Marokko
Marokko, officieel het Koninkrijk Marokko, is een land in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische Oceaan, grenzend aan Algerije en de Westelijke Sahara.
Klimaat in Marokko
Marokko is een zeer divers land wat betreft klimaat. Aan de kust, waar Rabat en Casablanca liggen , heerst een mediterraan weertype: droge en warme zomers (25gr C) en redelijk natte winters. Het noordwesten heeft de meeste regen. Hoe meer je het land ingaat des te warmer en droger het wordt. Totdat jet het Atlasgebergte tegenkomet. Daar is het koel en er kan in de winter soms zelfs geskied worden! Achter de bergen, in het oosten en zuiden van Marokko, ligt de Saharawoestijn. Zomers wordt het daar vaak 40 C. Wegblijven dus
Verslag van onze reis naar Marokko, samen met Willy en Bert Leynse.
Vertrek zaterdag 31 januari 2015.
Na weer een week van boodschappen doen, inpakken, soppen, bezoekjes enz enz. gaan we gelukkig op pad. Het is altijd de laatste dag nog haasten en stressen.
Klokslag 8.00u vertrekken we met onze campers richting Marokko.
We pakken de Westerschelde tunnel en die is voor ons dit weekend gratis, mooi meegenomen toch?
Daarna gaat het via Gent – Lille – Parijs – Orleans – Blois.
En weer pakken we niet de hele N 104, maar luisteren teveel naar de GPS en rijden via A3 – A4 en A10 langs de centrumrand door Parijs. Gelukkig is het zaterdag, maar niettemin toch redelijk druk en uitkijken geblazen. We komen er heelhuids doorheen en hebben dus onze eerste site-seeiing gehad. Bert kan ons goed volgen door de stad..
Onderweg doen we de koffie gezellig samen met elkaar en bij aankomst ook de borrel.
Het is echt borrel weer, want het is flink koud en winderig.
We staan in Blois, vlakbij het Kasteel, waar een speciale camperstelplaats is.
1 febr. Sjaak probeert de Walkie Talkie uit en loopt weg van de camperplek.
Hij roept nog, dat hij een bakker ziet en gaat er om stokbrood, maar even later krijgen we de melding, dat hij de weg kwijt is. Moeten we “Opsporing Verzocht “ oproepen???
Gelukkig is dat niet nodig en komt hij weer veilig aan met het eerste STOKBROOD, waar Bert meteen gretig zijn tanden inzet. Hij is er dol op en dat kun je wel zien.
De volgende route gaat van Blois – via Tours – Poitiers – Saintes – Bordeaux – Bayonne – naar Biarritz.
Bij ons is het even echt kamperen/krimpere, want we hebben geen water en weinig elektrisch. Water is eruit gegaan, doordat de boiler leeg loopt bij zulke koude temperaturen (+7)
Elektrisch, door de aanschaf van een zonnecel op het dak, lijkt het wel of ons controlepaneel niet perfect werkt.
Gelukkig kunnen we bij een servicestation alles weer bijvullen, zodat we niet meer afhankelijk zijn van onze medereizigers.
Het weer valt mee, eerst zonnig tot na Bordeaux, daarna hele natte wegen door veel regenval. We lijken wel precies tussen de buien door te rijden.
Maar dan……………. Terwijl we met een gangetje van 100 km p/u door kachelen en we door luxe auto’s worden ingehaald, begint er zo’n 50/ 100m voor ons een auto rond te tollen en knalt er één bovenop en nog één en nog enkele. We schrikken ons rot en we kunnen net naast en op de vluchtstrook tot stilstand komen, ook Bert kan op tijd remmen.
Wat blijkt nu…………er was net een hagelbui langs geweest en die heeft op een strook van een paar honderd meter het wegdek wit gemaakt. We gaan er vanuit, dat de tollende bestuurder waarschijnlijk is gaan remmen, zodat hij de auto op het gladde stuk niet meer kon houden. Ja, en dan ligt een ongeluk in een heel klein hoekje.We hebben alweer een flinke engel op onze schouder gehad. Wonder boven wonder hebben we helemaal niks en zijn er geen ernstig gewonden, maar wel veel blikschade. Wat een geluk hebben we! De schrik zit er wel even in, dus eerst heel rustig aangedaan bij de natte weg. Later is alles gelukkig weer droog en hebben we de borrel bij aankomst in Biarritz echt even nodig. Bert en Willy hebben nog een paar andere voorvallen die dag, nl. een autobestuurder met kar die hun bijna van de weg rijdt en een afgebroken stuk slagboom bij de tolpoortjes die niet omhoog gaat.
2 febr. We maken vanmorgen eerst een wandeling, langs een prachtig aangelegd pad langs de zee in Biarritz.
We vertrekken daarna om 10.00u richting Spanje via San Sebastian – Vitoria – Burgos – naar Valladolid. Over de tolwegen is er weinig verkeer.
