat komt waarschijnlijk ook omdat we de spelregels niet kennen.Ons team staat met de rust met 13-6 achter en we besluiten om te vertrekken.We besluiten ook om toch maar geen Rugby fan te worden.
26 feb. We rijden langs de oostkust van het Zuidereiland van Dunedin naar Oamaru.Eerste deel ging via een heuvellandschap en het laatste deel via de kust.We zien langs de kust weer vele zeeleeuwen. In het dorpje Moeraki hebben we in een heel leuk haven restaurantje geluncht. Aan de buitenkant zag het er niet uit maar van binnen heel leuk ingericht. Voor de vis liefhebbers: We hebben daar een visschotel besteld waar we nu nog de vingers bij aflikken.Daarna doorgereden naar het strand, waar de Moeraki Boulders lagen (zie foto).'s
Avonds zijn we naar een spotplaats gegaan waar we de blauwe pinguïns konden zien. De pinguïns zijn de hele dag weg om te vissen en komen 's avonds bij schemer eerst terug naar hun jongen. De blauwe pinguïn is de kleinste van zijn soort en het was dan ook een heel koddig gezicht om deze uit zee aan te zien komen. Ze moeten na aankomst op het strand soms tientallen meters lopen voordat ze bij hun nest zijn. We hebben er wel 30 zien aankomen.
27 feb. We veranderen onze planning, omdat we nog voldoende dagen hebben. We zouden eerst richting Christchurch gaan maar verleggen onze koers naar het binnenland om de Mount Cook, hoogste berg van Nieuw-Zeeland met een hoogte van 3764 meter, te zien.
Onderweg bezoeken we de Clay Cliffs. Prachtige kliffen met verschillende kleuren waar je naar toe en tussen kon lopen.
Van daaruit gaat het via Twizel en het prachtige Lake Pukaki naar Mount Cook.
Onderweg zien we een grote zalmkwekerij en kopen daar een grote zalm van bijna 2 kg en nog wat gerookte zalm. Hebben we toch weer wat anders om op de barbecue te leggen. Sir Loin steaks en T bone steaks en niet te vergeten lamskoteletten gaat op den duur ook vervelen. Bij aankomst in Mount Cook proberen we een rondvlucht te boeken maar helaas er staat te veel wind. Vliegen in Nieuw-Zeeland is ons niet gegund.
We maken een mooie wandeling, de Hooker Valey track, onderaan de voet van de Mount Cook. De track gaat over een grindpad, dan weer over keien en men komt ook over twee Swing Bridges en de track eindigt bij een meer.
Bij het meer was het trouwens ontzettend koud en er stond heel veel wind en het regende af en toe. Tot morgen en welterusten.
The Scenic Flight
28 feb.We staan op en zien een strak blauwe hemel en er staat zowat geen wind. We staan op een camping naast het vliegveldje waar de vluchten vertrekken. Ik ga zo snel mogelijk informeren of ze vandaag vliegen en jawel hoor.
We kunnen om 09.45 al mee met een vlucht over en langs de bergen en gletsjers. Vlug een paar boterhamen ingeslikt en de lucht in. We zien vanuit de lucht de hoogste berg van Nieuw Zeeland de "Mount Cook", de "Tasman", verschillende gletsjers waaronder de "Frans Josef en de "Fox"gletsjer. Ook zien we prachtige meren. Het was in een woord fantastisch. Eindelijk is het er dan toch van gekomen een scenic flight. De vlucht duurde 45 min. en het bleef stralend weer. We konden het niet beter treffen.
Na een heerlijke vlucht en een bak koffie gaan we richting Fairlie, dat is ergens in het midden richting oostkust.s Avonds op de camping in Fairlie wordt de zalm van gisteren op de barbecue gelegd en opgegeten en dat heeft gesmaakt !
Dinsdag 1 maart Zo het is weer al maart. Vandaag hebben we een lange trip voor de boeg. We moeten zo'n 400 km afleggen naar Kaikoura. Kaikoura ligt aan de oostkust en we gaan daar voornamelijk naar toe om walvissen te zien. We nemen de scenic route,toeristische route, maar het is een zoutloze rechte weg door verdord landschap en daarop.... juist alleen maar schapen en af en toe nog wat runderen en herten.
Alleen de laatste 50 km gaat weer door de heuvels en moeten we weer de nodige bochtjes draaien. We komen dan ook al om 16.00 in Kaikoura aan.
Ik boek dezelfde middag nog een trip om walvissen te spotten. Ik, want Wilma gaat niet mee. Ze is bang om zeeziek te worden. Het is n.l. op de Pacific Ocean en daar staat altijd een behoorlijke deining
Whale watching
2 maart. Ik sta om 07.15 op want om 08.15 moet ik met de boot mee om walvissen te spotten. Het is een prachtige ochtend met een heerlijk
zonnetje en weinig wind.
We varen een half uur met een snelheid van 30 kn. naar de spotplaats. Je hebt daar dieptes van meer dan 1000 meter. Na lang zoeken met sonar en andere apparatuur zien we eindelijk een walvis boven komen. Het zijn Sperm Whale's die daar voornamelijk voorkomen. Het is een prachtig gezicht om zo'n visje van 20 meter te zien drijven en het is nog mooier om hem na enkele min. te zien duiken. Op het laatste moment van zijn duik komt zijn staart helemaal boven.
Ik heb van zijn duik geen foto's kunnen maken, maar hij staat keurig op de video.
Later zien we er nog èèn. Ook zie ik nog verschillende albatrossen. Ik had ook nog gehoopt om orka's te zien want die zitten daar ook maar dat was deze keer niet het geval.
