Peru
.29 januari tot 31 januari: Puno
De auto heeft nog steeds rook- en knalproblemen. Op het gemakje bereiken we de plaats Puno. We zitten nog steeds hoog en dat merk ik goed. Soms erg benauwd, vooral ’s nachts.‘s Morgens gaan we met een ander stel van de groep met een taxi naar de stad om deze te bekijken.
onderweg naar Puno
onderweg naar Puno
camperplaats bij Puno
’s Middags varen we met een groepsexcursie naar de Uros Floating Islands. We bezoeken 3 eilandjes.
Op een afstand van ongeveer 35 minuten per boot, 14 km vanaf Puno komen we bij de drijvende eilanden van Uros. Het volk van de Uros bouwde deze eilanden oorspronkelijk om de Incas te ontvluchten. Vandaag leven er nog ongeveer 3000 nakomelingen van de Uros, hoewel slechts een honderdtal van hen nog steeds op de eilanden leven en deze onderhouden. Er leven gemiddeld 3 tot 6 families op de huidige 87 rieten eilandjes, hun manier van leven op dit moment word grotendeels in stand gehouden door toerisme. De bewoners staan dagelijks op 3820 m hoogte bloot aan een zeer felle zon. ‘s Avonds koelt de temperatuur af tot rond het vriespunt. Een bezoek aan deze eilanden is, hoewel toeristisch, toch een unieke ervaring en zeer fotogeniek. Als je over het eiland loopt, voel je de zachte grond onder je voeten bewegen. Het riet wordt ook gegeten,,,, als inca banaan. Tegenwoordig spreekt men Aymara, zoals velen volken op de hoogvlakte.
Fotoserie Uros floating Islands
Fotogrid Uros flooating Islands
We komen iets te weten over de Aymara families, die hier wonen. De ondergrond en de huizen zijn gemaakt van riet. We worden in de hutjes omgekleed en zo komen we als Aymara’s tevoorschijn. Er wordt gezongen en gedanst. Geweldig!
Het is een prachtig gezicht al die eilandjes. Van het eerste eiland gaan we met een rietenboot naar het volgende eiland. Op elk eiland kun je hun eigengemaakte spullen kopen. Tot slot bezoeken we het laatste eiland, waar een winkel en restaurant / café is. Het is een hele leuke excursie.
I februari tot 5 februari richting: Cusco/ Machu Picchu
Via Sillustani, waar we een boerderij bezoeken en de graftombes, rijden we richting Cusco. We rijden en zijn nog steeds op grote hoogte. De auto vertoont dus nog steeds dezelfde kuren, want het lichtje brandt nog. De routes zijn prachtig. We rijden door prachtige dalen met groene bergen. Sommigen zijn zelfs met sneeuw bedekt. Onze Camperplaatsen in Peru zijn meestal bij een Hotel, want er zijn weinig Campings. Met een taxi kun je dan de stad bezichtigen, zodat de camper veilig bij het Hotel blijft. Cusco heeft een prachtig centrum met een geweldige Kathedraal. Eveneens zijn er veel Plaza’s met Kerken,en hebben vele huizen houten balkonnetjes in allerlei kleuren. En overal zie je weer kraampjes, waar van alles te koop is. We drinken een heerlijk eigen gemaakt sapje in de Municipal Markt. Het is prachtig om daar rond te lopen. Als we hier uitlopen, horen we muziek en zien we een processie, met uitgedoste en dansende mensen.