Het gaat heuvel op heuvel af met prachtig zicht op besneeuwde bergen. We rijden zelfs een stuk tussen sneeuwlandschappen tot Burgos. We moeten zelfs tot 1000m stijgen.
Door het ongeluk van gister, vind ik het vandaag best angstig door de sneeuw, al is de weg goed te berijden.
Als we een beetje moeten stijgen, wordt die grote camper van Leynse steeds trager en als we onze snelheid niet aanpassen, hebben we ze er zo uitgereden.
Vandaag best veel regen en ook nog sneeuw gehad.
Onze stelplaats is midden in de stad op een parkeerterrein, waar een gedeelte voor campers is. Super geregeld, zowel in Frankrijk als in Spanje.
3 febr. Vandaag rijden we de volgende route: Valladolid – Salamanca – Placencia – Caceres – Zafra. Ook nu weer erg rustig op de weg.
Vandaag moeten we zelfs over een bergtop van 1200m, waar nog wat sneeuw is, maar niet zoveel als gisteren. En mocht je nu denken, dat de temperatuur flink stijgt, dan heb je het mis. Iedereen loopt met mutsen op en dassen voor en ook Willy heeft haar thermobroek! al van thuis aangedaan en nog niet uit gehad, dus dan weet je wel hoe koud het is.
Ook vandaag best veel regen gehad en we besluiten na Caceres ( ons voorgesteld eindpunt)
maar door te rijden naar Zafra (120 km verder), want het is nog vroeg en toch geen weer om iets te bekijken. De temperatuur is hier 9ᵒC, dus nog niet om over naar huis te schrijven.
De borrel is weer gezellig en daarna gaat ieder naar zijn eigen camperhome.
Ook deze keer staan we weer op een parkeerplaats met een gedeelte voor campers apart.
We zijn niet alleen, nog geen enkele keer met zijn tweeën gestaan.
4 febr. De laatste route in Spanje: Zafra – Sevilla – El Puerto – Cadiz – Tarifa.
Vanmorgen weer flink koud, maar een blauwe lucht en zon. Zo zonnig zijn we nog niet wakker geworden tijdens deze reis.
Volgens de fam. Leynse heeft het vannacht flink geregend en gestormd, maar wij zijn helemaal in coma en horen echt niks.
We zijn dan ook blij, dat ze een flink alarm hebben ingebouwd, zodat die met veel lawaai afgaat, mocht er iets aan de hand zijn. Hopelijk horen we die wel.
Vanaf nu weet Bert ook hoe dat ding werkt, zodat de proefperiode voorbij is en wij ons niet meer hoeven rot te schrikken, vroeg in de morgen.
We nemen een frisse neus en lopen de plaats in om brood en water te halen.
Het valt ons erg op onderweg, dat er zulke lege wegen zijn in Spanje.
Als je dan ook de fam. Leynse niet meer ziet, weet je dat er net een heuvel geweest is, waardoor je helemaal alleen op de wereld lijkt te zijn.
Alleen bij de wat grotere steden is er meer verkeer.
Rond 14.30u zijn we op de camping in Tarifa en we pakken gelijk de stoelen naar buiten om gezellig koffie te drinken. ’s Avonds bekijken we samen een DVD over Andalusië, waar we eerder geweest zijn.
Tarifa
5 febr. Tarifa.
Koud, koud, koud….2ᵒC vanmorgen.
En dan te bedenken, dat je moet gaan douchen in een ruimte zonder deuren met geen ruimte om je kleren weg te hangen, alleen over de deur. Bbrrrrrrrr!!!!
Gelukkig is het douchewater wel warm, alhoewel….. met af en toe ook een wat koude straal ertussen.
Na het ontbijt worden de fietsen van het rek gehaald en fietsen we naar Tarifa-stad 9 km verder. Op de heenreis fietsen we heerlijk met windje in de rug. We bekijken het stadje op de fiets. We vragen tijden en tarieven van de boten, eten buiten op terras Paella.
Het is er leuk en lekker en we gaan goed gevuld de terugweg beginnen met flinke tegenwind, want het waait hier altijd hard. Onderweg bekijken we nog een andere camping aan zee met vele surfers, een prachtig gezicht.
Op de camping is het weer tijd voor onze welverdiende borrel.
Er is hier Wifi, maar niet zo snel. Er zijn nog wat problemen met de website, dus nog geen foto’s
Tarifa camping Tarifa op de fiets Tarifa surfers
Tarifa
6 febr. Vanmiddag om 12.00u is de boot geboekt. De eigenaar van de camping heeft nog een speciale prijs voor ons kunnen ritselen, €270,- voor een open retour (normaal €50,- duurder). Is best wel prijzig, want de overtocht duurt maar 1 uur. Het is gelukkig een stuk rustiger op zee, dan de dagen ervoor en met een pilletje van Wil gaat het prima.
vertrekhal Tarifa Veerboot Op de veerboot
Bij de grens en douane worden we geholpen door speciale mannetjes, die daar staan om een centje bij te verdienen. Alles gaat vlot en snel, zonder controle.