Rond 12.00 uur ben ik weer terug bij de camper. 's Middags gaan we een flinke wandeling maken, de shoreline walk. We zien tijdens de wandeling niet èèn zeerob maar werkelijk tientallen. Je ziet ze over een strook van wel 10 km.
Het is weer een pittige wandeling over rots partijen, strand en over heuvels.
Mooie vergezichten over de Pacific en langs de behoorlijk ruwe kustlijn.
Vandaag 3 maart gaan we van Kaikoura richting Christchurch onze eindbestemming van deze geweldige reis door Nieuw-Zeeland. Voordat we echter naar Christchurch gaan, gaan we eerst nog naar het schiereiland Banks Peninsula , wat 80 km verder ligt.
We gaan naar het plaatsje Akaroa. We vertrekken met veel bewolking maar bij aankomst schijnt het zonnetje weer volop. We staan op een camping op een heuvel en hebben een prachtig uitzicht over de baai en over het plaatsje.
We wandelen nog wat door het plaatsje en krijgen uitleg over croquet (balspel), wat ze daar net aan het spelen zijn.
4 maart
Het is bewolkt en er staat een frisse wind, wat er de laatste dagen steeds staat. Je kan 's avonds ook niet meer lekker buiten zitten zonder jas.
We boeken een harbour cruise en vertrekken om 11.00 voor een 2 uur durende tocht door de baai. We zien weer veel wildlife zoals hector dolfijnen, de kleinste soort dolfijn, een white flippered en een geeloog pinguïn, albatrossen, robben en shags.
We zien de mooie kleuren in de rotsen die ontstaan zijn door vulkanische uitbarstingen. Het mooiste waar we in voeren was de Scenery Nook. Je vaart dan midden in een vulkaan, die prachtig is vanwege zijn vele kleuren. Het was weer een geweldige cruise. We lunchen nog in Akaroa voordat we vertrekken richting Christchurch. We rijden langs de “summit road”een prachtige route door de heuvels rond Akaroa richting Lyttelton en dan verder naar Christchurch. Aan de ene kant zie je Akaroa harbour en aan de andere kant de Pacific.
Ik moet dan ook weer de nodige haarspeldbochtjes nemen.
We komen om 17.00 bij de eerder gereserveerde camping aan. Onze laatste halte voordat we naar Australië vliegen. We blijven hier drie dagen om op dinsdag a.s de camper in te leveren.
De weersvoorspellingen zijn goed. De verwachtingen voor het weekend zijn een temp. van tussen de 25 en 30 graden.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wij willen nog wat duidelijk maken over het bungy jumpen. Er zijn veel vragen geweest over de sprong van mij. Sommigen geloofden het, maar er
waren er verschillende bij, die het niet geloofden dat ik gesprongen had.
Nu ik heb een foto van Wilma haar sprong gemaakt die net zo echt is als mijn sprong.
Ik hoop dat nu alles duidelijk is.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
5, 6 en 7 maart Een paar relaxte dagen in Christchurch voordat we naar Australië moeten vliegen. We laten de camper de camper en nemen het openbaar vervoer, wat hier goed geregeld is. In de stad zelfs gratis. We maken verscheidene keren gebruik van de Christchurch Tram, een hop on hop off tram, die op een 3 km lange route rijdt langs de attracties in de stad.
De eerste dag is het bloedheet zo'n 30 graden. We maken een stadswandeling en bezoeken de Botanic Garden. Er is 5 en 6 maart 's avonds een Chinees nieuwjaar festival dus dat is mooi meegenomen.Muziek, dans en de nodige eettentjes met lekkele hapjes. (sambal bij).Vandaag was het weer warm maar er staat een stevig briesje. We zijn 's middags pas naar de stad gegaan en bezoeken de Art Gallery en verschillende musea.
In Christchurch logeren we de laatste nacht in het Sudima Hotel Grand Chancellor Het is op loop afstand van het vliegveld. We brengen om 13.00 uur de Camper terug en worden door Kea naar ons hotel gebracht. We brengen nog een bezoek aan het er naast gelegen Antarctic Centre.
8 weken Nieuw-Zeeland
Het zit er op en we kunnen wel zeggen helaas.Het is ontzettend goed bevallen. Het was in Eèn woord geweldig. Met de camper is het perfect gegaan en ook heel goed bevallen. Altijd een dak boven je hoofd en altijd een slaapplaats, wc, douche en eten bij je, ideaal. Je bent zo vrij als een vogel.
Nieuw Zeeland is trouwens ook een ideaal land om met een camper doorheen te trekken.
We hebben het trouwens ook erg getroffen met het weer. De regendagen kunnen we op èèn hand tellen en alles is bijna volgens planning verlopen.
De meesten zeggen dat het Zuidereiland mooier is dan het Noordereiland, maar dat kunnen wij niet zeggen. Het is anders zeker de westkust. Het is ruwer en met de Nieuw-Zeelandse Alpen met de Mount Cook als hoogste berg, wat hoger.
Er zijn prachtige fjorden zoals de Marlborough Sound, Milford Sound en Doubt foul Sound. We hebben op het Zuidereiland ook wat meer andere dieren gezien dan schapen, hoewel die op het Zuidereiland meer voorkomen als op het Noordereiland.
We hebben o.a. zeehonden, robben,zeeleeuwen,dolfijnen,pinguins,walvissen,en albatrossen gezien. We hebben heel veel dingen ondernomen, zoals kajakken, wandeltochten, rondvlucht en cruises. Het was werkelijk èèn groot natuurgebied. We hopen jullie dit te mogen laten zien op de videomontage en de vele foto's die we gemaakt hebben.
Op naar de site van Australië.
Blijf ons volgen.!!!
Tot ziens in Australië
|