Fotoserie ruines Inca's en etentje
In Cusco, VOOR DE 16E EEUW WAS HET DE HOOFDSTAD VAN HET RIJK VAN DE INCA EN EEN BEDEVAARTSSTAD, hebben we de volgende dag een Citytour, waarbij we eerst de Kathedraal bezoeken. Heb al vele Kathedralen gezien, maar deze overtreft velen. Wat een rijkdom aan goud is daar te zien. Helaas mag het niet gefilmd en gefotografeerd worden. De gids leidt ons er 2 uur rond, dus kun je wel nagaan hoe groot die is. Daarna bezoeken we de Tempel van de zon en gaan we buiten de stad naar de ruines van de Inca’s. Onze gids Daniel kan ons daar alles oververtellen. Heel interessant! Willen jullie daar meer over weten, via Google kom je veel te weten! Tot slot gaan we met zijn allen heerlijk uit eten in een prima Restaurant.
diaserie dieren opvanghuis en Sacred Valley
Vanuit Cusco gaan we ook 2 volle dagen met een bus en treinrit naar Machu Picchu, de verborgen stad van de Inca’s. Eerst rijden we door Sacred Valley van de Inca’s. Dit is het gebied tussen Pisaq en Ollantaytambo. We brengen een bezoek aan een opvanghuis voor dieren, waar we vele dieren zien, maar de condor is wel de bijzonderste. Wat een vogel is dat!
We maken een wandeling door de Sacred Valley, langs Inca’s Ruines.
We bezoeken de erg kleurrijke en traditionele markt van Pisaq.
Ook gaan we naar een plaatselijke “café”, een huiskamer, waar we zelf gebrouwen bier gaan proeven. Overal waar een rode plastic zak uithangt, is zo’n bierbrouwer. Nou, er zijn er velen.
Tot slot gaat de rit verder naar Ollantaytambo, waar we de vele trappen beklimmen naar Inca ruines en van een prachtig groen uitzicht genieten. Eveneens kunnen we onze tijd indelen en de markt bezoeken met artisani spullen. Daar een mooie bontmuts van alpaca-vel gekocht. Mocht het de volgende winter weer koud zijn bij ons en we zijn thuis, dan heb ik mijn muts in ieder geval.
We rijden rond 19.00u met de trein naar Agua Caliente, hebben een heerlijk diner en overnachten daar in een Hostal met ieder zijn eigen kamer, douche en toilet.
Fotoserie Inca ruines en Ollantaytambo
Het dorp Aguas Calientes, gelegen bij de rivier aan de voet van Machu Picchu, is alleen bereikbaar met de trein. Het dorp is geïsoleerd van het landelijk wegennet. Toerbussen vanuit Cuzco rijden daardoor niet verder dan Ollantaytambo, vanwaar moet worden overgestapt op de trein. Voor de lokale bevolking is er een vroege en late trein die niet toegankelijk is voor toeristen. De geïsoleerde ligging van Machu Picchu leidde ertoe dat in januari 2010 bijna tweeduizend toeristen het gebied meerdere dagen niet meer konden verlaten nadat een deel van de spoorbaan door zware regenval was geblokkeerd.
Fotoserie Machu Picchu
De volgende dag gaan we met openbaar vervoer (prachtige bus) omhoog naar Machu Picchu, de verborgen stad van de Inca’s. Deze is gelegen tussen steile bergen, op een hoogte van 2438m. De Inca’s bereikten de stad vanuit Cusco via een steil pad. Wij dus per bus, trein en bus gedaan.
Machu P ligt ingesloten tussen twee hoge bergen en daardoor moeilijk te bereiken en te ontdekken. In 1911 is deze stad ontdekt en in 1983 werd de stad opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De gids heeft ons 3uur rondgeleid. In het begin lag het voor een deel in de wolken, later ging het miezeren en tot slot regenen. Dit is wel heel erg jammer. Nog gewacht op zon, maar die kwam niet. Gelukkig hebben we de stad toch nog redelijk goed zien liggen vanmorgen. Het is de moeite waard en we hebben er genoten.
Eerder terug met de bus naar Agua Caliente en daar nog rondgewandeld. Dit is erg toeristisch. Op dezelfdemanier terug, zodat we rond 22.30u moe en voldaan weer bij het Hotel aankomen.