Dan belanden we in het drukke verkeer van Tanger, en omdat de GPS het nog niet gelijk doet en er werkzaamheden zijn, worden we door een smallere straat gestuurd, maar blijkt toch goed te zijn.
Het is een gekrioel van mensen en voertuigen, de één nog ouder dan de ander.
Door goede hulp van verschillende mensen, zelfs één die ons voorrijdt, komen we buiten de stad. Via de A1 komen we op de eindbestemming van deze dag nl. Asilah aan de Atlantische Zee, waar we op een stelplaats aan een haventje staan met meerdere campers.
We gaan het plaatsje in om onze eerste Dirhams( Marokkaans geld) te trekken en komen via de poort in de medina, een wirwar van nauwe straatjes met witte huizen en blauwe luiken, erg netjes en verzorgd. Bij de camper word je trouwens gek van alle verkopers met dit en met dat, die blijven aanhouden, ook al heb je 20x NEE gezegd.
1e deel van onze route door Marokko
Asilah Asilah Asilah
Zaterdag 7 febr. Vanmorgen op het gemak, daarna op pad naar de volgende bestemming. Deze keer pakken we geen tolweg en dat merk je goed. De weg is regelmatig verzakt, is modderig en er zitten putten in, dus best oppassen geblazen. We letten goed op snelheid en verkeersborden, want we merken, dat er heel veel politie controle is. We rijden eerst naar Lixus, een archeologische vindplaats met ruïnes van 3000 jaar geleden. Deze staan zelfs op de Werelderfgoed van de Unesco. Een gids leidt ons rond en we zijn ruim een uur onderweg, waarbij hij ons vertelt wat die paar stenen, die nog overeind staan vroeger hebben voorgesteld. Zo zien we de pekelbakken voor vis, het badhuis, het theater, de kathedraal, de fam. woningen en de moskee en tempel. Interessant? Voor sommigen wel, voor mij niet echt. Ook hebben we af en toe wat regen tijdens de excursie.
Lixus
Lixus Lixus
Eveneens gelijk aan die van gisteren, maar minder verzorgd. Een medina is een traditionele Arabische stad omgeven door stadswallen. Genoemd naar Medina, de stad waar de profeet Mohammed een veilige haven vond. Er zijn verschillende poorten, die Bab + naam, dus bv Bab el Kasbah genoemd worden en waar je de medina in en uit kan.
Eveneens is hier een plaatselijke markt, waar je fruit en groente kunt kopen.
Na ons bezoek gaat de rit verder naar onze eindbestemming nl de International Camping van
Moulay Bousselham, gelegen aan een lagune, waar we morgen de vogels gaan bekijken.
Na ons bezoek gaat de rit verder naar onze eindbestemming nl de International Camping van Moulay Bousselham, gelegen aan een lagune, waar we morgen de vogels gaan bekijken
8 febr. Zonnige morgen. De dames doen de was op het wasbord.
We drinken koffie buiten. De temperatuur is aangenamer dan ooit tevoren.
We lopen naar de bootjes, waarvan er een groot aantal visbootje zijn.Er loopt een schipper mee, die ons de Lagune met de vogels wil laten zien.
Twee uur vaart hij ons rond, de meeste vogels, die we zien zijn de Marokkaanse meeuwen.
Voor de rest nog wat reigers en kleine witte reigers, maar echt iets bijzonders zien we niet.
De grote zwermen vogels moeten nog komen, het is nog te koud. Wel zien we veel vissers en mensen, die mossels aan het zoeken zijn. Het is een leuke boottocht, heerlijk dobberen op het water in de zon.
Nadien gaan we eten in een restaurantje t.o. de camping. We eten de welbekende tajine met kip, gehaktballetjes of vis. Het smaakt prima
Nadien lopen we bergopwaarts naar het grote plein met de Moskee. Willy ondersteunt door de mannen haalt deze steile trip ook.
Vanaf buiten kijken we in de Moskee. Ongelovigen, zoals wij, op bordje: geen toegang voor niet- Moslims, komen dus niet binnen. Kunnen we ook niet bekeerd worden.
We hebben een mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan en kopen in een smal marktstraatje onze eerste aardbeien, groot en hard, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben onze eerste aardbeien van dit jaar binnen. 's Avonds genieten we van een prachtige zonsondergang
de eerste Tajine Op sleeptouw Lagune
9 febr. Rond 10.00u vertrekken we , we weten nog niet precies waarheen?
Zonder GPS coördinaten, zoeken we de camping bij Mehdya-Plage.
Bert en Willy rijden het laatste stuk op kop. We rijden door de drukke stad Kenitra en dat is geen pretje, geen feestje zoals Willy dat altijd zo mooi zegt. We komen in het prachtige, rustige en bijna westers plaatsje Mehdya met een prachtige parkeerplaats. De camping is opgedoekt en daarvoor in de plaats zijn ze bezig met nieuwbouw. Jammer, blijven we of blijven we niet? We doen het niet en rijden verder richting Sale, onderweg veranderen en besluiten op aanraden van Fransen om na Rabat op een camping te gaan staan.
!e keer koffie onderweg buiten Kamelen op het strand Mehdya
Dit wordt de camping van Temara- plage. Een “geweldige” camping (niet echt!),onverzorgd, zonder stroom, zonder douche, zonder WC, alleen bewoond door kippen en een haan en vele zwerfkatten en een vriendelijk gezin, die ons een mooie plaats geeft op betonnen platen.
De camping is prima gelegen aan een boulevard aan zee en 20 km van Rabat, zodat we de hoofdstad van Marokko kunnen bezoeken.
Markt onderweg Temara camping Kreukels proeven
10 febr. Bezoek aan Rabat. Alweer is de temperatuur beter dan we gehad hebben, tot wel 15ᵒC in de schaduw. Kun je nagaan in het zonnetje, hoe lekker dat zal zijn.
Rond 10.00u gaan we met de snel rijdende taxi naar Rabat. Van 4-baans, wordt vaak 5-baans en soms zelfs 6-baans wegen gecreëerd.
We worden afgezet op Boulevard Hasan ll en lopen naar de poort van de Medina, waar we weer in de wirwar van straatjes rondkijken. We houden een beetje de winkelstraat aan, als er ineens een net geklede heer bij ons komt lopen, die over Rotterdam en Aboutaleb begint te kletsen en zo met ons meeloopt en ons van alles gaat vertellen over de medina en ons meeneemt in de nauwe straatjes. Hij begint te bellen en even later staan we voor het prachtige vroegere Paleis, tegenwoordig dienst doend als trouw locatie voor rijke mensen.
Hij leidt ons overal rond en op het dakterras hebben we mooi uitzicht over de Medina en de Oceaan. Op mijn aandringen gaan we niet daar binnen, maar bij het strand iets drinken, want ik ruik al heel lang onraad. We lopen door de poort naar buiten, komen bij de zee langs een grote begraafplaats met wel 2000 stenen.
Als we hem vertellen tijdens de koffie, dat we zelf verder de stad gaan bekijken en we hem 100 DH geven, wordt hij erg boos en neemt het geld niet aan. Hij wil 500 DH, maar daar kan hij naar dansen.
Tot slot geven we hem 150 DH en geen cent meer, dan druipt hij af. We hebben veel door hem gezien, maar zegt eerst dat hij er niks voor vraagt en tot slot wordt hij toch boos, als hij zelfs iets krijgt. Ja, zo gaat dat hier en op vele plaatsen in de wereld. Niks voor niks!
We gaan verder zonder hem en lopen langs de rivier Qued Bou Regreg tot aan de brug
Hasan ll met aan deze kant Rabat en aan de andere kant de stad Sale. We komen bij de Hasan Toren en het Mausoleum van Mohammed V. De ingang wordt bewaakt door een schitterend geklede ruitergarde. De toren is nooit afgebouwd; de planning was 80m hoog en hij is 44m hoog. We eten daarna in een echt Marokkaans eettentje, waar het druk is.
Daarna lopen we richting Moskee Souma over de Av. Mohammed V en langs het station en Parlement richting Boulevard Hassan ll, waar we ongeveer weer op dezelfde plek komen, als waar we vanmorgen gestart zijn. De taxichauffeur die ons terug brengt, heeft moeite om onze camping te vinden. Gelukkig na wat gevraag, komt hij er toch aan.
Het is voor ons een geweldige dag geweest, waarin we veel gezien hebben.
Dia serie Rabat
11febr. We vertrekken rond 9.30u van onze super camping. Nemen afscheid van de haan en zijn kippen, die al rond 5.00u begonnen is met kraaien en nog steeds kraait. Daarna begint elke morgen om 5.30u ook nog eens de imam te kraaien en roept iedereen op tot gebed.
Voor Wil is de rust dan voorbij en kan ze niet meer slapen. Wij draaien ons om en slapen heerlijk verder.
Vandaag rijden we van Temara-Plage langs kustweg R320 naar Mohammedia.
Diaserie Rabat
De witte plaats Skhirat-Plage ziet er erg mooi uit op afstand en ik denk er te laat aan , om er ff een kijkje te gaan nemen. Hier rij je door een laan met palmbomen en bordjes met kroontjes op en met vele bewakers aan de kant van de weg. Iets koninklijks misschien?
Bij Mohammedia gaan we naar de grote winkelketen Marjane, waar Wil zich enorm op verheugd om er boodschappen te gaan doen. Er is hier van alles te krijgen, maar de prijzen doen niet echt onder voor de Nederlandse.
Daarna gaan we naar Camping Ocean Bleu, een voor Marokkaanse begrippen, goed uitziende camping met lekker warme douches.