Fotoserie Chalhuanca
6 februari -9 februari: Nasca
Vanaf Cusco gaat het via Chalhuanca richting Nasca. Deze weg wordt de Weg van de 1000 bochten genoemd, waar we 2 dagen op gereden hebben. Ik heb het idee, dat er zelfs wel meer dan 1000 bochten zijn. Het landschap is bergachtig en mooi groen, behalve het laatste gedeelte is met prachtige zandbergen. Een staartje van de Atacama?
Nasca is bekend v.w. de Nascalijnen,( figuren van dieren, geometrische figuren en lijnenspellen) die v.w. het windstille weer, duizenden jaren bewaard gebleven zijn. Deze zijn vervaardigd door de Nazca en Paraca indianen. In 1990 heeft de UNESCO ze toegevoegd aan de officiële Werelderfgoedlijst.
We hebben er een paar vanaf een uitkijktoren gezien (hand en boom), maar ik vind het tegen vallen.
Eerst wilden Sjaak en Kees nog een vliegtuigje pakken, maar lukte niet meer.
Het werd ook niet echt aangeraden v.w. de vele ongelukken, die ermee gebeuren.
Deze tekeningen in het plaatsje Nazca in Peru zijn al decennia lang een mysterie voor archeologen, wetenschappers en reizigers. Is het een landingsbaan voor buitenaardse wezens, een astrologische kalender of onderdeel van een religieuze ceremonie?
De lijnen van Nazca, voluit de lijnen en geogliefen van Nazca en Palpa, zijn geogliefen in het zand van de pampa's de Jumana tussen de steden Nazca en Palpa in de provincie Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het waait zelden en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven.
Fotogrid Nasca
10 februari – 13 februari en vervolg : langs de kust van Peru
Allereerst rijden we naar de kust, naar het plaatsje Paracas . De volgende routes zijn niet echt spectaculair wat het landschap betreft. Heel veel woestijn/ zandgebieden met regelmatig bij steden een stuk groen landschap, waar ook nog het een en ander verbouwd wordt. Hier zie je vooral veel suikerriet plantages. Eveneens vrachtwagens vol stengels van de suikerrietplant.
We bewonderen de oase Huacachina, voordat we in Puracas aankomen.
Fotoserie oase Huacachina
Daar nemen we de volgende dag een boot naar de kleine Galapagos eilanden. Dit is een half uur varen met een snelle motorboot. Het is een gezamenlijke toer. We komen bij rotspartijen, waar vele vogels leven. Helaas kan ik ze niet echt close-up fotograferen, omdat de boot steeds zachtjes door blijft varen. Nu dus alleen rotsfoto’s. Er leven, behalve vogels, ook pinguïns en vele zeehonden en zeeleeuwen. Aansluitend na de excursie, staat er ook nog een rit van ruim 400km op ons te wachten, die ook nog ruim 50km dwars door Lima loopt. Het is dus een pittig dagje
De volgende dag gaan we vanaf Huacho richting Huanchaco.
Onderweg zien we de Sechin ruines, waar een Paleis is opgegraven met een muur vol tekeningen.
We rijden steeds over de Panamericana Norte richting Trujillo, waar we in Huanchaco overnachten bij een Hotel, waar we zeer krap staan. Het is passen en meten, maar het lukt.
Huanchaco is erg toeristisch, een badplaatsje voor surfers. Je kan ook mee varen in een rieten bootje.
We hebben er een gezamenlijke lunch de volgende dag en velen proberen Cevitche, een plaatselijk visgerecht van rauwe vis met limon. De rest kan kiezen uit andere visgerechten.
Daarna bekijken we het gezellig plekje.
Sechin ruines, Huanchaco, de Punter en Cevitche als diner
Huanchaco
De volgende dag bezoeken we Chan, Chan , een ruïne van één van ’s werelds grootste adobe steden.
Deze is gerestaureerd met op de muren tekens van vissen, zeevogels, zeeotters en manen.
We gaan in Lambayeque naar het goudmuseum Senor Sipan om te bezoeken. Hier mogen geen foto’s gemaakt worden, maar was prachtig.
Chan Chan en het goudmuseum