12 febr. Vanmorgen worden we opgehaald door een taxi, die ons voor 400 DH naar Casablanca brengt, naar drie verschillende bezienswaardigheden rijdt en 5 a 6 uur bij ons zal blijven en ons tenslotte weer terug zal brengen op de camping. Wat een service voor dat geld! (€ 40,-) Wat zijn we blij met deze keuze, want is echt niet te doen met de camper!
Wat een chaos in het verkeer van toeterende auto’s, die van alle kanten in elkaar lijken te schuiven. Erg knap, dat onze taxichauffeur rustig zijn weg vindt en ons veilig bij de grote Hassan ll Moskee afzet. Het nieuwste symbool, dat schittert aan de Boulevard Sidi Mohammed Ben Abdallah. Het hoogste Sacrale bouwwerk ter wereld met uitzicht op de Atlantische Oceaan. Sinds 1993 in gebruik. Het is een ontwerp van de Parijse architect Michel Pinseau . Er werkten 35.000 ambachtslieden aan. Het is een prachtig staaltje Marokkaanse bouwkunst en sierstucwerk, tegelwerk , beschilderd, plafond van cederhout en bekleding van marmer, onyx en travertijn. De minaret is 200m hoog en prachtig versierd.
Fonteinen zijn verfraaid met tegelwerk en omlijst met marmeren zuilen. In de gebedsruimte ligt een prachtige marmeren vloer. Entreeprijs is 120
Diaserie Casablanca
DH p.p., waarvoor je door een gids 1 uur lang wordt rondgeleid. Het is echt een plaatje!
Nadien brengt de taxichauffeur ons naar de kleine oude Medina, naar quartier Hobos. Hier worden de plaatselijke spullen verkocht, zoals Marokkaanse kleding, pantoffeltjes, kleden, sierraden enz. enz. Het is zo klein, dat je er niet kan verdwalen en het is er rustig. Speciaal voor de grijze-golf toeristen, natuurlijk.
We komen toevallig weer in eenzelfde soort paleisachtig bouwwerk als in de medina van Rabat. Hier kun je zelfs gratis rond lopen en het gebouw wordt bewaakt door militairen. Tot slot brengt de taxichauffeur ons naar een Marokkaans Restaurant, waar we heerlijke cous-cous en tajine en mix grill eten.
Rond half 4 zijn we weer terug op de camping door het drukke verkeer in Casablanca. Het was een prachtige, zonnige dag.
13 febr. We vervolgen onze reis langs de Zuidelijke Atlantische Kust.
Over de Tolweg rond Casablanca en daarna afslaand over de kustweg komen we 13 km voor onze eindbestemming El Jadida langs een prachtig complex met Beach Resort, Spa met aan de Atlantische Oceaan een golfbaan, omgeven door een prachtig Park. Dit kunnen we niet missen mannen!. Door een extra rondje over de rotonde, komen we weer bij de ingang, die afgesloten is door een slagboom. We mogen er door, bekijken het complex en het strand samen. Daarna wordt de groep gescheiden; de mannen zoeken de golf op en de dames het terras.
Straatbeeld onderweg
Straatbeeld onderweg
Ook nu weer prachtig weer met een wat frisse wind, hier aan de Oceaan.
Maar, genieten was het voor de mannen!!! Bert heeft Sjaak voor een zacht prijsje weer de kneepjes van de golf bijgebracht. Dat was voor hem lang geleden.
Golfbaan Mazagan Lijkt veel op die van Domburg
Resort en Spa op het golfterrein
Mazagan golf
Mazagan golf
Op de voorgrond mijn golfleraar
Een paar lesjes was niet overbodig
Rond 16.15u gaan we de laatste 13 km afleggen naar El Jadida.
De camping is, zoals we al gelezen hebben geen feestje, maar de omgeving des te meer.
14 febr. Voor onze lieve zonen, schoondochters, onze lieve familie en vrienden een dikke Valentijnkus van ons. Dat je deze dag weer vol liefde hebt doorgebracht.
Wij hebben deze dag onze fietsen van de camper gehaald , om ons eerste ritje in Marokko te gaan fietsen. El Jadida ligt aan de Atlantische Oceaan en heeft een prachtige boulevard en een 17 km lang strand. Het ziet er prachtig en westers uit.
Het ligt op een soort landtong in zee, met een vissershaven. Hier rijden we als eerste naar toe, kijken er rond en kopen er sardines.
Daarna rijden we terug naar de camping, halen de Cramergril tevoorschijn en grillen de visjes, die we lekker oppeuzelen met stokbrood, sausjes en salade.
Hoe heerlijk kan het zijn!
sardines op de grill
15, 16 en 17 febr. We vervolgen onze reis zuidwaarts over de Kustweg R 301 van El Jadida naar Oualidia. We beginnen de dag wat chaotisch, verliezen elkaar uit zicht net na de camping, v.w. een misrekening. Daarna worden Bert en Wil aangehouden door de politie, die dachten dat Wil een foto van hen had gemaakt, omdat ze haar camera omhad. Ze moet de laatste foto’s laten zien en daarna alle papieren. Alles goed, dus verder rijden.
We komen langs de grootste haven “Port de Jorf Lasfar” met een chemisch complex en olieraffinaderij. Wat een stank en rook hier!
We zien ook een heel gebied met veel landbouw en akkerbouw, vlak achter de zee.
Zo af en toe, tussen de grotere steden door, is het net of je in de prehistorie bent aangeland.
Er rijden heel wat volgepakte ezels, of karretjes en er lopen zeulende mensen op de weg.
en of ze smaken
Diaserie El Jadida
Onderweg Grootste haven onderweg
We rijden Oualidia binnen, de door Marokkanen zeer geliefde lagunebadplaats.
Het is een belangrijk centrum van de oesterteelt en als we rondwandelen proeven we van deze heerlijkheid.
De oesterputten hebben we helaas niet gezien.
Tussen de zomerverblijven hier, staat zelfs de villa van Mohammed V.
We staan op een grote Parkeerplaats, waar vele andere campers zijn. De Fransen zijn ruimschoots in de meerderheid. De altijd zo stugge Fransen, die meestal nooit over de grens spreken, zeggen nu zelfs “goedemorgen”.
de Koerier
’s Avonds eten we met zijn vieren een grote schaal Cous Cous op, die door Ali wordt bezorgd en door zijn vrouw is gemaakt. Hij doet dit op een brommertje, zoals bij ons de Pizzama
Qualidia
de Tajines
het dorp Qualidia
Van Oualidia naar Safi , met hetzelfde pré beeld als gisteren. Wat ook erg opvalt is de rotzooi, die overal wordt neergegooid. Iedereen leeft zo een beetje tussen kleine vuilnisbelten. Ook aan vervallen huizen wordt niks gedaan, ze blijven zoals ze zijn. Geen gezicht!
Diaserie Safi
In Safi staan we op een aardige camping, maar het sanitair is niet om aan te zien. Toch gaan we met zijn allen hier onder de warme douche.(astie mè warm is, doe j’alles). De dag begint weer bewolkt, maar ’s middags schijnt de zon weer volop. Het blijft toch aan de frisse kant door de zeewind. Zeker, als je in de buurt van de haven komt, die we willen bezoeken. Met camera’s rond de nek worden we gesommeerd door de douane, dat we geen foto’s mogen maken. Sjaak moet mee naar binnen om paspoort , of pasfoto te laten zien. Helaas die ligt in de camper, dan mogen we toch door. We zijn niet meer naar de vissershaven geweest.
Safi is de stad van de “Keramiek”, overal in de Medina zie je straatjes vol met keramische producten. Op de heuvel, de fabriek noemen ze dat deel, zie je de mensen in kleine hutjes werken in mensonterende situaties.
Je ziet het arbeidsproces er van begin tot het einde. Hier loopt weer een soort gids mee, die langs de hutjes loopt en vertelt over de klei, glazuur, schilderen en over de ovens. En altijd zijn deze soort gidsen niet tevree over wat ze als fooi krijgen. Maar goed……het is graag of helemaal niet.
Er worden prachtige schalen, potten en tarjines gemaakt.
De Marokkanen zijn meestal erg gastvrij en behulpzaam. We voelen ons absoluut niet onveilig. In de medina’s en souks zijn ze niet opdringerig, je kan hier rustig rondlopen.
De woorden “j’ai deja…..”helpen goed, dwz “ ik heb al……”
vervoer per ezel
Van Safi naar Essaouira vergeet Sjaak bijna zijn werkhandschoenen. Gelukkig is Wil het die ze ziet liggen. Sjaak heeft ook al een paar dagen geleden zijn FORD mat vergeten en laten liggen. Zo raken we zoetjesaan alles een beetje kwijt.
We rijden weer langs de kustweg en nog steeds dat zelfde pré ezeltjes beeld.
Ook rijden er veel karretjes met een klein paardje, of met een brommer ervoor.
Als je er goed bij stil staat, dan hebben wij een “Koning/inne leven”. Wat een verschil!!
Zo zijn we vandaag even langs Souira Kédima gereden, waar er langs het strand mooie huizen staan en bij het haventje het niet om aan te zien is, zo armoedig.
We tanken voor de eerste keer en hebben zeer zuinig gereden. Nu ook nog tanken voor
86 ct, dan kun je nog eens een reisje maken.
Vervoer gaat per ezel
Onderweg
Onderweg
Essaouira is een moderne stad met invloeden uit Europa.
Achter de kolossale 3 km lange stadsmuur lopen de brede, zich recht kruisende straten van de pittoreske medina. Hoge huizen verheffen zich wit langs de straatrand, vaak met kleine winkeltjes eronder. Kleine steegjes zorgen voor een speels oosters accent. In de medina liggen in een rechthoek de soeks met specerijen en groente, fruit en viskraampjes.
Langs de zee muur gaat een straat naar de geschut stellingen van het noordelijk bastion met zijn rijen bronzen kanonnen. Het stormt daar flink boven en de golven beuken tegen de ruige kust. Het is een mooi gezicht! Omdat je gezandstraald wordt bij de stelplaats bij de duinen, rijden we 16 km verderop richting Agadir naar een camping in the middle of nowhere, die er prima uitziet. Ook hier stormt het, maar het stuift niet.
18febr. Vandaag algehele poets- en wasdag.
Wat hebben we ons uitgesloofd! Dames poetsen de binnen boel en de heren de buitenboel.
Onze eerste wasmachine hebben we op deze afgelegen camping en de wind is onze droger.
Alles komt schoon en droog in de kast.
Na gedane arbeid is het goed rusten, maar helaas in de frisse stormachtige wind en niet eens altijd in de zon is het niet lekker toeven, maar……….we hebben het wel gedaan
Diaserie Essaouira
Camping buiten Essaouira
Bert met zijn dagelijkse oefeningen
19 febr. Vandaag gaan we op zoek naar een wijnboer. Ja, zelfs dat kan in Marokko.
We weten ongeveer de route en kijken onze ogen uit, op zoek naar druivenranken.
We zien wel de Argonbomen en flinke optrekjes, maar druiven………….
Gelukkig heeft Willy de naam nl. Domain du Valle d’Argon aan de N1.
En jawel, we vinden het Domain, krijgen zelfs een rondleiding (het gaat er iets amateuristischer aan toe dan bij ons, want flessen worden met de hand gespoeld).
We mogen proeven en kopen daarna rosé en witte wijn. Er is een prachtig restaurant, waar we willen lunchen, maar er is maar één menu en dat gaat gepaard met verschillende soorten wijn. Aangezien de mannen niet mogen drinken, slaan we dit maar over.
We gaan terug , maar nu naar de stelplaats aan strand van Essaouira. We lopen richting medina en belanden op een leuk terras aan de boulevard. Ook hier kun je een wijntje bij het eten kopen. Je kunt merken, dat je aan de toeristische kust van Marokko bent.
We gaan op zoek naar een INWI winkel om een dongel te kopen, waardoor je overal internet hebt en je heerlijk in je camper alles kan doen. Buiten de poort van de Medina vinden we de winkel en kopen voor € 29,- de dongel.
Wijngoed Domain du Valle dÁrgon
20 febr. De installatie van de dongel lukte niet, dus zijn de mannen met laptop terug gegaan. De openingstijd is op zijn Marokkaanse, 9.30u wordt 10.00u. We vertrekken daardoor pas om 11.00u over de bochtige weg naar
Taghazout.
De Arganiaboom is een krachtige, gekronkelde boom, die nooit hoger dan 6m. wordt en die vele toepassingen kent. Het hout is geschikt voor houtskool, de blaadjes en vruchten dienen als veevoer.
De geiten zie je regelmatig in de stekelige boom zitten om te eten.
Van de pitten wordt argania oliegemaakt om te bakken, en is tevens in olie verwerkt tegen ons verouderingsverschijnsel van een rimpel hier en een vouwtje daar. Tevens wordt het verwerkt in zeep, badzout en wordt er van de vruchten een soort stroop gemaakt.
We hebben een kijkje genomen in de “fabriek” van Tamanar. Je schrikt, als ze dit woord zeggen, want als ze de deur voor ons open doen, dan zie je daar geen machines, maar een heleboel vrouwtjes op de grond zitten.
Het geluid van “klik-klik-klik” komt doordat ze met een vlakke steen de harde bast van de pitten met hun handen open slaan. Ik kan je verzekeren, dat die bast zo hard is, dat wij ongeschoolden daarin, geen bast open krijgen, hoe hard we ook slaan. Wat een werk!!
We kopen verschillende artikelen en proeven van de stroop.
De route gaat verder richting richting Tamri, waar een vogelobservatorium moet zijn. Helaas hebben we het weggetje daarheen niet gevonden. Als we verder rijden stormt en stuift het . Ons einddoel is camping Terre d’Ocean voor Taghazout, een mooi verzorgde camping, zo’n 10 m. boven de zee, dus met prachtig uitzicht. Hier zie je vele golfsurfers aan de kust.
Op de Jeu de boules baan nog een wedstrijdje gedaan. Eerst lagen de Ridders op kop, maar daarna kwam toch de professionele kant van B. Leynse de hoek om kijken.
 onderweg naar Taghazout |  onderweg |  we genieten van een prachtige zonsondergang |
Zaterdag 21 febr. Vandaag maken we een toer van 150 km naar Imouzzer des Ida Outanane.
Deze tocht gaat door een prachtig rivierdal, omgeven door palmbomen en via slingerende en soms zo smalle weggetjes, dat er niet meer dan 1 auto kan rijden. Gelukkig komen op die hele smalle weggetjes geen kip tegen. We rijden naar het mooie witte dorp Imouzzer, helaas is daar weinig van te zien en ligt het ook helemaal op de schop. We rijden door naar de waterval, waar helaas ook maar weinig water van komt. Dit valt dus enigszins tegen, maar de route is werkelijk prachtig. Imouzzer ligt op een heuveltop in de uitlopers van de Hoge Atlas.
Dit is het hart van de Berbers. Onderweg zien we allerlei lemen huisjes.
Het is hier een heel ander leven dan aan de kust.
Door deze trip zijn we van 10.00u- 17.00u onderweg en we prijzen onze mannen om hun stuurmanskunsten. Ze hebben heel wat bochten moeten nemen, langs smalle weggetjes en soms over gravelstukken moeten rijden. Knap gedaan, hoor! Het was een super en zonnige dag.
Diaserie Imouzzer | 22 febr. De waterpomp begaf het gister, dus die heeft Sjaak vanmorgen eerst gemaakt, want dat is afzien zonder water. Na veel gepeuter weer gelukt. |
Je waant je ergens in zuid Europa en niet in Marokko, alleen door de kleding van de moslima’s merk je dat je in Marokko bent. Het is een heel gezellige drukte en werkelijk een prachtige, goed verzorgde boulevard. Je kunt er op terrassen zelfs bier en wijn drinken, wat we dan ook doen, want het is super mooi weer. De ober slooft zich uit en komt met olijven en fruit bij de borrel. |  |
’s Avonds gezellig uit eten geweest, want zo’n keuze uit restaurants hebben we nog nooit gehad. We hebben zin in Kebab en komen bij de Libanees terecht, die voor ons als voorafje een prachtige schotel met salade en verschillende soorten vleeshapjes aanbiedt. Daarna de kebabschotel en onze magen zijn weer overvol.
’s Avonds koelt het flink af en wordt het weer fris
Agadir jachthaven
 | 23febr. We blijven in Agadir. Met zijn tweeën gaan we eindelijk eens een beetje sportief zijn. We trekken de wandelschoenen aan en wandelen de boulevard heen en terug. Het is heerlijk weer en zelfs warm in ons hemdje. Je ziet hier vele mensen sportief |
Sjaak en Bert hadden grote monden, dat ze zouden gaan zwemmen, en…… je kan het geloven of niet, ook al is er geen hond in het water, onze twee trouwe honden doen dit wel en blijven ook nog ruim vijf minuten in de golven zitten. Ongelooflijk!!
Na een zonsessie van twee uur, drinken we weer een wijntje/ biertje op hetzelfde terras en worden we weer vrolijk ontvangen. ’s Avonds gaan we terug om er te eten. De cocktail die ze beloofd hebben, krijgen we eerst met olijven en stukjes stokbrood.
Daarna nemen we een menu; vooraf salade, dan tarjine of cous cous en fruitsalade na voor de prijs van 70 DH p.p. met een lekkere fles wijn kan onze avond niet meer stuk.
Alles smaakt geweldig, het eten is super warm en de verzorging is overweldigend.
Er wordt een gratis fles water op de tafel gezet, er wordt een Heather bij de tafel geschoven, er wordt live muziek opgetrommeld, die eerst Engelstalige liedjes zingt daarna Marokkaanse liedjes. We zijn de enigste in het Restaurant en hebben de grootste lol. We zingen door de microfoon de Engelstalige liedjes mee en Sjaak gilt de Marokkaanse liedjes mee. Tot slot komt de ober ons halen om te dansen. Het is echt super gezellig!
24 febr. Vanmorgen worden we wakker en hangt er een flinke strook bewolking boven zee. | Diaserie Agadir |
Vooral Willy, die thuis ook al geen schone slaapster is, heeft daar flink last van. Dat is wel ff balen voor haar.Na de lunch van stokbrood met gebakken sardines, trekt de wind weer aan. Het is echt zo’n mistige zeewind. Wat dat betreft hebben we iets minder geluk met het weer, alhoewel het heel wat beter is dan in Nederland. We hebben nog geen regen gehad, er is vaak zon, maar je moet echt uit de wind zitten en in de zon om ervan te genieten. De wind is en blijft te fris voor de tijd van het jaar. Normaal is het een stuk warmer.We besluiten dan ook om deze keer op de camping nog wat te zonnen en daarna naar de grote supermarkt/ winkelcentrum van de Marjane te gaan op de fietsen.Zo’n 6 km van de camping verwijderd kopen we de nodige boodschappen en dat is echt niet veel met al die uit etentjes buiten de deur. We drinken rillend onze afscheidsborrel bij ons restaurantje en gaan verkleumd naar de camper ( zon weg, meer wind….en koud!!!……).Dit verwacht je echt niet in Marokko.